F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S

Onderwerp: F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S zo dec 18, 2011 12:25 pm

WHAT IF...
Your Dreams
Came True

Met slaperige ogen sloop ze het huis uit. Ze had al de hele avond liggen woelen, het was weer zo'n periode van nachtmerries. Claire durfde dan gewoon niet te slapen en hield haar zelf net zolang wakker totdat haar lichaam het niet meer hield. De zon kwam al iets op waardoor ze makkelijk kon zien. Eigenlijk wilde ze wel weer opzoek naar de wolf, en aangezien vampieren in haar beleving niet overdag voor kwamen voelde ze haar vrij veilig. Haar blonde haren waren in een vlechtje gebonden van de dag daarvoor waardoor hij niet echt netjes was. Haar lichaampje trilde iets van de van de frise wind die er stond. Al was het wel een heldere lucht. Ze wilde richting het meer lopen, in de ochtend waren er vaak nog kikkers of andere diertjes die ze vast zou kunnen houden. Met een tevreden uitdrukking op haar gezicht wandelede ze de weg er naartoe. Al schrok ze soms wel van onverwachte geluiden. De laaste tijd ging het steeds beter met haar, ze was vaker buiten te vinden dan anders. Al vertrouwde ze niet snel iedereen, en zeker vrouwen niet! Ze stak haar handen in haar jas zakken om haar vingers te kunnen opwarmen. De laaste tijd was haar moeder weer veel in haar gedachten, maar ook Dean haar stiefvader. Die na haar moeders dood ook plotseling van de aardbodem verdwenen was. Claire knipperde even met haar ogen terwijl ze wazig begon te zien. Ze had de nacht er voor ookal erg weinig geslapen en ze had nog niet ontbeten wat dus niet veel goed voor haar lichaam zou doen. Toen de fuzzyness weg trok stapte ze stevig door ze was er immers bijna want ze kon de schittering van de zon in het water al zien. Ook was er een zwarte schim die zich beetje bij beetje steeds meer vormde als een mens hoe dichter bij de kwam. Het stond met de rug naar haar toe gekeerd. Door slaap gebrek kon Claire nog wat hallucineren wat hierbij ook het geval was. De realiteit was dat er een wild vreemde man voor haar stond maar haar hersenen vervormde dat naar het beeld van haar stiefvader. Claire kon haar ogen niet geloven en begon als een gek te rennen toen ze eenmaal in de gaten kreeg wie er naar het water stond te tuuren. DEAN!! Ze rende zo hard als ze kon en toen ze eenmaal dicht bij was klemde ze haar armpjes om zijn midden en drukte jaar hoofd tegen zijn rug aan. Dit was te mooi om waar te zijn! Dean wilde wel voor haar zorgen! haar weg nemen van die vreselijke plek! ''Ik heb je gemist!'waar was je pappa? Neem je me alsjeblieft mee! ik wil niet meer wonen waar ik nu ben.'' sprak ze zachtjes met haar zoete stemetje. Toen ze los liet stond er een mega big smile op haar gezicht! Dit was natuurlijk het beste nieuws ooit! Ze verplaatste zich zo zodat ze zijn gezicht kon zien, alleen zag ze al snel dat het niet was wie ze dacht dat het was. Deze man kende ze niet! ''Sorry meneer, u leek erg op iemand die al een tijdje is verdwenen'' sprak ze bijna onhoorbaar uit terwijl ze eigenlijk bang in een hoekje wilde kruipen. Ze sloeg haar ogen direct neer en durfde hem niet meer aan te kijken! Haar hoop op dat ze eindelijk liefdevol behandelt zou worden was gebroken er was gewoon niks meer van over. Claire haar bruine ogen richte zich langzaam naar boven. Toen ze een beter beeld kreeg van de man die voor haar stond voelde ze een soort van verdriet rond hem heen hangen. Claire haar instikt zij gelijk dat ze hem moest helpen, al zou ze waarschijnlijk niet zo veel kunnen doen. Het zat in haar karakter mensen en vooral dieren helpen. Haar bangheid verdween terwijl haar bruine kijkers niet meer van de man afkwamen. 'Gaat het wel goed met u?' sprak ze zachtjes terwijl ze zijn hand vast pakte. Een alarm ging af in haar hoofd! De man was ijskoud! Hij was ziek! geen wonder dat ie er niet zo goed uitzag! In een fractie van een seconde had ze haar jas uit gedaan en om de man zijn hand gewikkeld. ''U bent echt heel koud! misschien kunt u beter gaan liggen en slapen! thuis in je bed!'' Zij ze nu vol vertouwen. Het kon echt niet goed zijn zo koud te zijn. Of het kwam gewoon door de wind, of was ie misschien ook naar kikkers opzoek en was hij met zijn handen in het water gegaan? Allemaal vragen die door Claire haar hoofd schoten maar wat haar eigenlijk ook niet helemaal deerde. Zolang de man zich maar beter ging voelen, met wat rust of iets. Zelf had ze het ook aardig koud maar probeerde het zo goed als verborgen te houden. ''Ik ben Claire.'' Sprak ze met half dicht geknepen og en uit en een glimlachje. Weer vervaagde de man zijn gezicht iets door haar slapenloosheid. Ze kon redelijk voelen dat haar lichaam bijna geen kracht meer bevatten om dat stuk later op de dag terug te lopen. Al kon dat natuurlijk ook in haar voordeel werken. Ze liet de man zijn hand voor wat het was hij was immers ouder dan haar en zou het beter weten. Zoals elk volwassen persoon het zag. Haar ogen gingen even langs de omgeving iets wat ze wel vaker deed. Ze wilde niet onverwacht bezoek krijgen. Haar ogen stopte weer bij de man die ze wat vragend aan keek.

