x Marry me .

Met de zon op zijn rug staand zat hij tussen de bloemen, tegenover hem zat Bella. Zachtjes trok Edward hier en daar wat bloemen uit de grond, liet ze los en liet ze met de wind mee vliegen. Even keek hij naar Bella, fronste hij en keek hij weer naar het gras. Edward had al gezegd dat hij wilde als Bella wilde dat hij het zelf deed; dat het voor eeuwig was, dat ze met hem trouwde. Misschien wilde Bella dit nog niet.. Omdat ze jong was. Maar Edward wilde het wel. Misschien omdat hij eigenlijk geen 17 was, maar natuurlijk ouder dan een eeuw en hij was in al die tijd nogsteeds niet de ware tegen gekomen. En dat klopte.. Want de ware is Bella..
Bella praatte, waarover wist hij eigenlijk niet.. Over iets met de wereld die verging, met vuur of ijs.. Langzaam streek Edward een paar lokken uit haar gezicht, drukte hij een kus op haar kaaklijn van de zijkant van haar gezicht en herhaalde dat daarna nog een keer. 'Ik moet me concentreren.' Hij zag hoe Bella haar hoofd naar hem toe draaide, hij haar zoende en even later zijn lippen van de hare afhaalde. De zon scheen in Edward' gezicht aan de achterkant, dat zorgde er dus voor dat hij hier en daar op wat plekken in zijn gezicht glinsterde. 'Trouw met me.' 'Nee. Even zuchtte Edward, schudde hij zijn hoofd en keek Bella plagend aan. Waarom was ze zo koppig, ze wilde toch dat hij haar zou veranderen? Edward' hand streek nog een keer een pluk haar achter Bella' oren. 'Trouw met me.' Nogmaals sprak Edward die 3 woorden uit, fluisterend, menend. 'Verander me dan.' Hij schudde zijn hoofd en grijnsde even lichtjes. 'Oke, als jij met me trouwt. Dat heet een compromis.'

-Bella.

Bella sloeg zuchtend haar boek open, liet haar bruine ogen over de lange teksten glijden en sloeg vervolgens een diepe zucht. Binnenkort had ze Examen Engels, misschien níet zo slim om dan te vragen aan Edward of hij haar gezelschap wilde houden, want dat ging toch geen leren worden. Even kort sloeg ze haar ogen neer, keek naar de verschillende kleuren bloemen en voelde vervolgens hoe Edward een paar lokken voor haar gezicht weg haalde. 'Ik moet me concentreren.' Een grinnik verliet haar keelgat en langzaam draaide ze haar hoofd richting Edward, voelde hoe hij zijn lippen tegen de hare duwde en er vervolgens weer afhaalde, haar ogen waren op zijn goudbruine gericht en toen ze zijn vraag hoorde zuchtte ze. 'Nee.' Koppig keek ze weg, liet haar blik weer op haar Engelse boek vallen maar werd opnieuw afgeleid toen Edward de vraag opnieuw stelde. Bella sloeg haar boek dicht, duwde hem terug in haar tas en richtte haar blik op de zijne. 'Verander me dan.' Had ze hem gezegd, waarna hij meteen antwoord terug gaf. Een compromis? 'Dat is gewoon omkoping.' Na haar woorden duwde ze hem zachtjes naar achter, drukte haar lippen een enkele keer op de zijne en zuchtte. 'Niet eerlijk.' Bella richtte haar blik op de zijne, duwde een paar lokken naar achter en vervolgens snoof ze zacht. 'Het huwelijk is gewoon een stuk papier.' Kort schudde ze even haar hoofd.
Voor Edward zou het vast wel iets anders zijn, maar waar van zij kwam was het een manier om te zeggen dat je zwanger was. Daar maakte ze zich overigens niet druk om, om wat andere mensen zouden denken, maar hoe wilde ze het haar vader gaan vertellen?

