B E L L S. N I C E T O S E E Y O U !

Haar zwarte poten werden snel neergezet bij elke pas die haar lichaam maakte. Het was een fijn gevoel, om zo snel te kunnen zijn. Om de kracht door je lichaam te kunnen voelen wanneer je achter bloedzuigers aanzat. Rachel had een hekel aan bloedzuigers, behalve de Cullens. Eigenlijk mocht Rachel hun wel, of eerder gezegd.. Edward was de enigste die ze redelijk kende, en eigenlijk viel het haar niet tegen om een ‘vriendschap’ met hem te hebben. Eigenlijk was hij wel een toffe gozer. Rachel ademde diep in, het werd steeds moeilijker voor haar. Niet lichamelijk maar geestelijk. Rachel moest al haar tijd indelen met het wachtlopen wat steeds meer werd, aangezien het Vampier aantal steeds toe leek te nemen. Alsof die niks beter te doen hadden dan zich overal en nergens te bevinden en hun uit te dagen. Een diep gegrom kwam uit haar borstkast terwijl een bekende geur haar neus betrad. Bella. Haar passen werden verlengd, haar kop werd laag gebracht maar wel zo zodat het Bella uiteindelijk in zicht kwam. Rachel had haar behoorlijk lang niet gezien, te lang niet voor haar gevoel. Op een gepaste niet zichtbare afstand veranderde ze in haar menselijke lichaam terwijl haar kleren snel aangetrokken werden. Haar korte spijkerbroek en haar donker blauwe topje. Haar zwarte haren waren in één staart gebonden terwijl Rachel rustig op Bella afliep. ’Hee Bells, dat is lang geleden!’ Misschien dat het haar ookal opgevallen was, dat Jake en Rachel de zelfde trekjes hadden. Kwa praten, hun manier van lopen en nog meer dingetjes die ze gemeen hadden van elkaar. Het enigste wat ze niet waren, was een tweeling want er zat twee jaar tussen. ’Hoe gaat ie met je?’ Sprak Rachel rustig maar vriendelijk.

&& Bells.

~Sorry, wist geen titel. ~

Haar handen bevonden zich in de zakken van haar lichte spijkerbroek, ze had een grijs hempje aan en in haar haren zat dit keer een hoge paardenstaart, terwijl twee plukken krullend bruin haar, haar gezicht versierde. De ogen van Bells staarde over het zachtjes ruisende water, terwijl een een lichte glimlach rond haar lippen stond. Het zwakke avond zonnetje scheen op haar bleke huid, de wind streelde haar lichaam en zorgde ervoor dat ze het niet te warm kreeg.
Genietend van het weertje liet ze zichzelf zakken, duwde haar benen voor zich uit terwijl ze met haar handen achter haar op de grond leunde. Haar voeten lagen gekruist over elkaar, terwijl haar ogen zich even sloten. Heerlijk om eventjes wat rust te hebben, eigenlijk had ze dat de laatste tijd niet tot nauwelijks. Edward was er altijd, of haar vader zat weer boven op haar lip over het feit dat ze Edward te vaak zag. Jacob zag ze niet meer, ze probeerde het goed te maken maar hij gaf haar de kans steeds maar niet. Bella zuchtte diep, veegde een plukje haar voor haar ogen weg dat ze te irriteren, waarna ze zich achterover liet vallen en haar hoofd op de grond liet rusten. Haar armen lagen gekruist over haar onderbuik, haar benen nog steeds over elkaar. De zon zakte steeds meer, waardoor een oranje, rood achtige gloed over het water heen lag. Prachtig om te zien, maar op de een of andere manier fascineerde het haar niet echt. Tsja, wat wél? Mensen omschreven haar als een stil, op zichzelf en verlegen meisje. Misschien dat ze dat ook was, Bella was anders dan de andere. In ieder geval niet zoals de mensen op haar school, zoals Jessica.
Langzaam kwam Bella overeind, trok haar knieën naar haar toe en schrok toen ze een stem hoorde. Bells draaide zich om, hees zichzelf overeind en veegde het zand van haar broek af. 'Hé!' Had ze vrolijk uitgebracht, een glimlach rond haar lippen gevormd. Rachel, de zus van Jacob. 'Goed hoor. En met jou?' Haar stem klonk rustig, beheerst en vriendelijk. Bella deed een paar stappen naar achter, waardoor de afstand tussen haar en Rachel wat verkleinde. Nog steeds waaide het behoorlijk, de warmte van de zon verdween steeds meer en langzamerhand verdween hij steeds meer onder de horizon.