E D W A R D <3

Onderwerp: Re: F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S zo dec 18, 2011 7:57 pm

Terwijl Edward rustig aan het meer zat, kijkend naar het water dat zachtjes bewoog hoorde hij allerlei vrolijke geluiden rondom zichzelf. Vrolijk was hij echter niet, hij was net bij Bella geweest, had haar het slechte nieuws verteld. Hopelijk zou ze nu niet roekeloos bezig zijn, hem aan het zoeken zijn, of whatever. Nee. Bella had het hem echter beloofd. Maar Bella kennende.. Ze zou zijn gedachte vast wel aan het uitvoeren zijn, of zijn geweest. Even slaakte hij een zucht, keek hij naar de kleine visjes die in het ondiepe gebied van het meer zwemde. Bij het voelen van een hoofd tegen zijn rug keek Edward meteen op, uit zijn gedachte genomen. Langzaam draaide hij zijn hoofd, zag hij een klein meisje staan, hoorde hij haar woorden en glimlachte hij. Papa? Bij de opeenvolgende woorden van het meisje glimlachte hij nog breder, knikte hij naar haar. 'Geeft niks.. Is er iets gebeurd, iets ergs? Waardoor je je vader mist?' Meteen borrelde een medelijden op, medelijden met het meisje. Het meisje was nog zo klein, zo kwetsbaar.. Gewoon te erg voor woorden. Toen het meisje vroeg of het goed ging met hem, wilde hij eerst anders antwoorden.. Maar moest hij alles wel vertellen? Misschien was dit wel de goede gelegenheid om alles tegen iemand te vertellen, ookal was het een klein meisje, zij zat ook met problemen, die kon ze ook kwijt bij hem. 'Gaat wel.. Ik heb net iemand iets ergs moeten vertellen.. Niet echt fijn is dat hè? Even schudde Edward zijn hoofd, keek op bij de aanraking toen het meisje zijn hand pakte en aarzelde. Een grinnik verliet zijn keel bij haar reactie. 'Ach. Zo voel ik altijd aan, niks ernstigs, zit in mijn familie.' Bij het voelen van haar kleine jasje over zijn hand gewikkeld glimlachte hij breed naar haar, schudde hij zijn hoofd toen hij haarzelf zag trillen. 'Aaahw.. Dat is lief van je hoor maar.. Ik heb die niet nodig, het is warm genoeg. Doe die maar lekker zelf aan, voordat je nog kou vat.' Edward wikkelde de jas van zijn hand af, hield die haar voor zodat ze hem aan kon doen en voelde even later hoe het meisje haar hand weer in de zijne sloot. Het meisje stelde haarzelf voor als Claire, en even glimlachte hij liefjes. 'Hee Claire. Ik heet Edward.' Hij zag echter hoe het leek dat het meisje bijna geen kracht had, nergens voor. 'Kom zitten, voordat je omvalt.' Zijn woorden hadden plagend geklonken, niet echt letterlijk nemend, maar als het erop aankwam zou ze nog best wel eens om kunnen vallen. Voor Edward het wist had hij haar lichtjes naar beneden getrokken, voelde hij hoe Claire zijn hand losliet en hij dichterbij haar ging zitten. Zijn arm sloeg hij om haar schouder heen, en hij keek haar even glimlachend aan. 'Beter?' Zijn stem klonk ditkeer anders als normaal, kinderlijker. Hij kon natuurlijk geen enkel kind weerstaan, laat staan dit meisje die dacht dat hij haar vader was. 'Dus.. Ik leek op jouw vader?' Edward' hand wreef ondertussen een lok blond haar uit haar gezicht en keek haar glimlachend aan, hij wilde immers niet verkeerd overkomen, niet vijandelijk ofzo.

