glad I'm finally free

Verveeld staarde Elena Catherina uit het raam van het vlietuig. Ze waren nu met de langding bezig en daarna moest ze nog een tijdje in de bus zitten voordat ze er eindelijk was. Het stadje Forks met maar 3246 inwoners, Elena catherina sloot kort haar ogen toen ze terug dacht aan thuis. Hoe kon ze nou zo dom zijn om weg te kijken. Als ze dat nou niet had gedaan dan was er niks aan de hand geweest. Ze had die jongen moeten vergeten. Maar telkens als ze er weer aan dacht stond haar lichaam in vuur en vlam. Zuchtend opende ze haar goude ogen weer. Ja ze had goede ogen. Om de een of andere reden. Waarom wist ze niet. Haar ouders vertelde haar dat er wat verkeerd was gegaan. Zuchtend stond ze op. En verliet het vlietuig. Moeite loos kwam ze langs de poorten heen. Maar even terug over die goude ogen. Hier door was ze vaak in de problemen gekomen. Heel vaak zelfs. Ze had zich vaak moeten bewijzen dat zij niet een van hen was. En met hen bedoelde ze die vieze bloedzuigers. Soms was het ook wel grapig geweest. Sommige waren zo zeker van hun zaak en dachten dat ze de kracht had om in een wolf te veranderen. Maar toch was ze een shapeshirfter. En geen vieze bloedzuiger. Maar wat dus leuk was dat ze toch altijd weer won. Elena Catherina liep het vliegveld uit en liep met een simpele tas met daar in alleen de belangrijkste spullen naar de bus. Eenmaal daar viel ze in een lichte slaap. Ze schrok wakker van een warme hand die tegen haar wang aan tikte. "Ik sliep niet" Riep ze half uit terwijl ze omhoog veerde. Elena Catherina liep met een rood gezicht de bus uit en begon door Forks heen te lopen. Ze had nog geen zin om naar het huisje toe te gaan. Elena Catherina trok haar leren jack strakker om haar lichaam heen toen ze sommige jongens zag kijken. Ze had het niet zo op mensen. Aangezien dat verbode terein was volgens haar roedel. Ookal was zij de enigste die het overleefd had. Ze bleef de regels van haar roedel volgen. Al betekende dat ze iedereen moest ontlopen en zich zelf op moest sluiten in haar huis. Aangezien ze niet in geprent mocht worden zonder toe stemming van de roedeleider. Terwijl ze verder van de bewoonde wereld ging kwam ze uit op een veld met klavers. Glimlachend bleef ze staan. Ze wou door lopen maar deed het niet. Bang dat ze het veld kapot zou maken.