Rachel ademde diep in terwijl haar blik op het water gericht was, de zon was aan het verdwijnen. Terwijl er een oranje, rood achtige gloed het water sierde op het einde van de dag. De avond zou snel vallen, perfect voor de onnodige vampiers in het gebied. Rachel begon er eigenlijk een beetje moe van te worden, van de vampiers dan. Bella hees zichzelf overeind toen ze licht geschrokken was toen Rachel had gesproken. Een grimas sierde haar gezicht. ‘Hé!’ Bracht ze vrolijk uit. Rachel liep op haar af en gaf haar een korte knuffel. Vroeger gingen Rachel en Jake ook afentoe naar Bells en Charlie toe. Het was altijd gezellig. ‘Goed hoor. En met jou?’ Rachel glimlachte terwijl Bells nog steeds op een klein afstandje van haar vandaan stond. ’Mooi. Gaat wel goed hoor.’ Sprak ze met een korte grimas op haar gezicht. Bells had het vast wel van Jake gehoord dat ze zichzelf bij de pack had gevoegd. Kort keek ze weer serieus, gelukkig waren de bloedzuigers niet in de buurt, op dit moment dan. Je wist het nooit met die dingen de laatste tijd. ’Paar vampiers opgejaagd en gedood de halve middag. Die dingen blijven overal en nergens vandaan komen maar ik weet niet waar ze opzoek naar zijn.. Vreemd. Maarja, heb jij nog wat gedaan vandaag?’ Rachel wilde het niet over Jake hebben, die was de laatste tijd erg in de war. Nja, hij was nog steeds boos op Bells, maar ergens ook niet. Maar Rachel had beloofd haar mond te houden.

Bella was blij dat ze Rachel tegen kwam, ze mocht haar wel en desondanks kon ze goed met haar praten. Al kon ze haar niet súper goed, maar in zulke tijden had Bella gewoon een vriendin nodig die er voor haar was, waar ze haar verhaal aan kwijt kon. De stem van Rachel deed haar even opkijken, een lichte grijns speelde met haar licht uitgedroogde mondhoeken terwijl een fonkeling in haar bruine ogen ontstond. Altijd fijn om te horen dat het goed ging met iemand! In het begin had ze de neiging om te vragen hoe het met Jake ging, maar dat liet ze nu maar achterwegen. Natuurlijk was hij kwaad, ze begreep het wel. Maar daardoor zou ze nog niet van gedachten veranderen, haar keuze had ze gemaakt en die hield ze vast. Bella was niet iemand die snel overtuigd werd door andere, dus het zou onmogelijk zijn voor Edward en of Jacob om haar over te halen om het niet te worden. Ze wist hoe andere erover dachten, maar op dit moment kon het haar vrij weinig schelen. Dit was iets wat ze graag wilde en ze zag dit als de enige optie om voor altijd bij Edward te blijven.
'Buiten het feit dat ik een preek heb gehad van Charlie én van Edward, heb ik vrij weinig gedaan.' Lachend had ze de woorden uitgesproken, maar ergens voelde ze zich er aardig rot over. Van haar vader begreep ze het, maar waarom zou Edward haar niet vertrouwen als ze naar het Reservaat wilde gaan? Nog steeds begreep ze het niet helemaal, maar ze had het van zich afgezet en was hierheen gegaan om een beetje rust te krijgen. Uiteindelijk was ze nog blij dat Rachel was gekomen, want dan kon ze tenminste even haar ei kwijt.
'Jij hebt vast en zeker ook al gehoord wat ik wil?' Eventjes kort draaide ze haar hoofd weg, richtte haar ogen op het heldere water waarna ze haar ogen weer neersloeg. Aan de ene kant wilde ze er niet over praten, iedereen had er tóch commentaar op. Ze was kerngezond, dus waarom wilde ze het dan? Om voor altijd bij Edward te blijven, dat was het enigste wat ze wilde en daarvoor moest een vampier worden. Iets zou hun anders toch scheiden, een ziekte, een ongeluk of ouderdom. Dus wáárom deed iedereen dan zo moeilijk?

