That don't impress me much.

"Laat me gerust." Sprak Ziva waarna ze haar GSM aflegde. Ze was tegenwoordig gewoon weg niet meer te genieten. Maar vandaag zou ze haar gaan amuseren, met of zonder Elyaz. Ze wou gewoon buiten komen, haar oude leventje weer oppakken. Maar toch wist ze dat dat niet hetzelfde ging worden. Ziva nam haar handtas ging uit het huis en stapte haar race wagen in. Haar auto begon te brommen en daarna scheurde ze weg. Ze stak een sigaretje op en teugde eraan. Ze zette haar boxen op en zette de volume knop op zeer luid. De muziek klonk hard in haar oren. Toen er een bocht kwam drifte ze op haar gemak. Het boeide haar al niet meer als de flikken haar achterna reden, ze redde het wel. Uiteindelijk kwam ze aan bij de fuif. Ze stapte haar auto uit. Vele jongens en meisjes keken haar aan. Alleen de Veilside RX-7 al trok aandacht.Het was een zwarte auto met paarse vlammen en paarse aftekeningen + onderaan de wagen nog paarse verlichting. Natuurlijk kwam je niet elke dag zo'n schone auto tegen, toch niet als je niet in dezelfde wereld als haar leefde. Want voor haar waren Race auto's niet meer speciaal, ze zag ze elke dag. Ziva was dan nog eens heel mooi gekleed. Haar bles kwam voor 1 van haar ogen en haar donker bruine haren krulde over haar schouders. Een best wel knappe jongen kwam naar haar. Ziva glimlachte, maar dat was meer vals dan iets anders. "Heey Schoonheid. Zin om met mij de avond door te brengen." Ziva ging streelde met 1 vinger over zijn wang. "Zo lief, denkent mij te krijgen. Maar schatje...ik ben niet geïnteresseert." Ze draaide haar rug naar de jongen en stapte naar de zaal. Ze keek nog eens naar achteren en zag dat de jongen haar verbaast na keek.

Iedereen welkom. Moet nu door daarom zo kort xp

Met de klank van een regendruppels die op de grond uit elkaar vielen voelde hij de rust in zich stromen. Met Joey tegen zich aan wachtte hij tot de plaatselijke regenbui weggetrokken was. Hij wilde niet dat hij ziek werd, ookal was hij misschien een beetje te bezorgd, hij wilde gewoon niet dat hem iets gebeurde. Het was zijn kleine allesje. Verbaast keek hij op toen hij zijn mobiel voelde trillen in zijn broekzak. Hij viste hem eruit. Bij het lezen van de whatsapp ontstond er een glimlach op zijn lippen. De vragende blik in Joey’s ogen zette hem aan het denken. Het was een soort uitnodiging van een vriend van hem voor een fuif. Man wat was het lang geleden dat hij hem had gezien. Een van de overlevende van de laatste missie. Een diepe zucht verliet zijn keel. Hij wilde graag gaan. Maar kon hij de kleine wel meenemen naar zo’n feestje? Hem alleen thuislaten deed hij zeker niet. Hij stuurde een berichtje terug met de vraag of hij Joey mee kon nemen. Niet veel later kreeg hij er weer een terug. Hij grijnsde. Gelukkig, het mocht. Hij stond op. De bui was inmiddels weggetrokken. Hij zette Joey in zijn nek en liep aan. Het was al begonnen. In zijn tempo waren ze er al snel. Er stonden een hoop auto’s, eentje viel behoorlijk op. Een zwarte auto met paarse vlammen. Het sierde zijn mondhoek, zo’n auto’s had hij altijd al wat gevonden. Maar hij had niet zo’n feeling met dingen die je moest besturen. Hij kon veel beter alles op eigen kracht doen. Repareren kon hij daarentegen wel goed. Zijn ogen gleden al snel weer over de menigte heen. Opzoek naar Tyler. Joey keek zijn ogen uit vanaf zijn uitkijkpost. Hij haalde hem uit zijn nek voor het geval dat Joey zijn kop zou stoten aan iets als hij even niet oplette. Hij keek op toen hij Tyler een meisje zag proberen te versieren. Hij grijnsde bij het horen van haar reactie. De blik van Tyler was verbaast. ‘Auwtch’ Zei hij plagend terwijl hij hem begroette. ‘En ik maar denken dat je ieder meisje kon krijgen die je zag?’ Grapte hij erachteraan. Tyler lachte er gelukkig ook mee. Maar toch was aan zijn ogen te zien dat het meidje hem beledigt had. Tyler tilde Joey op en bekeek hem. ‘Hij heeft gelukkig veel van jou weg.’ Al snel kreeg hij wat drank. Joey had ondertussen zijn aandacht op het meisje gevestigt. En holde eropaf. Vrolijk ging hij voor haar staan en trok haar aandacht. ‘Hai’ Zei hij en glimlachte verlegen. Er was iets wat zijn aandacht trok. Het was zijn instinct, maar dat wist hij niet.

