A howl of victory

Luister het liedje van The cranberries-Zombie tijdens het lezen.

Een grijs/bruin gedaante spurte door het bos heen. Een vampier na rennend. Hoe durfde ze? Dit was HUN territorium. Ze hadden niks te zoeken hier. Zoals dat meiske van Seth. Die had hier ook niets te zoeken. Wat was hij kwaad op Seth, natuurlijk had hij niet veel te zeggen in de roedel. Maar dat meiske moest niet denken dat Paul haar zo maar zou axepteren, ookal had Seth met haar ingeprent. Paul schudde zijn hoofd, hij moest zich nu consentreren op de vampier. Hij nam ruimere passen en gromde luid. De vampier nam automatisch meer snelheid. Vervloekt, nu moest hij nog snellere passen pakken. Woede barste los in hem. En door dat, kon hij sneller gaan. Hij had moeilijkheden zijn eigen te beheersen, maar toch was het verbetert in die jaren dat hij in Sams roedel zat. Sam had hem geleert ermee om te gaan, maar toch lukte het hem niet altijd. Toch speelde dat soms in hun voordeel, maar soms ook serieus in hun nadeel. Eindelijk, hij had zijn snelheid. Hij controleerde zijn passen en op het juiste moment duwde hij zich af op zijn achterpoten. Zijn voorpoten strekte zich en zijn tanden werden ontbloot. Zijn klauwen schraapte over de rug van de vampier, die op dat moment haar evenwicht verloor en op haar buik terecht kwam. Sneller dan Paul op haar neer kwam, draaide de vampier haar om. En nog net zag ze de angstige ogen van de vampier. Net voor Paul op haar terecht kwaw stak de Vampier haar achterbenen omhoog, en duwde met een enorme kracht tegen de weerwolf zijn buik. Paul werd door de lucht geslingerd, en even liet hij gejank horen. Maar hij gaf niet op, dat deed hij nooit. Hij werd juist woester. Hij sprong weer op de vampier, maar maakte schijnbewegingen, zodat de vampier niet wist hoe hij zijn eigen kon verdedigen. Paul duwde zich af en sprong express naast de Vampier. Met een enorme snelheid draaide hij zich om en sprong op de rug van de vampier, en beet zijn hoofd eraf. De vampier verdween. Een huil galmde door de bossen heen, als teken van overwinning. Hij was al niet meer trots op zich zelf, dit werk was hij gewoon. Hij kon alleen maar kwaad worden op zijn eigen, als hij faalde. Bij een bekende geur draaide hij zich om en keek voor zich uit. Hij herkende de geur van Sam en Seth...Een grom liet hij horen, bij de geur van Seth. Maar meer ook niet. Seth wist hoe Paul over hem en Sarina dacht, meer wou hij niet kwijt.

Seth & Sam
Sorry als er fouten in staan.

Een grote zwarte wolf keek met zijn gouden ogen om zich heen. Het was de bedoeling dat ze de vampiers uit hun territorium hielden en tot nu was dat altijd goed gelukt. Sam stopte even met lopen toen een bekende geur van een vampier zijn neus binnendrong, vermengt met dat van Paul. "Seth, ga jij langs links. Dan ga ik naar rechts en op mijn teken spring je op die indringer." Hij draaide zijn kop naar de wolf naast hem en keek of hij het begrepen had. Daarna sprinte hij weg om Paul te gaan helpen. Sam moest die jongen nog altijd even alleen spreken omdat hij Seths inprent had bedreigt, maar dat zou iets voor later zijn. De wolf maakte zich al klaar om te springen toen een huil door het bos galmde als teken dat de vampier waarschijnlijk al dood was. Sam kromp lichtelijk ineen door die huil. Leerde die jongens het dan nooit dat mensen er zo achterkwamen dat ze bestonden? Net hetzelfde als dat vechten voor de lol. Sam richte zich in volle lengte op en liep naar de grijs-bruine wolf toe. "Hou je in, Paul." Natuurlijk had hij had gegrom wel gehoord richting het stuk bos waar Seth zich bevond. Sam was er zelf ook niet erg tevrede mee dat Seth een mens als inprent had, maar meer om angst voor wat er met dat meisje kon gebeuren. Net als wat er bij Emily was gebeurd. Sam kon het zichzelf nog altijd niet vergeven dat hij Emily's gezicht had verminkt en Leah, die nu in de roedel zat, maakte het er niet gemakkelijker op. Ze was nog altijd kwaad omdat hij haar had laten zitten voor Emily, maar wat kon hij eraan doen dat hij op de vrouw was ingeprent?

