I forget what it's like to be a human

Denna rende door de bossen heen. Ze was al dagen, weken, maanden onder weg. Ze wist niet eens meer wat voor dag het was. Hoe laat het was. Maar wat ze nog wel wist was hoe haar roedel uit een werd gedreven en een voor een vermoord. En zij zij stond toe te kijken. Nou ja dat klopte niet helemaal. Ze was gewond. Haar botten waren gebroken en ze lag vast aan kettingen. Denna schudde haar kop en gromde hard. En zette de potten nog harder af van de grond. Hoe kon zij nu een leider zijn. Als alles en iedereen om haar heen dood ging. Als ze haar eigen roedel niet eens kon beschermen. Denna stopte en sneuvelde even. Toen ze de geur van een hert rook begon haar maag te knorren. Denna sloop langzaam op het dier af. Eenmaal vlak bij sprong ze en kwam te recht op het dier. Denna brak zijn nek.

Het was een lange tijd geleden dat ze als mens door het leven ging. Ze wist niet eens meer hoe het was om op twee voeten te lopen. Laat staan om kleren aan te hebben en mensen voedsel te eten. Denna trok de huid los van de hert en begon aan het vlees. Toen ze een knak hoorde. Keek ze omhoog. Beschermend ging ze over haar prooi staan en tilde haar boven lip op en begon luid en dreigend te grommen. Niet wetend wat het was.

[Jacob]