A thousand years.

Afwachtend keek hij naar Rachel, 'Komt u nog?'. Het had even mogen duren, maar eindelijk was Jake met Rachel alleen. Een moment om bij te kletsen, dingen die broers en zussen doen. Jake stond op een steen, zijn ogen gericht op Rachel voor hem. De woorden van eerder hadden plagend geklonken, meestal was Rachel die hem dwarszat aangezien zei de oudere zus was. Maar zo nu en dan wist Jake hoe hij Rachel op de juiste manier terug kon pakken. Jake en Rachel hadden zo tweeling kunnen zijn, letterlijk gewoon. Niet dat ze alleen beide zwart haar hadden, en beide een ligt getinte hadden. Hadden ze ook nog eens dezelfde strekjes van doen, van bewegen en zelfs van praten. Jake zelf zag het niet, maar dat is wat de mensen zeide over hun. Jake draaide zich om toen Rachel naast hem kwam, ditmaal in een normaal tempo liep hij door de bossen. Altijd was hij aan het rennen in zijn wolven gedaante, maar nu niet. Enkel omdat, hij er gewoon geen behoefte aan had. 'Even niet rennen hoor, ik ren de hele godganse dag al heen en weer' Jake zuchte kort. Met zijn zus praatte hij over de gewoonste dingen, en kwamen er hele gesprekken vrij. Over alles en nog wat, onzinnige en zinnige dingen. 'But how's life sis?' Kort duwde hij tegen haar aan, als een speels duwtje. Zijn grote bruine ogen gericht op de weg voor hem, nadenkend over de ontmoeting met Edward en Bella van eerder de dag. Hij was zo boos geweest, nog steeds trouwens. Hij begreep het gewoon niet, hoe kon Bella nou zo'n monster willen zijn. En hoe kon Edward zoiets accepteren? Maar de tijd zou gaan aanbreken, binnenkort misschien al. Jake wist dat hij hier niks tegen kon doen, die hele Cullen familie stemde mee. Evenals Bella die blijkbaar glunderde bij het vampier zijn. Alles zou dan anders worden tussen hem en Bella, Jake hielt van haar en wou dit niet. Jake keek kort naar zijn zus en realiseerde zich dat ze natuurlijk mee kon luisteren met zijn gedachtes 'Je houd je mond he?' Het was namelijk niet de bedoeling dat Sam en de hele roedel dit te weten zou komen.

Het was altijd geweldig om bij Jake te zijn. Al haar zorgen leken te verdwenen bij haar broertje in de buurt. Rachel was blij dat Jake niet boos was geworden, ergens vroeg ze zich af hoe ze ooit had kunnen denken dat hij boos zou worden op haar. ‘Komt u nog?’ In een sloom tempo liep ze op hem af. ’Rustig aan broertje, ik begin oud te worden.’ Grapte ze plagend. Rachel was achttien maar oud was ze niet, bovendien zou ze ook niet ouder worden. In een rustig tempo stond ze naast hem stil uiteindelijk. De hele dag was ze al aan het rennen en vliegen, de vampiers leken maar te komen de laatste tijd. ‘Even niet rennen hoor, ik ren de hele godganse dag al heen en weer’ Rachel greens kort terwijl ze begonnen te lopen op een rustig tempo. ’Is goed, een beetje rustig aan doen kan geen kwaad.’ Sprak ze kalmpjes. Dan kon haar lichaam ook even tot rust komen. ‘But how’s life sis?’ Kort duwde Jake tegen haar aan terwijl Rachel haar neus plagend tegen zijn schouder aangeduwd werd. ’Really good.’ Kort dacht ze na over Paul, het leek wel alsof het hem niet aan leek te staan dat ze zo afentoe met andere jongens om ging maar ze hield wel van hem. Met heel haar hart! Oké Vincent was gewoon erg irritant en vond haar leuk maar Rachel vond hem niks. ’Hoe gaat ie met jou brother?’ Plagend hapte ze in z’n oor, heel zacht. Kort schrok ze even, Jake had haar gedachtes kunnen horen.. Maar dat gaf even niks, Jake zou het niet door lullen of denken hoopte ze. Kort hoorde ze Jake zijn gedachtes. ‘Je houd je mond he?’ Rachel keek hem aan. ’Zolang je niks door verteld over Paul wat ik net dacht. Trouwens, Edward wilt dat niet. Ik heb met hem gepraat, die blonde en Edward willen het niet, maar de rest blijkbaar wel... Ik ben het met je eens, het mag niet gebeuren.’ Dacht ze luid en duidelijk. Het was raar, waarom zou Bella zo iets willen.. Niemand hoefde het te weten van de roedel, als het daarover ging tenminste. ’Maar, oké. Ik heb ergens een gevoel dat het geen goed teken is, dat al die vampiers hier komen. Het worden er steeds meer, het is gewoon een slecht voorgevoel..’ Dacht ze duidelijk terwijl ze hem aankeek en een plagende duw gaf.