Kim.. Why?

Kort snoof Jared, zijn bruine kop werd laag gedragen, zijn tanden werden kort ontbloot terwijl zijn staart laag gedragen was. Jared was er helemaal klaar mee, met alles. Het was allemaal gebeurd toen Kim ineens verdween, of tenminste ze niks meer van zich liet horen. Ze beantwoorden niet eens zijn telefoontjes, zijn smsjes. Niks. Jared werd er alleen maar gekker van, heel het roedel werd gek van hem.. Jared ging daarbij ook niet meer naar school toe, het boeide hem niet meer. In een rustig tempo dwaalde hij over het Meadow heen. Jared kwam hier zo afentoe heen om rond te neuzen. Om op vampier jacht te gaan, niet dat zijn hoofd er naar stond maar toch. Jared moest z’n best gewoon doen. Jared had ookal met Rachel geprobeerd te praten maar die was uiteindelijk helemaal gek van hem geworden, logisch wie werd dat niet van hem. Toen een bekende geur zijn kant op kwam, ging zijn kop omhoog. Heel zijn lichaam veranderde van verdrietig naar blij terwijl hij snel veranderde en zijn kleren aangedaan werden. Gelukkig had Jared die altijd bij zich. Toen Kim uiteindelijk in zicht kwam, liep hij rustig op haar af. ’Kim! Waar was je?! Je beantwoorden me telefoontjes niet, m’n smsjes niet. Je weet niet hoe bezorgd ik was om je!’ Jared gaf haar snel een knuffel, zijn armen waren om haar middel geplaatst terwijl hij zich voor het eerst in één paar weken gelukkig voelde. ’Ik heb je gemist!’ Sprak hij zachtjes maar duidelijk.

Eerst Kim, daarna zijn er ook andere welkom =D. Wel eerst ff zeggen via P.b, het liefst van de roedel

Een zucht verliet de keel van het meisje. Haar bruine ogen staarden voor haar uit terwijl ze op haar kamer zat. Opnieuw rinkelde de telefoon, en nog eens. Een paar keren na elkaar. Ze wist van wie het was. Of van wie ze waren. Jared of zijn vrienden. Ze wilden allemaal weten waar ze was. Ze was een paar maanden weggeweest en duidelijk met een reden. Haar pleegouders. Ze hadden een vreselijke email gekregen en ze vertelden haar dat ze naar haar echte vader terug moest gaan. Die blijkbaar nog in leven was. Ze hadden hem gevonden en daarom moest ze terug. Kim wist heus wel dat hij nog in leven was, maar hij was vreselijk. Ze had nog steeds nachtmerries als een kind aan hem. Hij sloeg haar vaak en was altijd dronken. Kim slikte toen ze eraan dacht en voorzichtig pakte ze haar mobiel. Ze las de berichten en het laatste bericht was van Jared: Kom naar de meadow als het gaat. Ik zal daar altijd op je wachten. Kim las het nog een keer en stond op. Ze sloop uit haar kamer. Haar vader was haar allang komen ophalen en nu woonde ze ergens anders. Veel verder van het bos dus ook gevaarlijker. Als haar vader nu iets zou doen dan moest ze snel lopen om de wolven te bereiken die haar zouden beschermen. Ze hoorde iets en zag dat hij sliep. Gelukkig. Ze had haar raam open gezet zodat ze in de terug weg door het raam kon kruipen. Zo zou ze vast niet betrapt worden. Kim sloop de deur uit en rende naar het bos toe. Ze moest zeker een half uur lopen tot ze er was. Daar dichtbij was de meadow. Het meisje hijgde luid en kon elk moment door haar benen zakken van vermoeidheid. Ze sloop verder en keek om haar heen, zoekend naar Jared. Toen ze de jongen zag staan, was ze blijer dan ooit. Hij maakte haar blij. Ze liep naar hem toe en gaf hem ook een knuffel. "Het spijt me zo.."