‘Buiten het feit dat ik een preek heb gehad van Charlie én Edward, heb ik vrij weinig gedaan.’ Rachel keek haar kort aandachtig aan, ergens wel nieuwsgierig waarom zé uberhoud een preek had gehad en dan wel twee op één dag. Dan moest er toch iets aan de hand zijn, in haar ogen tenminste. ’Aawh, niet zo heel leuk. Had je de stoute schoenen aangetrokken of waren de preken terecht?’ Nieuwsgierig maar kalm klonk haar stem terwijl haar bruine ogen weer op het meer gericht werden, het was een rust gevende plaats, om helemaal tot rust te komen in haar ogen. Meestal kwam ze hier om water te drinken, om haar lichaam enkele secondes rust te gunnen om er daarna weer vandoor te gaan en als een speer op bloedzuiger jacht. ‘Jij hebt vast en zeker ook al gehoord wat ik wil?’ Rachel knikte kort. En of ze dat gehoord had, Jake was er niet heel blij mee geweest. Niemand van het roedel was het er mee eens, maar ergens had Rachel er wel vrede mee. Niet dat ze het er mee akkoord ging, maar ze ging er ook niet fell tegen in. Bells was vroeger een goede vriendin geweest, dus wederzijdes was dat ook. ’Ja.. Jake zijn gedachtes zijn soms luidruchtig wanneer hij woedend is..’ Sprak ze rustig maar serieus. ’Maar, geef me eens één goede reden waarom je het zou willen. Behalve dat je voor altijd bij Edward zou kunnen blijven..’ Sprak ze daarna serieuzer. Kort dacht ze na terwijl er woorden en gedachtes bij haar te binnen schoten. ’Ik ga je niet toe schreeuwen, denk ik. Want waarschijnlijk hebben Edward en Jacob dat al gedaan, dus een extra preek zal je ook niet goed doen denk ik..’ Haar bruine ogen werden op Bella gericht terwijl ze diep inademde, de lucht was momenteel nog vrij van bloedzuigers, de Cullens waren duidelijk te herkennen aangezien iedere Cullen een duidelijke andere geur had die makkelijk te herkennen was. Tenminste voor Rachel.

Lachend schudde ze haar hoofd toen Rachel een reactie gaf op haar woorden. Bella duwde een paar lokken achter haar oren, richtte haar ogen op die van Rachel. 'Die van Charlie was wel terecht.' Na haar woorden knikte ze even kort, voelde hoe de wind steeds meer opwaaide en de zon langzaam meer en meer onder de horizon verdween. Ook de gloed over het water was minder aan het worden, waardoor de omgeving meer donkere tinten begon te krijgen.
Zoals ze al had verwacht, wist ook Rachel over het feit dat ze een vampier wilde worden. Haar vraag deed haar even opkijken, Bella fronste haar voorhoofd even en haalde haar schouders op. 'Zo wie zo is het makkelijker voor de rest van de familie.' Vervolgens nam ze even een pauze, nadenkend over de woorden die ze als volgende uit ging spreken. Wáárom wilde ze vampier worden? Bella hoorde bij Edward, dus ook in zíjn wereld. Edward kon geen mens meer worden, dus had ze er voor gekozen om net zoals hem te worden. Natuurlijk wist ze dat het in het begin moeilijk zou worden, héél moeilijk. Ze zou naar bloed verlangen, ze zou ervoor doden en de eerste twee dagen zou het gif enorme pijn veroorzaken. Daar had ze het voor over, vooral met de gedachten dat Edward voor altijd bij haar zou blijven. 'Ik snap dat mensen er tegen zijn, maar ik verander toch niet van gedachten. Dus ze kunnen blijven aankomen met preken, maar ik heb mijn keus gemaakt.' Bella was ondertussen naar een grote steen gelopen, daar was ze op gaan zitten en ze had haar benen over elkaar gekruist. Misschien dat dit allemaal heel erg egoïstisch klonk, maar ze wilde het écht heel graag. Bella was altijd al koppig geweest en als ze eenmaal een keuze gemaakt had, dan bleef ze daarbij. En dat was dit keer ook het geval, dus ze snapte niet helemaal waarom iedereen door ging met haar over proberen in te halen. Ze wisten toch hoe ze was?
Al dacht ze de laatste tijd vaak na over het feit dat Edward haar zou veranderen als ze met hem zou trouwen. Ze had gezegd dat het omkoping was, wat het overigens ook was, maar dan wist Edward wel dat ze het meende; voor altijd bij hém wilde zijn. Bella duwde haar gedachten weg, richtte haar blik op Rachel en snoof zachtjes. 'Jake is boos op me hè?' Vroeg ze haar zachtjes.