Seth gromde luid toen een vieze geur zijn neus binnendrong. Vampiers. Hij drukte zijn oren in zijn nek en liet zijn tanden zien. Hij was samen met Sam aan het waken in het Zuiden van hun territorium. Ze hadden hem allebei geroken, samen met de geur van Paul. Seth richtte zijn bruine ogen op zijn leider en luisterde ernaar. Hij knikte meteen en met een grom volgde hij Sam. Hij rende langs de linkerkant van een rij bomen zo snel als hij kon. Hij had Sam iets ingehaald omdat hij snel en behendig was voor zijn jonge leeftijd. Hij remde wat af en remde volop toen hij een huil hoorde. Hij gromde eens luid en keek kort naar Sam. Ze kwamen eindelijk aan bij Paul, die de vampier vermoord had. Seth zweeg en zag de blik van Paul. Seth hield zijn kop laag, maar niet voor onderdanigheid. Voor Paul zou hij dat never nooit zijn. Hij gromde zacht en negeerde Paul zo goed mogelijk. Hij richtte zijn blik op Sam die zei dat Paul zich moest inhouden. Hij keek naar Sam om te zeggen dat hij bedankt was. Binnenkort zouden hij en Sam wel eens praten over de inprenting. Sam kende er genoeg van en daarom zouden ze goed kunnen praten. Paul was alleen maar kwaad omdat hij niet kon liefhebben ofzo. Hij had nog niemand ingeprent. Pech voor hem. Seth zette zich neer en keek naar de gebroken vampier. Hij grijnsde en richtte zijn blik weer op beide wolven. Misschien kwamen de anderen ook nog. Al verwachtte hij er niet veel van. Hij had hun een tijd niet gezien. Vooral Jacob niet omdat hij teveel bij Bella rondhing.

Paul zag de 2 gedaantes al afkomen. Toen Seth in zicht kwam, zei Sam al meteen dat Paul zich moest inhouden. Oké hij kon zijn eigen niet goed beheersen, maar zo snel ging hij nu ook weer niet aanvallen. Hij gunde Seth een blik van:Ga weg. Maar voor de rest bestede hij geen aandacht aan het jochie'tje. Paul keek in de ogen van Sam, die al veel zeiden. Sam wou praten over het feit dat Paul zich was gaan moeien, en Seth had bedreigt. Seth boog lichtjes zijn hoofd, maar Paul wist dat hij niet onderdanig was. Pauls houding was nu neutraal. Paul keek naar Sam. "Ik weet dat je met me wilt praten, Sam. En ik weet ook waarom en waarvoor." Bij de laatste zin keek hij dreigent naar Seth, en zei hij wat meer grommend. "Dus je hebt het gezegt, dat ik bij je thuis ben geweest, jonkie.Je wilt mee trainen om je te bewijzen, maar je eigen problemen kan je niet oplossen. Stoer van je hoor, om het tegen Sam te gaan zeggen." Paul en Seth konden van tijd zo vijandig tegen elkaar doen, alsof ze elkaar echt haten. Maar toch was het niet altijd zo. Paul ging zitten en keek naar Sam. "Kom op, Sam. Je bent er zelf niet mee eens. En nee, hij zit niet in dezelfde situatie waarin jij hebt gezeten. En hij had het ten minste tegen jou moeten zeggen. Heeft hij dat gedaan....Nee." Paul probeerde zijn eigen te beheersen wat vrij goed lukte. Paul keek beide wolven aan. En wachte op enig reactie van beide wolven. Paul wou niet alleen praten met Sam, hij vond dat Seth erbij moest zijn. Seth wou een grote jongen zijn, dan kon hij ook zijn eigen problemen proberen op te lossen. Hij had zin om te zeggen dat Sam zich nu niet moest moeien, omdat Seth zijn eigen problemen nu maar eens moest alleen proberen op te lossen. -Die zin klopt niet hea?- Maar Paul zweeg deze keer. Hij wou nu niet meer conflicten crieëren .

