Like the way I'm strong and stand by you

Onderwerp: Like the way I'm strong and stand by you di maa 20, 2012 8:24 pm

• Like the way I'm strong and stand by you
Donkere, haast zwarte kleuren kleurden de lucht. Wolken streken langzaam voorbij, eindeloos totdat ze ooit in het niets op zouden gaan als dat eventueel hun eindbestemming was. Witte twinkelingen vulden het duisternis zo hier en dan. Samen met de grote ronde bol met de naam "maan" vormden ze het enige licht in de buurt. Het was enkel genoeg licht, de scherpte in haar omgeving was niet uitstekend maar er was zeker genoeg licht om weerstand te bieden. Sarah wierp haar heel lichtblauwe ogen, bijna kristal gekleurd, naar haar horloge en haar ogen volgden het getik van de wijzer. Het was op het moment tien uur 's avonds. Als het winter was geweest had je nu geen handen voor ogen meer gezien en was het waarschijnlijk koud buiten. Deze zomeravond zorgde voor een koele, maar toch fijne temperatuur. Ze had enkel een blousje aan, die genoeg was om warmte te bieden. De zon was al onder en er was niemand te bekennen op het grote strand.
Het witte zand schuurde zachtjes langs haar onderbenen, toen ze ging verzitten. Ze bekeek het papier en volgde de lijnen die ze zojuist getekend had. Dit was een heerlijke plek (vooral 's avonds) om even tot rust te komen. Er was nooit iemand, en als er iemand te vinden was waren er meestal niet meer dan een of twee personen te vinden. Het geluid van krekels die zachtjes geluid maakten, de zachte wind en het geplons van de golven in de zee deden haar kalmeren. Niet dat ze hoefde te kalmeren, ze hield er gewoon van om in rust te verkeren en met niet veel mensen om haar heen te zijn. Ze kon prima met anderen op schieten, maar na een schooldag vond ze het heerlijk al tekenend tot rust te komen. Ze gumde een lijntje uit, trok het opnieuw en ze keurde de tekening als geslaagd. Ze was nog niet klaar, maar besloot even pauze te nemen. Ze was bezig met het tekenen van een grote uil die zich in de buurt van haar in de boom verkeerde. Ze maakte zelf geen geluid, dit was ten eerste onnodig en ten tweede zou het de vogel wegjagen. Voorzichtig legde ze het papier, de potlood en de gum naast haar neer in het zand.
Ze zuchtte zachtjes, haast onhoorbaar. Tevreden had het geklonken. Dat was ze op het moment ook. Ze voelde zich gelukkig in deze buurt, Forks genaamd. Er woonden hier fijne mensen, er was een rustige omgeving en ze hield van de natuur die hier te vinden was. De bossen en de stranden hier hadden haar geïnteresseerd. Forks had iets aparts. Toen ze plotseling voetstappen hoorde, keek ze langzaam op. Ze had het persoon van tevoren niet zien aankomen of aan horen komen. Toen hij of zij, het geslacht was nog niet te zien door de schaduwen, dichterbij kwam glimlachte ze voorzichtig. "Hallo," begroette ze het persoon met een vriendelijk, zachte stem.
Open voor iedereen

Onderwerp: Re: Like the way I'm strong and stand by you di maa 20, 2012 10:04 pm

Donkere wolken sierde de lucht. Wolken die voorbij zouden waaien om hun nieuwe bestemming te gemoed te gaan. Ieder wezen, ieder ding in deze wereld had zo zijn eigen bestemming. Een goede of een slechte. Dat was overal anders, elke keer weer. Diep ademde ze in. Haar zwarte lichaam bewoog zich soepel voort terwijl het einde van haar wacht zich had aangekondigd. Een rondje Seattle Beach, zou het einde zijn van haar wacht op dit moment. Lekker uitwaaien op het strand, dat zou haar goed doen op dit moment. Nog even bij komen voordat ze zou gaan slapen om morgen ochtend weer hard er tegen aan te gaan voor de wachtronde’s. Iets waaruit haar leven bestond op dit moment. Dat zou binnenkort veranderen, voor kort. Diep ademde ze in, haar lichaam versnelde iets terwijl haar oren en ogen alért op de omgeving gericht stonden. Je wist maar nooit waar er een bloedzuiger zou opduiken op dit moment. Ze konden overal vandaan komen namelijk. Nieuwe geluiden maakte haar wakker terwijl haar tempo verminderd werd. Haar goudbruine ogen werden op de omgeving gericht terwijl een stank haar neus begroette. Haar ogen werden gericht op een meisje dat op het zand waarbij een jongen was komen te staan. Een bloedzuiger? Verdekt in de struiken kwam ze langzaam naar voren geslopen. Tot ze oog in oog stond met het wezen. Haar lichaam was stak net iets boven de schouders van de bloedzuiger uit terwijl ze luid gromde. Haar tanden zichtbaar werden waarna de bloedzuiger onzin begon te brabbelen. ‘Jij.. Jij bestaat niet!’ brulde het.