Onderwerp: Re: F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S zo dec 18, 2011 9:35 pm

Claire knikte nadat hij vertelde over dat hij iets ergs had moeten vertellen en dat hij altijd zo voelde. Ze vond het niet eens vreemd wat ie zij en gaf er ook geen aandacht aan. Toen de man weer sprak over haar jas krulde alleen haar mondhoekjes weer op. Ze Pakte haar jasje weer aan en het duurde ook niet lang voordat ze hem weer aan had. Zelf verrekte ze namelijk van de kou al dacht ze dat ze goed was in liegen, al was ze daar helemaal geen persoon voor. Toen de man zich voorstelde kwam er weer een glimlachje op haar gezicht. ''Edward'' sprak ze mompelde. Dat klok zeker niet als Dean. Al kon ze wel zien dat ze hem met elkaar verwarde. Ze hadden het zelfde vorm van hoofd en hun lengte was ook ongeveer het zelfde. Ach als hij zo lief was als Dean wilde ze hier wel graag blijven. Ze had zeker leuke momenten met hem gehad en zag hem ook als haar echte vader. Atans zag, het liefste wilde ze dat hij terug kwam en haar zou opvoeden maar dat geluk zat er niet in. De aarde begon wat te draaien en het leek wel of de man ook mee draaide. Volgens de man kon ze maar beter gaan zitten. Zonder er ook maar iets tegen in te gaan ging ze zitten en hoopte dat het draaiende gevoel zou stoppen. Ze had het nog niet zo vaak gehad en werd er wel wat angstig door, haar maag werkte ook niet echt mee ondanks dat ze nog niks gegeten had voelde ze haar misselijk. Het duurde heel even voordat het weg was, al verdween haar concentratie naar Edward die haar iets vroeg. ''Nou, van veraf wel.. op mijn stiefvader mijn echte vader heeft me nooit willen zien zij mijn moeder altijd. Ik was een ongelukje volgens hem en volgens mijn moeder was ik een onverwacht cadeautje. Maar mijn stiefvader was wel heel lief! al ben ik hem kwijt sinds dat mijn moeder gedood is door die vrouw.'' Het laatste mompelde ze een beetje onhoorbaar wanaar ze haar ogen van hem af sloeg. Ze kon het hem wel vertellen maar het had toch geen nut. De eenigste die haar zou geloven was de wolf maar, die kon niet eens praten. Misschien moest ze het maar vergeten net als haar tante zij. Wat ze ook deed we was hier om een leuke tijd te hebben en niet weer over haar moeder te praten en uitgelachen te worden. Ze sloot haar ogen voor een paar seconde en zuchtte ''Was jij hier ook op zoek naar kikkers?'' sprak ze opgewonde uit het niks. Ze was al echt zo'n meisje dat van hak op de tak sprong. In haar donker bruine ogen waar een klein barstje blauw zat was een soort vonkeling te zien. Die diertjes waren zo leuk om te vangen en ze waren hier makkelijk te vinden aan de water kant. Al snel stond ze weer op haar voeten het eigenwijsje die ze was en speurde langzaam de waterkant af. Al snel vond ze er één die zich zo stil mogelijk probeerde te houden in de hoop dat ze hem niet zou zien. Langzaam ging ze met haar hand richting het diertje en op het moment dat hij weg probeerde te springen pakte ze hem beet. Het was nogal een dikkerd die niet zo heel snel was en aangezien Claire dit vaker deed was het makkelijk om één te vinden. ''Kijk ik heb er één!'' Zij ze met haar zoete stemmetje richting Edward. Waarnaar ze naar hem toe hobbelde en knielde voor hem neer. ''Wil je hem zien?'' en zonder dat hij ook maar antwoord hoefde te geven opende ze haar handen en daar was een dikke kikker die angstig op haar hand ruste. ''Je bent toch niet bang voor kikkers?'' Sprak ze fronstend. Zelf zij was niet bang voor kikkers, ze waren leuk en lief en in films konden ze in prinsen veranderen. ''Misschien als je haar een kusje geeft veranderd ze wel in een prinses...'' En hief de kikker iets om hoog. Maar op dat moment sprong hij ook uit haar handen. En verplaaste zich snel weer terug naar de rand van het meer. ''Nee wacht niet weg gaan! je moet nog veranderen in een prinses!'' En probeerde hem nog te pakken maar ze was hem al uit het oog verloren voordat ze ook maar op kon staan. ''Misschien wilde ze niet.'' Giegelde ze. En keek weer vrolijk richting Edward die bijna van haar een kikker moest kussen. ''Aan wie heb je iets ergs moeten vertellen.'' Sprak ze wanaar ze iets fronste en dacht aan zijn zin en hem vragend aan glaasde.