Ziva had in haar ooghoeken gezien dat er een andere jongen met een kind zich bij de gast had toegevoegd. Maar aandacht bestad ze der niet aan. Ze hoorde haar naam en ze draaide haar om naar de persoon die haar had geroepen. Ze zag een vroegere vriendin staan en stapte naar haar toe. Ze knikte naar et meisje. "Ziva, lang geleden. Doe je nog aan hiphop?" Ze knikte en keek rond haar heen. "Ja, dat geef ik niet op." Het meisje lachte ermee. "Blijkbaar doe je nog steeds met Streetraces mee? Zo te zien." Zei het meisje waarna ze naar de zwart-paarse auto wees. "Ja, dat geef ik ook nooit op. Veel te leuk om te doen. Maar meis, ik ga naar binnen. Begin het koud te krijgen." Ziva had het meisje al lang niet meer gezien omdat Ziva nu meer met de vrienden van Elyaz optrok...wat niet echt een goed idee was. Ze was begonnen smoren, iets wat ze vroeger niet deed. Roken deed ze wel al. Ze stond rustig aan te schuiven voor een bandje te kopen toen ze een bericht van Elyaz kreeg. "Waar zit je?!" Ziva stak haar gsm weg en besloot hem te negeren. De laatste tijd ging het niet zo heel goed tussen de 2. Zziva had dan ook geen zin niet meer om haar woorden vuil te maken, dus negeerde ze hem. Toch zou ze hem niet afgeven, ze hielt zoveel van hem. Toen ze haar bandje had en naar binnen wou gaan stond opeens een kindje voor haar neus. Ze keek naar beneden en hurkte zich neer. 'Heey, moet je niet bij je vader blijven?" Zei ze rustig. Ze keek even rond haar heen en zag de vader al staan, maar ze zou de kleine niet alleen laten rondbollen waar zoveel volwassen mensen rondliepen. Meteen kreeg ze iemand in het oog die toch van Elyaz Crew kwam. Die gast was net als Ziva Arabisch ... en was ook een weerwolf. Maar die gast was in zijn wolvengedaante zoals elke weerwolf met Arabisch bloed Donkerbruin. Ziva was een buitenbeentje, zij was een spier witte wolvin met blauw ogen terwijl ze in haar mensengedaante bruin ogen had. Naja, niet iedereen moest hetzelfde zijn. Ziva keek de jongen weer aan, maar zei nu even niks meer. Ze had in het oog gekregen dat die vriend van Elyaz haar in het oog hielt. Mooi zo...kreeg ze dan nooit eens privacy ! Ziva stond recht. "Zulle we naar je papa gaan? Anders ga je seves tegen je voeten krijgen..." Ze had het kindje daarstraks zien staan bij een jongen. En raar genoeg had ze zo het vermoeden dat het geen broer was van het kindje. Ziva stapte met het kindje naar de vader. "Hier je zoontje. Let er een beetje op. Er zijn genoeg geschifte mensen hier die zo'n kleine kunnen meenemen. Daarbij is het niet verantwoordelijk u kleine mee te nemen naar een fuif." Zei Ziva een beetje cru. Maar ze sprak de waarheid, dit was niet de plek waar een kind moest rondlopen...;

