Lets see what we have here.

Met een zucht stapte Vincent uit zijn auto en keek naar het appartementje dat hij had gekocht. Hij was even een stukje gaan rijden om te zien hoe groot het natuurgebied was. Dat behoorlijke groot was, Vincent had nou al een paar leuke idee van wat hij hier zou kunnen gaan doen. Rustige deed hij de deur van zijn auto dicht en liep rustige het gebouw binnen. Hij was weer eens voor de zou veelste keer verhuisd. Hij was in zijn leven al zeker meer dan 15 keer verhuist. En hij was pas 21, hoewel hij geen idee had waarom hij zo vaak verhuisde hij kon gewoon niet lang op een plek blijven. Iets waar zijn ouders ook last van leken te hebben toen hij nog bij hun thuis woonde. Misschien had hij van hun over genomen. Hopelijk was het hier wat anders hier was een groot stuk bos waar je lekker kan kamperen en al. Dus misschien dat dit wel een de plek voor hem was. Hij was vaker ook weg van huis dan thuis hij zat liever gewoon lekker te kamperen. Of gewoon lekker buiten bezig zijn. Met rustige stappen liep hij de trap op en de gang door waarna hij de appartement deur open deed en naar binnen ging. Maar al snel besloot hij weer eens op pad te gaan. een nieuwe plek nieuwe mensen leren kennen en gewoon even kijken wat de stad en de omgeving te bieden heeft. Rustige liep hij zijn appartement weer uit en draaide de sleutel weer in het gat om de deur op slot te zetten en om vervolgens weer de trap af te gaan en richting het centrum te lopen. Met rustige stappen liep hij verder en keek rustige rond terwijl hij zijn blik over de vele mode zaken en winkels liet gaan. Het was behoorlijke druk in het centrum, Vincent liep rustige verder terwijl hij verder keek en zijn ogen rustige de verschillende winkels bekeek. hij was benieuwd naar hoe lang hij hier zou blijven en naar wanneer hij weer zijn spullen zou pakken en naar de volgende stad zou gaan. Eigenlijke hoopte hij van dat dit de laalste keer zou zijn hij werd het onderhand wel zat dat telkens verhuizen.

Delilah liep door de straten van Forks, die onder een bijna altijd aanwezig wolkendek lag. Door dat wolkendek kon Delilah naar buiten. Als de zon zou schijnen, zou ze verraden worden. In het zonlicht glinsterde haar huid als diamanten. Zelf stond ze er nog steeds een beetje versteld van, iedere keer dat ze het weer meemaakte. Delilah had er geen erg in dat mensen hier naar haar staarden, dat was ze immers wel gewend. Als het haarzelf overkomen was, zou ze ook zo staren. Delilah had er eigenlijk best wel lol in, dat iedereen naar haar keek of ze een godin was ofzo. Ze grinnikte zacht in zichzelf. Niemand hoorde het, behalve dan de genen die het dichst in haar buurt waren. Delilah keek met haar volle, omlijstte ogen in het rond. Iedereen keek snel een andere kant op als ze haar blik kruiste. Ze wist wel waarom, door haar rode ogen natuurlijk. Het setje lenzen die ze een paar uur geleden in had gedaan, waren vergaan door het gif in haar ogen. Delilah dook snel een openbaar toilet in. Ze ging voor de spiegel staan en deed een nieuw setje lenzen in. Zo, die zouden het wel een paar uur uithouden. Delilah verliet het openbare toilet weer en voegde zich weer bij de andere mensen op de straat. Plotseling kreeg Delilah een blonde jongen in het vizier. Ze bekeek hem nieuwschierig, terwijl de jongen de vele winkels rustig in zich opnam. Delilah liep sierlijk op hem af. Ze knipperde verleidelijk met haar ogen. Als ze hem kon inpalmen, dan had ze een lekker maaltje voor vanavond. ''Hoi, ik ben Delilah.'' stelde Delilah zich voor op een melodieuze toon.