Flut

"Paul, stop met die beschuldigingen. Je weet evengoed als ieder ander lid van de roedel dat alles wat met inprenten en de roedel te maken heeft aan mij vertelt moet worden." Het was aan Sams stem te horen dat hij niet tevreden was met wat Paul het gedaan en hij moest moeite doen om zijn alfastem niet te gebruiken. Soms ging die jongen te ver, maar aan de andere kant kon hij hem niet missen, net zo min als dat hij ieder ander lid van het pack zou kunnen missen. "Kom op, Sam. Je bent er zelf niet mee eens. En nee, hij zit niet in dezelfde situatie waarin jij hebt gezeten. En hij had het ten minste tegen jou moeten zeggen. Heeft hij dat gedaan....Nee." Daar had hij wel een punt. Seth had moeten zeggen dat hij ingeprent was, maar dat was nog geen reden voor Paul geweest om gaan te dreigen. "Je kunt niet kiezen op wie je inprent en Seth had het inderdaad moeten vertellen." Sam wende zich tot de kleine wolf naast hem. "Je moet oppassen bij haar in de buurt, zorgen dat je je zelfbeheersing niet verliest. Het is niet echt jou schuld dat ze weet wat we zijn, maar je had beter moeten opletten. Zorg ervoor dat andere mensen er niet achter komen en dan komt het misschien nog goed." De lichte afkeuring was niet te missen, maar zoals hij al tegen Paul gezegd had, niemand kiest zijn eigen inprint.

Seth gromde toen Paul weer eens begon te roepen. Typisch hem gewoon. Seth hield zich kalm om zich niet te bemoeien want dan kreeg hij Sam op zijn geweten. Hij kende Sam en wist wanneer je kon reageren en wanneer niet. En nu was het een moment tussen Sam en Paul. Hij had natuurlijk wel zin om tegen te roepen en zijn eigen woorden te vertellen, maar dat deed hij niet. Hij was slim. Seth rolde met zijn ogen en luisterde naar de woorden van Sam. Toen hij zich op hem wendde, snapte Seth wat hij bedoelde. Hij luisterde naar de andere woorden voor hij zou antwoorden. "Weet ik, weet ik. Ik wou het je vertellen, maar ik ben nog nooit ingeprent en ik wist echt niet hoe ik moest reageren.. Ik had het al tegen Emily verteld, maar daarna zou ik het aan jou vertellen.. En ik had alles geregeld.. Ze zou wakker worden, ontbijten en dan zou ik terug zijn. Maar ze is koppig.. " Hij richtte zich helemaal op de alfa. Paul kon hem echt niets meer schelen. Paul kon doodvallen nu. "En ze is te vertrouwen. Ze heeft boeken gelezen en ik heb alles uitgelegd. En ik heb me voor niemand anders getoond en zal het niet doen.." Zijn stem liet merken dat hij het meende. Dat was ook zo, want zelfs toen er een meisje door een vampier werd aangevallen toonde hij zich als mens om de vampier tegen te houden. Al was die vampier wel nog niet zo woedend of moordend..

Paul gromde bij de woorden van Sam, maar veel kon hij er niet op antwoorden. Toen Sam iets zei tegen Seth kon hij het weer eens niet laten om er iets op toe te voegen. "Seth kan er wel iets aan doen Sam. Hij had dat kind gewoon nooit bij hem mogen laten slapen. Dat was gewoon om problemen vragen. Je kon toch bedenken dat mensen eigenzinnig zijn! Dat ze achter alles willen komen, alles wat hen niet aangaat. Maar nee, je stond er niet eens bij stil. " Gromde Paul naar Seth. Hij zou zijn gelijk krijgen. En nog even, en hij kon zijn eigen niet meer beheersen. Hij wou Seth van tijd verscheuren. Maar natuurlijk ging dat niet. Dan maakte Sam hem kapot. Niet dat dat zomaar zou gaan. Paul keek uitdagend naar Seth, maar zorgde er voor dat Sam het niet zag. Daarna keek hij naar Sam. "Maar ja. We zijn al gewoon dat Seth word voorgetrokken." Gromde hij naar Sam. Paul draaide zich om en liep weg van die 2. Hij wist dat hij hier niet makkelijk van af zou komen. Maar hij moest gewoon even weg, voor aleer hij Seth zou aanvallen. Hij wist dat Sam hem achterna zou gaan, en hem serieus op zijn plek zou zetten. Maar dat maakte niet veel uit voor Paul.

Niet uit het topic.