Na een paar drankjes begon de alcohol een beetje effect te hebben. Het was genoeg voor hem nu. De afspraak die hij met zichzelf had zou hij niet verbreken. Hij zou niet meer zoveel alcohol of drugs gebruiken, tenzij er iemand was die op Joey kon letten. Hij had er wel eens moeite mee gehad om zich aan die afspraak te houden. Maar tot nu toe was het hem nog altijd gelukt. En dat wilde hij graag zo houden. Al snel kreeg hij weer een drankje aangeboden. Hij schudde zijn hoofd en keek om zich heen om zijn kleine te vinden. Verbaast keek hij op toen hij ineens het meisje naar hem toe zag komen, dezelfde als die Tyler zojuist had afgewezen. Het was wel uniek dat hij dat had zien gebeuren. Hij had het nog nooit gezien. De meeste smolten al gelijk weg bij het zien van de glimlach. Een aantal jaren geleden had hij een weddenschap met hem, hij durfde te wedden dat Tyler geen 50 meiden op één avond kon versieren en minimaal een zoen kon geven. Nou.. Hij had bewezen dat hij dat wel kon. Hij zag dat ze Joey bij zich had die gelijk tegen hem aangeplakt kwam. Hij luisterde naar wat ze zei. Oké, er zat een kern van waarheid in, dat moest hij toegeven. ‘Rustig maar, kwam alleen maar gedag zeggen aan oude vrienden’ Zei hij kalm. ‘Enneh, normaal gaat hij nooit naar vreemden’ Zei hij. Ze was een weerwolf, dat had hij gemerkt aan haar. Hij dacht terug aan de vorige keer dat hij een weerwolf tegen het lijf liep. Joey was ook zwaar geïnteresseert in haar geweest. Hij had het gevoel dat Joey de aanwezigheid van weerwolven graag opzocht. En dan met name vrouwelijke. Misschien had het ermee te maken dat hij zijn moeder niet gekent had. De eerste twee dagen van zijn leven had hij haar even kunnen zien. Daarna verdween ze uit zijn leven. En hoe erg Shiver ook zijn best deed, hij bleef het gevoel houden dat de kleine het miste in zijn leven. Verbaast keek hij naar beneden toen hij Joey los voelde laten en weer op haar op zag stappen. Hij keek naar haar om in te schatten hoe ze erover dacht. Als hij de indruk kreeg dat ze van de kleine af wilde, zou hij Joey wel terugtrekken, maar als ze het niet erg vond zou hij de kleine mooi bij haar laten. Hij wilde hem vrijheid geven, ookal was hij dan nog erg jong, betekende dat niet dat hij altijd aan het lijntje gehouden moest worden. Soms had hij nog wel moeite met beslissingen nemen. Hij wilde Joey beschermen tegen alles wat ook maar een klein beetje bedreigend kon zijn. Maar wat was een leven zonder wat risico? Je zou gek worden als je zo’n saai leven leidde. Daarnaast wilde hij dat Joey een mooie jeugd had om op terug te kijken. Wat hij niet kon als hij geen herinneringen had behalve dat hij bij zijn vader moest blijven en voor alles op moest letten..