‘Het spijt me zo..’ Jared keek haar aan, gaf haar een vlugge kus terwijl zijn armen nog steeds om haar middel geslagen waren. ’Waarom nam je niet op als ik je belde? Je beantwoorden niet eens m’n smsjes..’ Zijn stem klonk bezorgd terwijl ze nadacht. Het was een moeilijke tijd geweest in die maanden, maar gelukkig was hij blij om haar weer te zien, om haar weer te kunnen knuffel. Om gewoon weer bij haar te kunnen zijn. Iedereen had hem geprobeerd te helpen Kim te bereiken, maar niemand was het gelukt. ’Wat is er gebeurd? Was er één reden waarom je me niet kon spreken/’ Sprak hij terwijl diep inademde. Zijn armen werden losgelaten terwijl hij nadacht, waarom was dat allemaal gebeurd. Waarom had hij al die pijn moeten door staan in die paar maanden. ’Ik ben blij dat je bent gekomen Kim, ik zal je nooit meer verlaten!’ Zijn stem klonk kalm, beheersd maar overduidelijk. Kort ademde Jared in terwijl hij ging zitten en Kim met zich mee trok en tegen zich aan trok. Jared legde zijn hoofd tegen die van Kim aan. Jared had haar serieus gemist! Het was ongelovelijk raar geweest, om degene van wie je het meeste hield te moeten verliezen voor een paar keer. Het was het ergste wat Jared ooit had meegemaakt voor zijn gevoel.

Het meisje zuchtte diep en staarde naar de jongen. Hij gaf haar een vlugge kus en begon meteen vragen te stellen. Kim zweeg en wachtte tot hij dan ook helemaal was uitgesproken. "Het spijt me.. Mijn pleegouders hebben te horen gekregen dat mijn vader leeft en ik woon nu bij hem.. Het is zo'n lang verhaal.." Haar bruine ogen had ze naar de grond gericht. Pijn schoot door haar heen als ze alleen al aan haar vader moest denken. Even later ging Jared zitten en trok haar met zich mee. Ze bleef dan ook bij hem zitten terwijl ze nog steeds naar voren staarde. Haar ogen had ze op het gras gericht. Ze durfde nu even niet opkijken. Als ze erover verder zouden gaan wist ze dat ze in tranen zou uitbarsten. Dat was gewoonlijk zo met die nare ervaringen. Ze kroop dicht tegen hem aan om het niet koud te krijgen terwijl ze wachtte op een antwoord van hem.

‘‘Het spijt me.. Mijn pleegouders hebben te horen gekregen dat mijn vader leeft en ik woon nu bij hem.. Het is zo’n lang verhaal..’ Jared keek haar kort bezorgd aan terwijl hij nadacht over dingen die hij kon zeggen. Toen ze tegen hem aankroop sloeg hij zijn arm om haar schouders heen terwijl hij kort zuchtte, gewoon van tevredenheid. ’Gelukkig kunnen we elkaar nog blijven zien.. Want ik zou je echt niet kwijt willen raken.’ Alweer dacht hij er zachtjes achter aan maar zij dit niet. Het was gewoon harstikke pijnlijk voor hem. Maar het belangrijkste was Kim in zijn leven. [i]’Desnoods kom ik je afentoe halen, als je dat wilt. Er is altijd wel een raam beschikbaar waar ik door heen kom, ik weet niet hoe ver het is? Vast niet zo heel ver denk ik toch?’ Sprak hij rustig terwijl hij naar haar keek en haar blik volgde naar het gras. Ergens had hij een gevoel dat dit slecht ging aflopen, maar toegeven aan dit gevoel deed hij niet. Hij negeerde het gewoon, het intresseerde hem niet. Alleen Kim intresseerde hem! ’Ik ben blij dat je er weer bent, dat je weer bij me bent.’ Fluisterde hij zachtjes tegen haar. Hij was echt blij, waarschijnlijk zou het roedel ook meer rust hebben, als dit goed ging tenminste. Straks verbrak ze de relatie, wilde ze hem nooit meer zien.. Dan was Jared haar voor goed kwijt.. Voor altijd.. Dan was de inprent voorbij, dan was zij weg. Zijn liefde die hij altijd voor haar had gevoeld. Allés.

Het meisje staarde voor haar uit. "Gelukkig kunnen we elkaar nog blijven zien.. Want ik zou je echt niet kwijt willen raken. Desnoods kom ik je afentoe halen, als je dat wilt. Er is altijd wel een raam beschikbaar waar ik door heen kom, ik weet niet hoe ver het is? Vast niet zo heel ver denk ik toch?" Ze haalde haar schouders op en keek hem voorzichtig aan. "Dat kan.. Maar ik mag niet betrapt worden.. Nooit.." Ze slikte een keer als ze eraan dacht om betrapt te worden. Ze kroop snel een stuk dichter tegen hem aan en sloot haar ogen. Een zucht verliet haar keel toen ze weer verder ging. "We kunnen het proberen, maar als het van mij afhing liep ik gewoon weg van thuis.. Veel beter.." Ze keek hem aan en gaf hem een kleine kus op zijn lippen. Ze slikte nog eens en legde haar armen rond hem heen. Haar gedachten bij alleen nare dingen die elk moment zouden kunnen gebeuren. Ze wist niet hoe en wanneer, maar ze had hier zo'n slecht gevoel bij.