Onderwerp: Re: F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S zo dec 18, 2011 10:04 pm

Een laag gegrinnik verliet zijn keel bij het horen van zijn naam uit haar keelgat. Toen Claire echter uit begon te leggen luisterde hij goed, knikte hij een aantal keer tijdens haar 'verhaal'. Haar moeder, dood? Wie zorgde nu voor haar dan? 'Ooit zal hij jouw wel willen zien hoor, geloof me. Dan weet hij niet wat hij ziet. Zo'n mooi meisje.' Edward prikte Claire even plagend in haar buik, grinnikte en hield zijn handen voor zijn eigen buik, voordat Claire het misschien terug zou doen bij hem. Toen Edward weer even nadacht wat ze had gezegd over haar moeder trok hij zijn wenkbrauwen op, dacht hij nauwkeurig na. 'W-Wat voor vrouw?' Vragend keek hij Claire aan, Edward wilde haar dolgraag helpen natuurlijk. Aangezien Claire natuurlijk klein was en misschien niet alles zelf kon doen, bood hij zichzelf aan. Hij vond het immers ook zielig, om zo'n klein meisje helemaal alleen te laten. Claire begon weer te praten, ditmaal over kikkers. Een vage glimlach kwam op zijn gezicht te staan en meteen knikte Edward uitbundig. 'Natúúrlijk, daar ben ik de beste in. Maar ik ben m'n emmer vergeten mee te nemen om ze te kunnen vangen.. Helaas pindakaas.' Hoofdschuddend dwarrelde zijn blik even af naar het water, maar keken zijn goudkleurige ogen weer terug naar Claire toe. Hij zag hoe ze opstond, naar de rand van het water liep - heel stil - en even later terugkwam met haar handen gesloten. Hij had niet goed kunnen horen wat Claire nou precies had geroepen naar hem, waarschijnlijk wel iets dat ze er eentje had gevangen. Ofzo. Meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht, probeerde Edward zo geïnteresseerd mogelijk te kijken en zijn best te doen om met haar mee te spelen. Bij de vraag of Edward hem wilde zien knikte hij uitbundig, boog hij zijn hoofd dichter over haar handen en keek hij in 2 angstige ogen van een dikke, bruine kikker. 'Nee tuurlijk niet gekkie. Kikkers zijn wel lief, toch?' Edward' goudkleurige ogen bleven kijken op het dikke beestje, terwijl hij daarna even zijn hoofd terugtrok zodat hij weer recht in de ogen van Claire keek en hij glimlachte zoals altijd bij haar. Ineens hief Claire de kikker omhoog, wilde hem dichter bij zijn mond duwen en hoorde hij Claire' woorden. Een kikker kussen.. Niet bepaald iets wat je graag deed, maar okee, als Claire dat graag wilde had hij dat er wel voor over. De kikker sprong ineens uit Claire' handen, en Edward keek toe hoe ze nog op wilde staan, maar de kikker al bijna uit zicht was en waarschijnlijk al het water in zou gaan springen, die zou Claire toch nooit meer in kunnen halen waarschijnlijk. Of ze moest natuurlijk zo snel zijn als hem, iets wat onmogelijk was, vooral voor haar, zij was namelijk geen vampier. Claire begon te giechelen, en Edward giechelde zachtjes mee. 'Ze is denk ik bang voor mij, maar dat zou ik ook maar zijn hoor!' Hij keek Claire even aan, nogsteeds zacht lachend en minderde dat toen ze de vraag daarna sloeg. Edward dacht weer even na. Over Bella. 'Mijn vriendin. Ik ga verhuizen en kom nooit meer terug, en ze kan niet mee. Ken je haar?' Zijn blik bevestigde zich weer op Claire, voordat hij verder ging met zijn zegje. 'Ze heet Bella. En.. Ze is héél leuk, en lief. Ze heeft bruin haar, ze is kleiner als mij.. En tja.. Ze is gewoon écht de allerleukste. Maar ik moet dus weg, en ik kom nooit meer terug. Natuurlijk kunnen we elkaar dan nog zien, als we dichtbij gingen wonen. Maar ik ga héééel ver weg wonen. En dat heb ik dus net verteld tegen haar. Toen heb ik eigenlijk gelogen, gelogen dat ik niet van haar hield. Maar dat is niet waar. Ik vind haar gewoon echt de allerliefste.. Natuurlijk denkt ze nu dat ze niet goed genoeg voor mij is..' Even zuchtte Edward maar keek nogsteeds niet verdrietig en teleurgesteld naar Claire. 'Ken je dat gevoel, dat je iemand moet verlaten. Waarvan je zielsveel houdt en voor altijd bij diegene wilt blijven?' Het was misschien raar dat hij dat aan zo'n klein meisje vroeg, maar op dit moment had hij die steun echt even nodig, om alles aan iemand te uiten, alles wat het dwars zat..