Ziva zag dat de kleine gelijk naar zijn vader vloog. Een glimlach kon ze niet onderdrukken, ook had ze een zwakte voor kinderen. Als kinderen alleen rondliepen ofzo en er zou iets gebeuren zou ze ingrijpen. Ziva wou zelf graag ook een dochter of een zoon. Maar mommenteel kon ze het nog niet aan. De dingen die gebeurt waren, waren nog te vers...ookal stond ze er sterker voor dan toen ze het voorkreeg. Ze wist dan ook helemaal niet dat Elyaz een kind wou...Ze hoorde de woorden van de jongen. En knikte. Maar toch was ze er niet mee akkoord. Ze had gewoon geen zin in discussies en ruzies. Ze was het nu even bij Elyaz afgetrapt om te gaan feesten, dus zou ze haar avond nu niet verspillen aan discussies en ruzies. "Ziva." Zei ze en knikte naar de jongen. Ze zag het kindje naar haar toe komen. Ziva pakte de jongen op. "Ben ik zo interessant?" Vroeg ze spottend, ze keek naar de vader. "Sociaal is hij wel. Zal later wel een jongen worden die zich niet laat doen..." Zei ze rustig. Ze keek even achter zich en zag dat die gast haar nog altijd in het oog hield. Ze voelde dat haar gsm begon te trillen. Ziva hield de kleine in 1 arm en nam met de andere hand haar gsm vast. Ze zag dat het Elyaz was en drukte af. Vervolgens zette ze haar gsm af. Ze had geen zin om de hele avond gebeld te worden. Maar als Elyaz nu zou afkomen had ze een probleem...Dan was er waarschijnlijk weer ambras, waarschijnlijk had ze dat nu al omdat ze niet antwoordde op zijn smsen enzo. Ach ja, hij moest zich er maar bij neer leggen. Ze had meteen door dat beiden weerwolven waren. Ze zette de jongen weer op de grond en keek nog eens rond dat er niet meer vrienden van Elyaz haar in het oog hielden. Maar spijtig genoeg was het wel zo. Ziva had geen schrik van die gasten, ze kon hen laten zwijgen. Ze was dan wel net een crimineel als hen... maar ze was niet zo erg als hen. En zou nooit andere zomaar voor de lol aanpakken. Ze vocht zelfs bijna nooit, ookal was ze zeer sterk. Ze keek weer naar de jongen en wachtte gewoon even af.

Zonder erop te letten zag hij dat ze glimlachte bij het zien van Joey die tegen hem aanplakte. Hijzelf moest daarom ook glimlachen. Zijn hand ruste zacht op de schouder van Joey. Het was ware liefde van vader op zoon. De kleine was het dierbaarste wat hij had. Hij was blij dat ze geen ruzie probeerde te maken hier. In plaats daarvan stelde ze zich voor als Ziva, hij had het vermoedden dat ze de waarheid sprak. Het gebeurde vaak dat mensen logen over hun naam. ‘Shiver, en dit is Joey’ Zei hij rustig en keek naar beneden. De kleine keek op bij het horen van zijn naam, aangezien hij niet zo op aan het letten was van wat er gezegt werd. Een vrolijk lachje verliet Joey’s mond toen hij werd opgetilt. Hij klemde zich vast aan Ziva maar al snel kreeg hij door dat hij stevig genoeg vastgehouden werd om zich los te laten. Hij glimlachte trots bij haar woorden, trots op Joey. Toen ze achterom keek, keek hij ook, wat hij eigenlijk automatisch deed. Er was niet echt iets bijzonders te zien, al stond er wel iemand constant te kijken. Hij keek naar Ziva, had ze problemen met die gast? Hij kon er wel wat van gaan zeggen als ze wilde. Mocht praten niet werken kon hij zichzelf nog altijd in de strijd gooien. Maar toch praatte hij liever, hij was niet meer de jongen van vroeger. Sinds Joey was hij niet meer terug te herkennen uit zijn vorige leventje. Hij zag dat ze gebeld werd maar niet opnam. Het was niet die gast. Verbaast keek hij op toen ze haar mobiel uit zette. Joey had alles nauwkeurig in de gaten gehouden. Hij had de beste plek nu daarvoor. Hij had een goed uitzicht en genoeg om te bekijken. Shiv keek naar Ziva. Het was duidelijk dat ze zich niet zo op haar gemak voelde. Ook al kon ze het goed verbergen. 'Ik ga zo met Joey, voordat alles hier dronken door mekaar gaat vallen' Glimlachte hij en zag er al een zich net op tijd aan iets vast kunnen grijpen. Had hij even pech dat dat iets een meisje was die een vriend had. Toen raakte hij alsnog de grond. 'Zin om mee te gaan of blijf je liever hier?' Vroeg hij rustig. Joey begon haar gelijk vrolijk over te halen. 'Mee mee mee' Lachte hij vrolijk en klemde zijn armen om haar nek heen. Een lach kon Shiv niet meer onderdrukken door die actie. Joey mocht haar wel echt erg.

-Sorry dat ik het zo laat afmaakte maar die laptop is niet de snelste dus wachtte op beneden pc xD-