Leah?

Nerveus liep hij door zijn eigen kamer. Hij liep van links naar rechts, naar de deur en weer terug. Hij haalde diep adem en zuchtte de frisse lucht er weer uit. Hij liep opnieuw naar het raam en staarde naar buiten. Ze was thuis. Hij wist het. Zijn bruine ogen gleden over het gebied, maar er was niemand in de buurt. Zijn ouders waren ook nog niet thuis en zijn zus wel. Hij moest nodig met haar praten. Hij wist hoe ze over het inprenten dacht vanwege haar verleden met Sam, de leider. Het was een heel belangrijk gesprek voor hem. Hij wilde het hebben over Sarina, zijn inprent. Hij wilde weten wat ze van haar vond en dat ze niet kwaad zou zijn op haar, zoals Paul. Hij wou dat iedereen haar een kans gaf zoals de rest wél deed, buiten Paul en misschien zou Leah dat ook niet doen. Het was zover. Hij was klaar. De jongen haalde diep adem en opende zijn deur. Hij liep daarna naar de kamer van zijn zus en klopte erop. "Leah? Kunnen wij praten?" Zijn stem klonk gemeend en ook voorzichtig. Als ze in een kwade bui was wilde hij snel wegwezen. Ze kon echt kwaad reageren soms, maar ze waren nog steeds broer en zus en dan vergaven ze elkaar ook heel snel. De jongen zuchtte en zag dat de deur geopend werd.

Leah

Leah was net klaar met wachtlopen. Twee vampiers hadden haar weg gekruist met hun stinkende geur er gratis bij. Beide waren ondertussen vermoord door haar waarna ze in de brand gestoken waren. Diep ademde ze in terwijl Harry en Sue blijkbaar weg waren, want alleen haar jongere broertje Seth leek thuis te zijn. Snel pakte ze een boterham terwijl Leah naar haar kamer ging en zich op haar bed liet vallen. Leah had het een en ander opgevangen dat Seth ingeprent was, het had haar woedend gemaakt! Er werd op de deur geklopt terwijl Leah in een vloeiende beweging opstond. ‘Leah? Kunnen wij praten?’ Leah gooide de deur open. ’Kom binnen Seth.’ Kalm klonk haar stem en lichtelijk vermoeid terwijl ze zichzelf op het bed liet vallen. ’Vertel.’ Direct klonk haar stem maar minder verbitterd dan normaal. Dat kwam omdat Seth ondanks alles toch haar kleine broertje bleef. Er was ongeveer vijf jaar verschil in hun leeftijd. Leah ademde diep in terwijl de boterham opgegeten werd. ’Hoe gaat het met je?’ Vroeg Leah daarna lichtelijk verveeld, lichtelijk vermoeid. Haar agressie werd deels opgewekt omdat ze moe was, ze wilde eigenlijk een paar uur slapen, maar als haar broertje vroeg om te praten moest het op een of andere manier belangrijk zijn. Seth vroeg anders nooit of ze samen konden praten. Alleen als het echt belangrijk was.

Seth hoorde de deur kraken en Leah verscheen in de opening. Ze was duidelijk uitgeput en dat betekende dat ze ook agressief kon zijn. Hij wist dat ze deze nacht had gewaakt en hij wist ook dat het zwaar was. Hij beet nerveus op zijn lip en liep naar binnen. Hij ging op haar bed zitten en merkte dat ze al meteen vroeg wat er was. Toen hij niet goed wist hoe hij moest beginnen vroeg ze eerst hoe het met hem ging. "Oh, heel goed eigenlijk. Ik krijg meer respect van Sam en mag nu vaker meetrainen. Nu word ik niet meer gezien als de kleine jongen." Hij glimlachte even zacht en trots. Hij vond het fijn om mee te kunnen doen, maar naar de nachtwaking leek hij toch geen zin te hebben. Zoals Leah erbij zat. Hij zuchtte eens diep en keek zijn zus rustig aan. "Met jou?" Toen was het even stil. Hij wilde haar niet meteen met zijn lastige zaken dwarszitten. Hij wist hoe zwaar het voor haar was over de inprenting. Ze had er vast en zeker al van gehoord dankzij Paul of de rest. Hij richtte zijn blik strak op de grond voor hij begon te praten. "Leah, ik weet hoe zwaar het voor je is. Ik begrijp het ook, maar.. Je weet dat ik een inprent heb en ik wou je gewoon vragen of je het erg zou vinden als ze hier komt wonen. Ze is wees.." Hij dacht bij de woorden meteen aan Sarina. Ze zou zeker en vast hier komen wonen, maar om elke dag met ruzie te zitten daar had hij dan weer géén zin in. Hij wilde daarom weten wat zijn zus ervan vond. Zij had er de meeste last mee.

‘Oh, heel goed eigenlijk. Ik krijg meer respect van Sam en mag nu vaker mee trainen. Nu word ik niet meer gezien als de kleine jongen.’ Een zachte en trotse glimlach sierde zijn gezicht. ‘Met jou?’ Leah was kort in elkaar gekrompen toen Sam zijn naam hoorbaar was. Het deed haar nog steeds pijn, alleen als ze aan hem dacht al.. ’Mooi. Oh, dus binnenkort hoef ik in de nacht geen waakdienst meer te hebben maar neem jij hem over? Voor mij blijf je altijd een kleintje hoor.’ Leah wachtte rustig af, luisterde na Seth zijn ademhaling. Seth begon daarna te praten terwijl zijn blik op de grond gericht was. ‘Leah, ik weet hoe zwaar het voor je is. Ik begrijp het ook, maar.. Je weet dat ik een inprent heb en ik wou je gewoon vragen of je het erg zou vinden als ze hier komt wonen. Ze is wees..’ Leah leefde meteen op, haar ogen stonden hard terwijl ze hem kort woedend aankeek. ’SETH, kom op! Jullie zijn nog geen maand ingeprent en dan al van, ja mag ze hier komen wonen!’ Diep ademde Leah in terwijl het gezicht van Seth angstig stond.. ’Ik zou het in het begin erg vinden Seth, maar als zij jouw gelukkig maakt... Zolang jullie mij met rust laten, me gewoon me ding laten doen en me laten uitrusten wanneer het nodig is.. Vind ik het goed, maar gedraag je!’ Leah zakte in elkaar terwijl ze half in slaap aan het vallen was. Ze kon er nog een weddenschap van maken, maar nee. Het was niet zo omdat haar liefdesleven een puinhoop was, dat hetzelfde tot Seth moest gebeuren.