‘Dat kan.. Maar ik mag niet betrapt worden.. Nooit..’ Jared hoorde haar slikken terwijl hij kort nadacht, dat zou moeilijk worden maar niet onmogelijk als je het hem vroeg. ’Dat word moeilijk, maar niet onmogelijk. Als je het mij vraagt tenminste.’ Sprak Jared rustig en zo kalm mogelijk. ‘We kunnen het proberen, maar als het van mij afhing liep ik gewoon weg van thuis.. Veel beter..’ Toen ze hem een kus gaf, vergat hij eventjes alles om zich heen, behalve haar. ’Dat kan je altijd nog doen, maar ik weet niet hoe je vader daarop zou reageren natuurlijk.. Straks word ie boos, of weet ik het.. Maar, ik heb altijd wel een plekje in mijn huis denk ik. Ookal is het wel een puinzooi op dit moment.’ Sprak Jared rustig en kalm terwijl hij plagend maar toch liefdevol een kus op haar wang gaf. Alles verdween wanneer zij er was, alles leek anders. Zijn gevoelens van wanhoop en woede waren verdwenen, zijn verdriet was verdwenen en dat alleen door haar te zien. Door bij haar te zijn. Het was ongelovelijk, zo onwerkelijk. Alsof er gewoon geen zwaartekracht meer bestond, alsof zijn andere gevoelens verdwenen waren, alles. Alsof zijn geest niet meer door hem beheerd werd maar door haar.. Diep ademde Jared in luisterend naar haar hart, naar haar ademhaling.

Kim staarde voor haar uit. Ze luisterde naar zijn woorden en knikte even. "Dat word moeilijk, maar niet onmogelijk. Als je het mij vraagt tenminste. Dat kan je altijd nog doen, maar ik weet niet hoe je vader daarop zou reageren natuurlijk.. Straks word ie boos, of weet ik het.. Maar, ik heb altijd wel een plekje in mijn huis denk ik. Ookal is het wel een puinzooi op dit moment." Ze keek hem aan en zweeg even. "Maakt mij echt niet uit.. Hij is elke dag al boos op me.. Ik ben het echt beu in dat vreselijke huis.. Ik wil weg daar.. En mij maakt het helemaal niet uit waar ik woon.. Alles is beter dan bij hem wonen. Hij is een beul.." Ze schrok. Ze had teveel gezegd tegen hem. Ze had de laatste zin over de beul niet mogen uitspreken. Straks werd Jared nog bang, bezorgd of kwaad. Ze slikte en keek snel weg. Ze voelde de kus op haar wang en staarde naar de grond. Ze had echt teveel gezegd nu. Ze had hem misschien wel bezorgd gemaakt. Angstig bleef ze wegkijken. Bang voor zijn nieuwe reactie om dit alles.

‘Maakt mij echt niet uit.. Hij is elke dag al boos op me.. Ik ben echt beu in dat vreselijke huis.. Ik wil weg daar.. en mij maakt het helemaal niet uit waar ik woon.. Alles is beter dan bij hem wonen. Hij is een beul..’ Jared keek verward op, geschokt en in de war. ’Waarom? Waarom doet hij zo? Als je wilt kan je bij mij komen wonen, ookal weet ik niet of je dat wilt. Het is in de buurt van je vader, denk ik. Maar ik kan hier niet weg, ik kan La Push niet verlaten. Als je me snapt.’ Het kwam door het Shape-shifters gebeuren, je kon geen afscheid nemen van de plaats waar je geboren was. Zeker als je in een roedel zat, je kon er niet in je eentje op uit gaan aangezien je dan een alfa moest zijn.. Dat was Jared niet, hij had geen goede bloedlijn, of tenminste niet zo’n goede om alfa te kunnen worden en in z’n eentje erop uit te gaan. Daarbij kon hij het gevoel gewoon niet opgeven, het was gewoon onmogelijk om het te negeren.. Jared ademde diep in terwijl zijn blik weer op Kim gericht werd. ’Waarom kon je niet bij je pleegouders blijven? Moest je persee naar hem toe?’ Vroeg Jared toen maar.