I think: I love you.

Sarina werd stilletjes gewekt door de zacht zonnestralen die in het gebouw kwamen binnen dringen. Haar ogen knipperde lichtjes, en snel trok ze haar deken over haar gezicht. Ze glimlachte, en bleef zo even onder haar deken liggen. Ze draaide haar om, maar zag dat Seth er niet was. Hmm, die was waarschijnlijk gaan trainen. Sarina gooide het deken van haar af, ze was toch wakker, dan ging ze niet weer slapen. Ze strekte haar uit, en stapte het bed uit. Ze deed haar sloffen aan die ze van Sue had gekregen. Daarna ging ze naar beneden. Met spleet oogjes ging ze aan tafel zitten, legde haar armen op de tafel. En schrok van het feit dat de moeder en vader van Seth naar binnen kwamen. Sarina stond op. “Hier is ons schone slaper.” Zei de vader. "Goede morgent, lieverd." Zei Sue. Sarina glimlacht "Goede morgent", gaf hem een knuffel en gaf Sue ook een knuffel. Ze voelde haar hier echt thuis. Sue nam een kaartje vast. “Hier dit is voor jou, van Seth. Ik weet niet wat erin staat. Ik kijk niet in privé brieven.” Sarina nam de envelop over en deed hem open. Daar zat een briefje in van Seth. “Heey, ik ben even gaan trainen, en heb om 12 uur gedaan. Ben je om 5 na 12 bij het klaverveld? XxSeth.” Sarina glimlachte. En keek op de klok. Ze zag dat het al 15 voor 12 was. Dat meende je toch niet? Sarina liep de trap op schraapte haar kleren bijeen, Waste haar, deed haar aan, poetste haar tanden en borstelde haar fel rode haren. Daarna stormde ze de trap af en liep naar Sue. “Is dat goed dat ik naar het klaverveld ga?”Sue knikte. Sarina gaf haar snel nog een knuffel en liep naar het klaverveld. Toen ze uiteindelijk daar aankwam, was ze al buiten adem. Ze ging zitten een zonnig gedeelte. En wachte tot Seth er was. Degene waar ze van hielt.

& Seth ofcourse<3

Seth denderde door het bos. Ze hadden net een vampier geroken. De wolf gromde luid en rende zo snel hij kon erheen. Hij zigzagde tussen de bomen en samen omsingelden de wolven de vampier. Seth gromde luid, maar liet het werk aan zijn broeders over. Zij waren groter en sterker. De vampier kon geen kant uit en werd gebroken. Ze staken hem in brand en Seth glimlachte even. "Eindelijk, nog eentje is dood. Maar ik ga naar het klaverveld, tot deze avond." Hij knikte nog een keer naar de rest en draaide zich om. Hij rende terug het bos door en zag bij zijn huis dat ze al vertrokken was, goed. Hij rende richting het zuiden en voor hij het klaverveld betrad, veranderde hij terug naar zijn mensengedaante. De jongen rekte zich uit en trok zijn kleren aan. Hij liep rustig door het veld en zag haar in het midden staan. Hij stopte bij haar en glimlachte. "Goedemorgen, goed geslapen?" Hij zette zich naast haar neer en keek even naar de zon. Het was lekker warm. Oké, hij had het eigenlijk altijd gewoon warm. Hij keek in de mooie ogen van Sarina en wachtte op een reactie van haar. Zijn gedachten dwaalden deze keer niet af naar iets anders. Hij dacht sinds de inprenting alleen nog maar aan haar. Hij zuchtte even en keek weer naar Sarina.