Onderwerp: Re: F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S vr dec 23, 2011 7:15 pm

Claire was ontzettend blij dat Edward zo lief was. Ondanks dat hij een totale vreemdeling was, hij had net zo goed heel gemeen kunnen zijn en haar in het meer gooien. De vraag over de vrouw had ze gelukkig ontweken ze wilde er niet meer over praten! Gewoon een leuke tijd met Edward en verder niks. Het was zo lang geleden dat ze zo'n lol had gehad! Toen Edward haar uitlegde over Bella keek ze hem rustig aan. Hij had dus al een vriendinetje, maar goed dat die kikker was weg gesprongen! Anders had de prinses als nog niemand gehad of ze moest in die Bella veranderen. Toen hij de andere woorden uitbracht kon ze het haast niet geloven. ''GA JE VERHUIZEN!!'' Riep ze met haar ogen zo groot als schoteltjes! Dat mocht niet! Hij mocht niet weg! Hij moest hier blijven met haar kikkers vangen en andere leuke spelletjes doen! Wie zou ze anders hebben? Hij was de eerste na maanden met wie ze zo'n lol had. Claire kon haarzelf niet echt meer concenteren over wat hij verder vertelde. Ze kroop naar zijn arm toen en klemde haar armpjes er omheen. ''Je mag niet weg! Je moet hier blijven! Jij bent tenminste lief!'' Sprak ze beledigt tegen hem uit. Hoe kon hij ook! Die Bella wilde hem vast ook niet weg hebben. De vraag die hij stelde deed haar hersenen even aan het denken zetten. Het was ook even stil terwijl ze probeerde uit te vogelen wat hij er mee bedoelde. Ze was zeker geen dom meisje en kwam er uiteindelijk ook wel uit wat ze moest antwoorden al wilde ze het niet! Ergens was ze boos op Edward! Waarom zou ze het hem ook vertellen! Of hij zou haar uitlachen zoals de rest en als ze het hem vertelde! Hij zou toch weg gaan! En dan zou ze weer alleen zijn. Toen ze omhoog keek verdween het boos achtig gevoel wel weer, ze kon dan nu beter een leuke tijd hebben met hem. En misschien geloofde hij haar toch... ''Uhu.. Mijn moeder... Ik wilde niet dat ze dood ging... Ik wou dat ze er nog was.. .. Dann had ik niet bij me tante gewoond.. .. Dan was ik nu ook niet zo bang geweest als het donker is voor die vro..vrouw.'' Sprak ze zachtjes. ''Die vrouw heeft mijn moeder gedood.. ik weet niet waarom ik heb het niet gezien maar ze was anders dan mij en mijn moeder.. ze had enge rode ogen en toen ik beneden kwam..'' ze stopte met praten en zag weer beelden voor haar ogen komen. Haar moeder die daar levenloos lag.. De vrouw die haar tot in haar ziel aanstaarde. Ze zou niet weten hoe bang ze zou zijn als ze dat soort ogen nog eens zag. Ook haar ongeboren broertje.. was mee gegaan in de strijd. Claire kneep haar ogen erg dicht en klemde zich sterker aan Edward. Ook de nachtmerrie's kwamen naar voren. Die soms nog erger waren dan dat er werkelijk gebeurt was. Ze wilde er niet meer aan denken maar, de laaste tijd kwam het steeds omhoog. Misschien was het omdat ze het nu al twee keer verteld had. Atans ze had Edward niet alles verteld al zou hij waarschijnlijk wel meer willen weten dan wat steek woorden. ''Lag me moeder daar... Ik ben heel bang dat ze mij ook komt halen..'' mompelde ze bijna niet hoorbaar met een kleine rilling in haar stem. ''Mo.. moet.. moet je echt weg? Kun je niet bij mij blijven?'' Sprak ze zachtjes en legde haar hoofd tegen Edward zijn arm. Haar ogen opende zich weer even en waren wat waterig en prikte iets. Met één hand wreef ze even in haar oog. Die ze bijna direct daarna weer om Edward zijn arm sloot.

