There You Go [Rachel]

Alice schoot door het bos heen. Ze ontweek de bomen. Ze was niet echt aan het jagen maar wou gewoon even alleen zijn. Het was druk geweest sinds een tijdje. Eerst dat gedoe met Bella. Nu een vampier Apollo die zijn gaven niet onder de knie had en dan ook nog Versilos de jonge vampier die op dierenbloed wou leven. Ze vond het knap van hem. En ook vond ze het heel goed dat Jasper hem kan helpen. Maar toch knaagde er iets aan haar. Maar wat dat kon ze niet zeggen. Ze kon haar vinger er gewoon niet op leggen.
Ook had Alice geen zin meer om te winkelen. En dat terwijl het toch een van haar favoriete bezig heden was. Het liefst wou ze ook alleen maar bij Jasper zijn. Dat had ze altijd al. Maar dit keer was het anders. Ze wou alleen met hem zijn. Weg van hier. Alice schudde haar hoofd en stopte even. Dat was egoïstisch.
Ze haalde diep adem en rende weer verder. Eenmaal bij de grens bleef ze staan. Ze wist niet waarom ze hier heen ging. Maar toch draaide ze zich niet om. Alice bleef voor haar uit kijken. Wachtend op iets maar wat?

-Ik weet hij is flut maar ik had je een topic belooft dus hier is die danxD-

Rachel haar gevoelens waren de laatste tijd erg gemengd, in de war gebracht door de verschillende gebeurtenissen. Paul was de laatste tijd vaak aan het wachtlopen, Rachel ook maar toch. Ze kwamen elkaar nauwelijks meer tegen, zagen elkaar bijna niet en spreken werd ookal steeds minder. Rachel werd er onzeker van, andere woorden paste gewoon niet bij de gevoelens die door haar lichaam stroomde. Rachel ademde een keer diep in, haar bruine ogen werden gericht op de omgeving terwijl ze niet eens de moeite had gedaan om te veranderen zodat ze sneller zou zijn, groter zou zijn en er gevaarlijker uit zou zien. Toen een vieze bloedzuiger geur haar neus betrad schudde ze haar hoofd een keer, niet nu. Al snel kon ze hem eigenlijk onderscheiden, dit was een redelijk bekende lucht. De Cullens, als het goed was Alice, of eventueel Jasper. In een rustig tempo liep ze op de lucht af, haar ogen verkende elk deeltje van het gebied, haar oren stonden scherp terwijl de kleinere vampier zich op haar netvlies brandde. De geur rook ze al niet meer, gelukkig. Vlak voor de grens stopte ze terwijl ze op een omgevallen boomstronk ging zitten. Ergens was Rachel helemaal gebroken door vermoeidheid, maar toegeven deed ze niet. Nooit. ’Hé Alice. Wat brengt jou hierzo?’ Klonk haar stem kort maar vriendelijk.

Alice sloot haar ogen toen ze de vieze geur van natte hond rook. Ze vroeg zich af of ze er ook een hekel aan had toen ze nog mens was. Maar zeker wist ze niet. Ze wist eigenlijk helemaal niks over haar vorige leven. Zuchtend wreef ze over haar arm. Benieuwd wie er aan kwam lopen. En het duurde best lang. Waarschijnlijk was hij of zij als mens. Alice keek beter en zag Rachel aan komen. Een klein glimlachje vrolijkte haar gezicht op. Alice keek toe hoe Rachel ging zitten. Zij zelf bleef staan. Hé Alice. Wat brengt jou hierzo?’ Ze dacht na. Ja wat deed ze hier toch. Alice haalde haar schouders op en keek naar Rachel. "Hé Rachel" Klonk haar stem zacht haast fluisterend. Maar niet echt vrolijk zo als normaal. Alice keek even weg en verkende de omgeving. "Het rare is dat ik niet weet wat ik hier doe." Bekende ze terwijl ze terug keek naar haar en haar even bekeek. Rachel zag er ook niet echt op haar best uit. Niet verkeerd bedoelt natuurlijk. Maar wat ze bedoelde was dat Rachel er moe uit zag. "Alles wel goed?" Vroeg ze voorzichtig.