Het vrolijk gefluit van meerdere vogels, wat je hier niet vaak hoorde, speelde als liedjes door haar hoofd. Dit was gewoon genieten. En zeker als Seth erbij kwam. Ze wou het hem vandaag zeggen, maar niet meteen. Ze wou hem vertellen, dat ze er klaar was, voor altijd de zijne te zijn. Omdat ze echt van hem hielt. Ze hoorde achter haar voetstappen en wist dat hij het was. Sarina hoorde zijn zachte stem, zo vriendelijk en rustig. Sarina glimlachte en zag hoe Seth naast haar kwam zitten. “Ik wel. Maar heb jij wel voldoende geslapen?” Sarina keek hem aan en ging tegen hem aan zitten. Ze wou het hem zo graag zeggen, ze wou haar gevoelens met hem delen, maar ze kon het hem nog niet vertellen. Sarina zette haar gedachten weer naar Seth. “Is er nog iets gebeurt in de roedel?” Vroeg Sarina rustig. Terwijl ze nog steeds tegen hem aanlag. Ze dacht nu aan al de momenten die ze al met Seth had meegemaakt. Eerst kende ze hem als wolf, daarna kwam ze hem tegen als mens. Hij vroeg dat ze bij hem bleef wonen, ze gingen naar zijn thuis. Sarina bleef slapen, kwam te weten dat hij had gelogen. Kregen hun 1ste ruzie. Het werd weer bijgelegd, en sindsdien zijn ze –tot nu toch- beste maatjes. Maar toch kon Sarina niet wachten op het moment dat zij toestemt. Dan was hij de hare. Ze luisterde wat hij allemaal te vertellen had.

De jongen bleef rustig naast haar zitten en keek naar de lucht. Zijn bruine ogen waren rustig op de wolken gericht. Hij zuchtte heel even zacht en onhoorbaar. Hij hoorde haar woorden en knikte. "Wij, wolven, moeten niet zo vaak slapen eigenlijk. Of we slapen in de dag zoals ik nu zou slapen, maar ik kan er wel tegen. Geen probleem." Hij glimlachte naar haar en rekte zich kort uit. Hij zou nu kunnen slapen, maar hij liet het niet merken. Toen ze vroeg wat er nog allemaal gebeurt was haalde hij zijn schouders op. "We hebben net nog een vampier kunnen doden. Voor de rest hebben we gewaakt en gewoon gepraat. Dat is alles. Heb jij nog iets meegemaakt ik dat uurtje?" Hij keek even in haar mooie ogen waarna hij zijn blik op de omgeving richtte. Hij vond het echt fijn om bij het meisje te zijn. Het was ook bijna tijd om iets belangrijk aan te kondigen, maar hij wist nog niet hoe en wanneer. Hij beet nerveus op zijn lip terwijl hij even nadacht, maar voor de recht had hij zijn aandacht volledig op haar gericht.

Sorry voor kortheid => Ziekte

Sarina leunde wat tegen Seth op. Waarom kon ze het hem gewoon niet vertellen? Vertellen hoeveel hij voor haar betekende, dat ze verder wou gaan, alleen als hij bij haar wou blijven. Dat ze samen plezier konden maken, dat ze samen ‘oud’ werden. "Wij, wolven, moeten niet zo vaak slapen eigenlijk. Of we slapen in de dag zoals ik nu zou slapen, maar ik kan er wel tegen. Geen probleem." Sarina keek hem verbaast aan. Even wist ze niet wat zeggen. “Het spijt me. Je hebt slaap nodig.” Zei ze een beetje ongerust, ze wou hem echt niet ambetant ofzo maken, door hem af te houden van zijn slaap. . "We hebben net nog een vampier kunnen doden. Voor de rest hebben we gewaakt en gewoon gepraat. Dat is alles. Heb jij nog iets meegemaakt ik dat uurtje?" Sarina Grinnikte. “Heb ik weer. Mijn…..” Oeps dat had ze niet mogen zeggen. Ze wou ‘mijn Vriendje’ zeggen, maar ze zou het anders formuleren.”Een vriend die een spannend leven heeft. Terwijl ik eigenlijk niks doe.” Ze duwde hem plagend opzij. En begon toen aan haar verhaal.” Ik heb Sue geholpen met het huishoudelijk werk. Voor de rest…Heb ik niet veel meer gedaan.” Ze dacht na, ondertussen was ze al even bij Seth. 2 maand geleden had ze op Paul zijn gezicht geslagen en haar hand gebroken, sinds dien had ze hem niet meer gezien. “En…Paul? Doet hij terug normaal tegen je?” Ze had nog altijd schuldgevoelens van wat er toen was gebeurt. Ze had hem nooit mogen slagen, en dat allemaal door dingen die ze verkeerd had begrepen. Ze duwde Seth naar achteren en ging op zijn borstkas liggen, en hoorde zijn hart, het was zo’n geluid dat haar rustig maakte. Dat haar een veilig gevoel gaf.

