The Dance.

De stok tikte regelmatig tegen de grond terwijl Auggie zich een weg zocht naar de dansstudio. In die studio kon je lekker tot rust kom zonder dat iemand je kwam storen. De man spitste zijn oren toen hij muziek hoorde en liep nieuwsgierig dichterbij. Auggie was iemand die zich beter thuisvoelde in de buurt van computers. Dat was iets wat hij tenminste nog kon. Zachtjes duwde hij de deur van de studio open, sloot deze achter zich en bleef rustig luisteren. Waarschijnlijk was de persoon die het liedje had opstaan aan het dansen, aan het geluid van schoenen op de grond te horen. Toen die persoon ook nog eens begon te zingen sloot Auggie genietend zijn ogen en kwam tot de conclusie dat het een meisje was, duidelijk jonger dan hem. Veel mensen van vierentwintig zou je hier ook niet rond zien lopen. "Je kan mooi zingen, weet je dat?" Zijn stem klonk geamuseerd, zoals altijd. Hij deed zijn bruine ogen weer open en keek de leegte in. Hij kwam niet snel buiten, alleen als het voor zijn werk moest. Heel soms ging hij met zijn broer iets doen, maar dat was ook zelden. Natuurlijk had hij de nieuwste snufjes omdat hij redelijk rijk was. Zo kon hij zijn stok opplooien, lekker handig als je ergens moest gaan eten of moest wachten op iemand die je moest ophalen.