Never thought that it would be easy.

Onderwerp: Never thought that it would be easy. ma jan 09, 2012 3:49 pm

YANCEY

Zachtjes tikte haar hakken op de geasfalteerde grond, haar opgemaakte ogen staarde voor haar uit terwijl ze even kort over haar shirt wreef, om wat vuiligheid eraf te halen. Yancey droeg een korte, pikzwarte broek met daarop een lichtpaars shirtje. Ze was onderweg naar de Meadow, de plek waar ze altijd heen ging als ze even wat rust wilde, eventjes na wilde denken over dingen die in haar leven gebeurd waren. Iets wat ze absoluut niet van een van haar familieleden geërfd had. Haar vader en moeder gaven alleen om hun werk, hadden nooit vrije tijd en hadden absoluut geen tijd om niks te doen. Gewoon even uitgaan met vrienden, dat was iets wat haar echt liet ontspannen. Niet dat ze dat nu kon doen, ze kon immers niemand in dit gebied. Zodra ze de bossen naderde, schopte ze haar schoenen uit en rende naar voren, veranderde nog wat moeizaam in haar wolven gedaante waarna een luide grom haar keelgat verliet. Haar borstkast ging regelmatig op en neer, Yancey lette op haar ademhaling en sperde haar neusvleugels wijd open.
Al snel verscheen de grote bloemenzee op haar netvlies, minderde ze vaart en kwam midden op het veld tot stilstand. Zachtjes haalde ze haar neus op, voelde hoe de sterke, zoete geur haar neusgaten vulde en vervolgens liet ze zich zachtjes tegen de grond vallen. De beige achtige wolf had haar poten gestrekt, haar staart langs haar lichaam gelegd en vervolgens haar hoofd op haar voorpoten laten rustten. Een felle ochtendzon scheen door de dichte bomen door, gouden lichtstralen verlichtte enkele plekken op haar glanzende vacht terwijl de temperatuur langzaam opliep. Een fris windje blies door de bloeiende bloemen, bereikte haar lichaam en zorgde ervoor dat ze het niet té warm kreeg. Geritsel was hoorbaar, meteen schoot de wolf omhoog en draaide ze haar lichaam richting het geluid dat te horen was. Een zachte, waarschuwende grom verliet haar keelgat waarna ze haar oren naar achter duwde. Niet wetend wie er was, wie haar gezelschap zou komen houden.
Haar ogen hadden zich wijd gesperd, haar poten stonden strak langs elkaar, proberend niet vijandelijk over te komen. Ondertussen probeerde ze haar lichaam iets meer te ontspannen, snoof ze lichtjes en kneep haar ogen voor een paar seconde even dicht, om ze vervolgens weer te openen en te zien hoe een gedaante steeds dichterbij kwam. Niet duidelijk genoeg om te zien wat voor wezen het was.

& Jakie <3

» Life isn't easy