Vincent liep rustige verder hij had alle tijd vandaag, morgen zou hij de laatste spullen wel uitpakken. Hij was de hele dag al zou beetje bezig geweest het was nou tijd om gewoon wat rond te kijken. Het was best bewolkt maar het was gelukkige droog weer en af en toen brak de zon even door de wolken heen. Vincent keek even naar een stel meiden die telkens het ene modezaak inliepen na de andere. een stel jongens liepen een hoop tassen te dragen en liepen wat geïrriteerd achter de meiden aan. Waarschijnlijke waren dat de vriendjes, Vincent schudde zijn hoofd en grinnikte. Sukkels dacht hij dat zou hij dus nooit gaan doen. Nee als hij een vriendin had draag ze het maar lekker zelf. Vincent wou er eigenlijke wat van zeggen. Maar toen hij een leuke dame met mooi sierlijke bruin haar op hem afkwam lopen. Blijf hij rustige staan en bekeek haar rustige. Ze liep sierlijke op hem af, Vincent glimlachte vriendelijke naar haar. Vincent liet zijn blik even over haar lichaam gaan, ze zag er niet verkeerd uit in tegen stelling ze was eigenlijke best knap. Hij was nog maar net hier maar zo te zien had hij nou al schans. Ze knipperde verleidelijke met haar ogen waarna ze zich voorstelde als Delilah. ‘Hey, aangenaam Delilah ik ben Vincent.’ Vincent keek haar vriendelijke aan. Hij was benieuwd wat ze van plan was, maar als ze dacht dat hij makkelijke te versieren was dan had ze het toch mis. ‘Zo mooie dame, wat kan ik voor je doen.’ Zei Vincent met een verleidelijke stem.

''Hey, aangenaam Delilah, ik ben Vincent.'' stelde Vincent zich op een vriendelijke toon voor. Deze was dus niet moeilijk in te palmen, dacht Delilah glimlachend. ''Zo mooie dame, wat kan ik voor je doen?'' vroeg Vincent verleidelijk. Delilah knipperde met haar volle, zwarte wimpers. Ze zette een stap dichter in de buurt van de jongen. Haar rode ogen, die nu bruin/rood kleurde door de bruine lenzen, keken Vincent aan. ''Dat wil je niet weten.''antwoordde Delilah geheimzinnig. De jongen zou het inderdaad echt niet willen weten wat ze voor hem in petto had. Delilah keek naar de donkere lucht boven hen. Het zou voorlopig nog wel even bewolkt blijven. Ze keek weer naar Vincent. ''Zo... Vincent.'' begon ze haar zin. Ze sloeg haar bruine, lange haar over haar schouders. ''Woon je hier al lang?'' eindigde Delilah haar zin. Ze liep sincronisch een rondje rond Vincent. Ze deed haar best om indruk te maken op deze jongen. Delilah snoof de geur van zijn heerlijke bloed op. Als het kon, zette ze gelijk haar tanden in zijn nek. Maar, ze hield zich in. Er waren hier teveel mensen. En Delilah zat bovendien niet te wachten op een bezoek van de Volturi. Ze rilde even bij die gedachte. Delilah wist ongeveer wie zij waren, de Volturi. Een soort koningshuis van de vampieren. Aro, Caius en Marcus waren de leiders van de clan. Dan kreeg je onder hun de wacht, met al zijn leden. dat was het enige wat ze van hun wist. Haar schepper had ook niet meer verteld over hun, alleen de basisregels die ze nooit mocht vergeten. Delilah verliet haar gedachten weer en keek Vincent weer aan.

Delilah glimlachte waarna ze knipperde met haar volle zwarte wimpers en kwam dichterbij staan. Vincent vond het niet zo erg normaal moest hij altijd het meisje inpalmen. Nou was het eens andersom, wat hij wel een grappige maar ook wel leuke verandering vondt. Vincent vond zichzelf nou niet echt knap maar lelijke was hij nou ook weer niet. Hij viel zelf wel bij de meeste meiden toch altijd wel in de smaak. Dus hij hoefde nooit altijd zoveel moeite te doen. Vincent keek haar vriendelijke en afwachtend aan benieuwd op wat ze zou zeggen. Een gezellige praatje had hij wel zin in, en leerde hij alvast wat mensen kennen. Vincent volgde even haar blik naar boven naar de donkere lucht het zag er naar uit dat het ging regen. 'Zo... Vincent.' Hoorde hij Delilah zeggen en meteen richten hij zijn blik weer op haar en knikte even. ‘Dat is mijn naam.’ Waarna er een vraag kwam. ‘Nee ik ben hier net ik was net klaar met uitpakken, nou er staan nog een paar dozen in me nieuwe appartement. Maar ik wou even de stad in en kijken wat deze plek allemaal heeft.’ Vincent keek haar wat nieuwsgierige aan toen ze een rondje om hem heen liep alsof ze hem aan het keuren was. ‘En ben ik goed gekeurd?’ Vroeg Vincent voor de grap en keek haar wat uitdagende aan.