Edward grinnikte om de reactie van Bella, omkoping. Hmm, dat was het zeker. Na die woorden duwde Bella hem naar achteren, lag hij in het gras en lag Bella boven op hem. Even drukte Bella haar lippen op de zijne. Eerlijk? Nee. Dat was het inderdaad niet, daar had ze gelijk in. Bij de opeenvolgende woorden van Bella grinnikte hij lichtjes. 'In mijn wereld zeg je ermee: Ik hou van jou.' Hij voelde hoe Bella weer recht ging zitten, en Edward volgde haar voorbeeld. Een stilte viel, Edward bleef naar Bella kijken met zijn goudkleurige ogen en slikte. Ze was soms ook zo eigenwijs he.. 'In mijn wereld en mijn leeftijd betekend het dat je zwanger bent.' Gegrinnik verliet Edward' keelgat en even keek hij haar aan met een schuin hoofd. 'Ben je bang wat andere er van denken?' Misschien wel.. Aangezien Bella sowieso niet zwanger was, en ze dat waarschijnlijk ook nooit zou worden. Maar als Bella natuurlijk wilde dat hij haar zelf transformeerde, zou ze toch echt met hem moeten trouwen.. Dan wist hij zeker dat het voor eeuwig was, Bella hem nooit zou verlaten. Nouja.. Eigenlijk twijfelde hij daar niet aan, als het aan hem lag tenminste. Voor haar was trouwen misschien maar een briefje, maar waar hij vroeger vandaan kwam betekende dat veel meer. Had hij die dingen nieteens kunnen doen. Zou hij Charlie toestemming moeten vragen, zou hij nieteens Bella' hand niet vast kunnen houden. Vroeger was het zeker allemaal niet een stuk ingewikkelder. Er waren allemaal regels. 'Trouwens, Bella. Je kan niet eens zwanger worden...' Even slikte Edward en keek hij haar aan met zijn goudkleurige ogen. Een glimlach stond rond zijn gezicht en hij keek haar rustig aan. 'Trouw met me..' Een pluk wreef hij nog even achter Bella' oor, keek hij haar doordringend aan, maar wel liefkozend..

Bella schudde lachend haar hoofd om de woorden van Edward, vervolgens richtte ze haar lichtbruine ogen op de goudbruine van Edward en een glimlach sierde haar lippen. 'In mijn wereld en op mijn leeftijd, is het een manier om te zeggen; ik ben zwanger.' Na haar woorden kwam ze weer overeind, zag hoe Edward ook weer rechtop kwam zitten en vervolgens trok ze haar tas wat naar haar toe. Zijn woorden deden haar even opkijken, maar daar reageerde verder niet op. Bella glimlachte, legde haar hand in zijn nek. 'Twee van de drie huwelijke eindigen in een scheiding.' Dat was iniedergeval het scheidingcijfer bij mensen, wat dat bij vampier-mens was wist ze niet. Vast minder, aangezien het zowat nooit voorkwam dat je met een vampier trouwde. 'Het scheidingscijfer van vampier-mens ligt een stuk lager.' Had ze hem horen zeggen, iets wat ze wel verwacht had. Bella streek een paar lokken voor haar gezicht weg, even was het stil, maar opnieuw stelde Edward de vraag of ze met hem wilde trouwen.
Zachtjes schudde ze met haar hoofd, beet even op haar lip en opende haar mond om iets te zeggen. 'Ik kan het niet,' Na die woorden trok ze haar hand terug, deed de rits van haar tas dicht en legde hem op haar schoot. 'ik moet om vier uur thuis zijn.' Een zachte grinnik verliet haar mond, waarna ze naar voren boog en een kus op zijn lippen drukte. Bella stond op, pakte haar tas en keek nog eventjes kort naar Edward, waarna ze glimlachend richting haar huis liep. Te laat komen moest nu echt niet doen, haar vader zou haar vermoorden.