~ Flut ~ Sorry.

Onderwerp: Re: Like the way I'm strong and stand by you do maa 22, 2012 10:02 pm

Het gekletter van het water was duidelijk te horen, zelfs alle kleine details van insecten die hier in de buurt waren, ving hij zoals gewoonlijk op. De vogels floten vrolijk hun liederen, het leek zelfs een normale dag. En in feite.. Was het dat opzich ook. Jammer genoeg was het weer niet echt perfect. Donkere wolken bedekten de lucht. Liever had Edward daar geen wolken, een heldere, blauwe hemel en de zon die warme zonnestralen op het aardoppervlak richtte. Maar ach, zijn temperatuur zou zeker niet erg veranderen, koud was hij altijd, en als de zon scheen moest hij goed oppassen als hij in de zon liep. Niet altijd even handig als je naar buiten wilde bijvoorbeeld. Daarom had hij voor vandaag maar plannen gemaakt om naar Seattle Beach te gaan. Even er tussen uit, perfect. Niets liever wat hij wilde op dit moment, het was al moeilijk genoeg en soms leek het of hij gewoon even moest uitwaaien.
Zoals gewoonlijk, leek de weg naar Seattle Beach kort. Zijn benen deden hun werk gewoonweg weer adembenemend snel en dat zorgde dat hij er -voor normale mensen- er absurpt snel was. Voor hem was het niet eens zo snel, hij had er sneller kunnen zijn, maar veel zin had hij daar niet in. Een zucht verliet zijn keel waarna hij zijn goudkleurige ogen even over het gebied waar hij zichzelf bevond richtte. Hmm, het strand was al in zijn gezichtsveld, dus ver weg zou het niet zijn. Bij het zien van mensen die ook op het strand waren, krulden zijn mondhoeken een beetje omhoog, totdat hij zag wát en wíe het precies waren. Zo te zien een.. Nee, hij kreeg meteen gedachten binnen in zijn hoofd en.. Het was geen jongen die een meisje begroette, nee, de jongen was een vampier. Ineens bewoog er iets in de struiken, verscheen er een zwart, grote wolf leek het wel. Een weerwolf dus. Rachel? En, ze wilden elkaar aanvallen? In het bijzijn, van een mens? Nee, dat mocht niet gebeuren. De twee leken al in een soort gevechthouding, maar voordat die vampier ook maar aan Rachel kwam, moest hij weg zijn. Rachel zou waarschijnlijk haarzelf helemaal los laten gaan tijdens een gevecht, terwijl een mens het kon zien. Was ze vergeten dat ze al die geheimen geheim moesten houden? Dat mensen überhaupt hun geheim niet moesten weten, mochten weten? Edward' benen bewogen zoals gewoonlijk als hij rende vliegensvlug en bij het zien dat de vampier naar Rachel sprong, botste Edward tegen hem aan, hield hem vast en duwde hem naar de grond. Met zijn hand hield hij zijn keel bij de grond. "Ben je het geheim vergeten?" Voornamelijk was het bedoeld naar de jongen, maar ook gedeeltelijk naar Rachel. Terwijl Edward zijn tegenstribbelen negeerde keek hij naar Rachel, met een vragende blik. "Rachel je.. Moet uitkijken, voordat nog meer mensen je zien." Hopelijk zou ze het kunnen horen want zijn woorden had hij gesproken met een fluisterende blik, terwijl zijn ogen in die van Rachel boorden. Zou het meisje het gezien hebben? Waarom hij de vampier tegen had gehouden, voordat hij Rachel aan ging vallen..? Edward mocht haar ten eerste, ze leek wel het normaalste te doen van alle weerwolven tegen hem, ten tweede; het zou anders waarschijnlijk een hevig gevecht zijn geworden. Dat kon best zo zijn, maar niet in de ogen van een mens. Hopelijk had ze het niet gezien, maar, dat leek hem best.. onwaarschijnlijk. Damn.