De kleine jongen grijnsde breed toen ze tegen hem begon te leunen. "Zal het gaan ja?" Zijn bruine ogen keken in de hare terwijl hij eens in haar zij porde. Hij keek weer naar Sarina die haar duidelijk schuldig voelde omdat ze hem van zijn slaap zou afhalen. Seth schudde zijn hoofd en pakte haar hand. "Sarina, hou toch op. Je geeft jezelf nou al zo vaak de schuld. Het gaat wel, ik meen het." Hij keek diep in haar ogen, vriendelijk en zo liet hij weten dat hij het meende wat hij zei. Hij glimlachte en liet haar handen los. Hij luisterde naar haar korte verhaal en een grijns sierde zijn lippen. "Ach, jij zal ooit ook wel eens iets spannend meemaken. Dat heb je als je met een spannend persoon gaat." Geschrokken om wat hij zojuist zei, wendde hij zijn blik af. Hij beet nerveus op zijn lip. Oké, dat kwam héél verkeerd over. Seth zuchtte en deed snel alsof hij niets speciaal gezegd had. "Goed dat je Sue helpt. Ze heeft niet zo vaak gezelschap eigenlijk. En ik heb Paul niet meer gezien.. Dus ik weet het niet.." Hij haalde snel zijn schouders op en voelde dat ze hem op het gras duwde. Hij keek nieuwsgierig op en merkte dat ze op hem kwam liggen. Seth grinnikte even en streek met zijn vingers door haar rode haren. "En? Gaan we hier blijven of heb je zin om plezier te maken?" Hij keek glimlachend naar haar en wachtte op enige reactie. Stiekem hoopte hij ook dat ze zijn foute woorden niet gehoord had. Hij was eerlijk gezegd nog niet klaar voor een echte relatie. Hij was net aan het wennen aan de inprenting.

"Zal het gaan ja?" Sarina keek op en stak haar tong uit. Hij porde haar en van verschieten schoot ze van hem af. "Waag dat niet nog eens." Zei ze en duwde hem plagend. Ze ging weer goed zitten en na toen ze had gezegt dat het haar speet nam Seth haar hand vast.Van binnen maakte het haar gek. Ze hielt zoveel van hem maar ze kon er niet over praten. "Sarina, hou toch op. Je geeft jezelf nou al zo vaak de schuld. Het gaat wel, ik meen het." Sarina keek in de ogen van Seth en glimlachte. Dit was een magisch gevoel voor haar. Hij meende wat hij zei. Seth liet haar hand los en het warme gevoel dat haar lichaam binnen drong ging een beetje weg, maar omdat hij nog bij haar was. Was het gevoel dat haar gek maakte er nog altijd. "Ach, jij zal ooit ook wel eens iets spannend meemaken. Dat heb je als je met een spannend persoon gaat." Even was het stil. Wat bedoelde hij daarmee? Ze keek naar de grond. Even niet wetend wat te zeggen. Maar daarna besloot ze het niet verkeerd op te pakken en grinnikte ze even en keek toen naar Seth. "Dan moet je me naar meer plaatsen meenemen. Met jou omgaan is al een belevenis." Grinnikte ze en keek in zijn mooie bruine ogen. Toen Sarina met haar hoofd op zijn buik ging liggen, streek Seth met zijn vingertoppen door Sarina's haar. "En? Gaan we hier blijven of heb je zin om plezier te maken?" Het was zalig om zo te blijven liggen, aan niets anders te denken. Maar ze wist niet wat Seth het liefste had. Naja, ze konden beter wat plezier maken. Sarina ging recht zitten. "Kom op, pup. Dan gaan we wat ronddwalen." Zei ze speels. Ze had Paul het ook eens horen zeggen, en wist dat ze Seth zo kon plagen. Ze stak speels haar tong uit. Sinds ze wist dat weerwolven echt bestonden, was haar leven verandert. Toen Seth wou opstaan duwde Sarina hem weer, zodat hij op zijn achterwerk belande. En ze keek hem uitdagent uit. Spijtig was zij geen weerwolf, toch niet van wat zij wist. Dan konden ze samen spelen, kon zij heel waarschijnlijk tegen veel meer, en konden ze zo wat stoeien. Nu moest Seth haar constant in het oog houden, en zien dat ze niet werd verslonden. En eigenlijk vond ze het niet zo leuk om afhankelijk te zijn door iemand. Maar dat kon ze nu niet meer kiezen, zij en Seth hoorde voor altijd bij elkaar. Als het niet om een relatie ging dan ging het om een goede vriendschap.