Rachel haar bruine ogen waren gericht op Alice terwijl haar schouder op gehaald werden. ‘He Rachel’ Haar stem klonk haast fluisterend maar goed hoorbaar voor de oren van Rachel. Ergens klonk haar stem niet zoals normaal. Normaal was deze vrolijk en gewoon anders. Op dit moment, was het gewoon anders, alsof de vrolijkheid eruit verdwenen leek te zijn. ‘Het rare is dat ik niet weet wat ik hier doe.’ Sprak Alice terwijl Rachel haar blik vermoeid maar vriendelijk was. ’Gaat er iets gebeuren ?’ Vroeg Rachel op een voorzichtige toon. Niet dat het erg was, als er eenmaal iets gebeurde stroomde de energie weer door haar lichaam namelijk maar ergens had ze er op dit moment gewoon even geen zin in. Eigenlijk wilde ze alleen maar slapen, maar dat was onmogelijk op dit moment aangezien ze gewoon nog wacht moest lopen. Sam zou het vast niet erg vinden aangezien ze niet als enigste wacht had. ‘Alles wel goed?’ Haar stem klonk lichtelijk voorzichtig even als die van Rachel een vraag terug. Rachel knikte kort. ’Beetje moe. Sam wilt dat we meer wachtlopen aangezien het aantal vampiers sterk aan het steigen is.. Iedereen doet ons best alleen is Jared er niet geheel met z’n hoofd bij waardoor ik elke keer twee diensten op me neem, het begint toch wel te knagen aan me. Ik loop soms gewoon twee dagen door wachtrondes. Het is dat het een bevel is, anders was ik allang even gaan slapen.’ Sprak Rachel rustig terwijl haar blik nog steeds op Alice gericht was. ’Wat is er met de Alice vrolijkheid gebeurd? Normaal ben je heel erg.. Opgewekt.’ Bij het laatste ging haar wenkbrauw iets omhoog. Het was best raar dat ze ineens zo down was namelijk.

’Gaat er iets gebeuren ?’ Alice dacht na. Ging er wat gebeuren of niet? "Wist ik het maar" Sprak ze zachtjes. Alice hoopte zo van niet. Ze hadden het al druk. ’Beetje moe. Sam wilt dat we meer wachtlopen aangezien het aantal vampiers sterk aan het steigen is.. Iedereen doet ons best alleen is Jared er niet geheel met z’n hoofd bij waardoor ik elke keer twee diensten op me neem, het begint toch wel te knagen aan me. Ik loop soms gewoon twee dagen door wachtrondes. Het is dat het een bevel is, anders was ik allang even gaan slapen.’ Alice knikte begrijpelijk. Hun hadden er ook last van. En ze begreep het ook wel. Maar wat was er met Jared. "Wat is er met Jared?" Vroeg ze. Misschien kon ze helpen. Maar met was? Alice had geen enkele idee. Maar toch kon ze het toch voor stellen. "Euh Rachel als jullie hulp nodig hebben dan moet je het zeggen." Zei ze aarzelend. De stam was niet blij met hun komst dat wist ze ook wel. En ze wist ook dat ze een hekel aan vampiers hadden. Maar toch waren ze een soort van verbonden. Aangezien Bella er was. En Bella ging met Jacob om. Maar ook met hun. ’Wat is er met de Alice vrolijkheid gebeurd? Normaal ben je heel erg.. Opgewekt.’ Wist ze maar wat er aan de hand was. Oké eigenlijk wist ze het wel maar ze vond het slecht van haar zelf. Ze kon en mocht zo niet denken.
Zo was ze gewoon niet. En het was slecht heel slecht. Alice haalde haar schouders op en schudde kort haar hoofd. Ze moest het gewoon vergeten. Een klein glimlachje kwam in haar op terwijl ze Rachel aan keek.
"Gewoon wat probleempjes." Fluisterde ze.