Onderwerp: Re: F O R G O T T E N .. F A i R Y T A L E S zo jan 01, 2012 6:31 pm

Toen Claire riep ofdat hij ging verhuizen zuchtte hij hoofdschuddend zijn hoofd. Tja, hij had het er zelf ookwel moeilijk mee eigenlijk.. Ineens voelde ze hoe er om zijn steenharde een arm werd gesloten en hij keek even naast zich. Claire was weer naast hem gaan zitten, ze zei dat hij niet weg mocht. Een glimlach sierde zijn lippen en even streek zijn hand even door haar haar heen, liefjes. 'Het komt wel goed..' Edward zuchtte even hoofdschuddend, het liefste wilde hij ook niet weg. Maar het was beter om Bella onbeschermd achter te laten, misschien zouden ze dan alleen op hem afkomen. Toen Claire begon te praten keek hij naar haar, luisterde hij en veranderde zijn blik. 'V.. Vampier.' Even snoof hij en sloeg hij zichzelf voor zijn hoofd. Hóe had hij dat ooit kunnen zeggen? Het was er zomaar ineens uitgegaan, misschien omdat hij er niet zo geheimzinnig over hoefde te doen daarnet, met Bella? Natuurlijk kreeg Edward al haar gedachten binnen, over het verhaal, alles. Maar toch luisterde hij naar haar, kijkend hoe ze het vertelde. Hijzelf zou er ook moeite mee hebben om het tegen iemand te zeggen, die eigenlijk totaal vreemd was. Claire hield zijn arm harder vast. Dus, ze was bang dat ze haar ook kwamen halen? Dat die vampier háár kwam halen? 'Nee. Ze komt niet. Ik zal haar tegenhouden, ik ben waarschijnlijk sneller, sterker dan haar. Nee Claire. Ze komt je echt niks doen, daar zal ik voor zorgen..' Moest hij het haar vertellen? Hij zou dan wel de regels breken, maar nu wist Claire toch al van het bestaan van vampiers, en dat terwijl hij het niet had verteld. 'Ik.. Ben namelijk hetzelfde als die vrouw. Maar wees niet bang, ik doe je écht niks. Ik doe mensen geen pijn. Ik leef van dieren. Dus alsjeblieft, vertrouw me dat ik je niks doe. Mijn zus kan toekomsten zien, ze kan haar aan zien komen. En dan, dan zal ik vechten, haar tegen houden, voor jou. Dat ze jou niks aandoet..' Misschien was het niet goed geweest dit tegen een klein meisje te zeggen, maar nu voelde ze haarzelf misschien wel minder bedreigd, Edward zou haar echt beschermen, want ze was te lief om te dienen als drinken. Bij haar vraag glimlachte hij scheef. 'Nee sorry.. Ik kan écht niet blijven.. Maar.. Je blijft beschermd, je hoeft nergens bang voor te zijn..' Vaagjes zag Edward hoe ze een paar tranen wegveegde, waarom moest ze huilen, om hem? Edward voelde hoe ze even zijn arm losliet toen ze dat deed, maar toen ze klaar was zijn arm vrijwel meteen weer vastpakte. Claire had haar hoofd tegen zijn arm aan gedrukt en een glimlach stond rond zijn lippen, wat heel de tijd eigenlijk het geval was geweest. 'Het komt allemaal wel goed.. Ik beloof het.' Zijn woorden waren fluisterend, menend. Hij zou wel een oplossing bedenken voor haar.