‘Die van Charlie was wel terecht.’ Kort knikte Rachel. Ergens was ze wel benieuwd waar deze over gegaan was, maar verder vragen deed ze niet. Misschien wilde Bella het wel niet vertellen. ‘Zo wie zo is het makkelijker voor de rest van de familie.’ Diep ademde Rachel in. ’Noem nu is een reden waarom jij het zou willen, behalve voor Edward of z’n familie?’ Sprak ze rustiger. Rachel dacht kort na, Sam leek niet blij te zijn de afgelopen tijd. Door het toenemende aantal vampiers. Ook waren er andere dingen waardoor iedereen momenteel gek werd. Het meeste door Jared en Leah, Jared omdat hij z’n inprent kwijt was geraakt en Leah omdat die ons aan het pesten was. Of eigenlijk eerder het hele roedel, door de driehoeks verhouding van Leah, Sam en Emily. ‘Ik snap dat mensen er tegen zijn, maar ik verander toch niet van gedachten. Dus ze kunnen blijven aankomen met preken, maar ik heb mijn keus gemaakt.’ Rachel keek haar kort serieus aan. ’En wanneer ben je van plan.. Dit idee, uit te gaan voeren ?’ Sprak ze rustig maar vragend. Rachel had onderhand wel door dat Bells redelijk koppig was. Toen Bells zachtjes snoof was haar aandacht weer voor de volle honderd procent bij haar. Kort ademde ze in terwijl de vraag duidelijk hoorbaar was. ‘Jake is boos op me hé?’ Rachel knikte kort, ademde diep in terwijl ze kort nadacht over welke dingen die ze kon spreken zonder haar belofte aan Jake te verbreken. ’Ja. Maar ik kan niet veel zeggen, want ik heb beloofd m’n mond te houden. Sorry.’ Sprak ze heel rustig terwijl ze kort inademde. ’Maar als je wilt kan ik wel wat door geven aan hem.’ Sprak ze maar uiteindelijk.

~ Flutje, Sorry ~

Het was iets dat haar dwars zat, dat iedereen er tegen was dat ze straks een vampier zou zijn. Dit was haar keuze en ze liet zich door niemand van gedachten veranderen, dus ze begreep niet helemaal waarom mensen nog moeite deden. Zachtjes snoof ze even, tilde haar hoofd iets op en richtte haar bruine ogen op Rachel. Kort schudde ze haar hoofd. `Ik hoor bij Edward, dus ook in zijn wereld.` Had ze geantwoord, misschien dat het raar had geklonken, maar zo zag Bella het wel. Even kort haalde ze haar hand door haar bruine haren heen, zuchtte ze diep en voelde hoe de opwaaiende wind langs haar gezicht streek.
Bij de vraag van Rachel keek ze op. Edward had haar gevraagd om te trouwen, maar ze had er verder nog geen antwoord op gegeven. Dán pas zou hij het zelf doen, dus als ze het zo snel mogelijk wilde zou ze met hem moeten trouwen. Niet dat ze dat niet wilde, ze bleven toch voor altijd bij elkaar dan. `Na de diploma uitreiking.` Een wat terughoudende klank was in haar stem duidelijk hoorbaar. Bella draaide haar hoofd even richting het water, zag hoe kleine golfjes zicht achter elkaar vormden en tegen de waterkant klotste. Toen Rachel op haar vraag antwoordde, sloeg ze haar ogen neer. Aan de ene kant snapte ze dat Jake boos op haar was, maar hij gaf haar niet eens de káns om het uit te leggen en het goed te maken. Dat was iets wat haar nog het meeste pijn deed, meteen schudde Bella haar hoofd. `Het maakt niet uit. Ik vind het alleen raar dat hij me niet eens de kans geeft om het goed te maken, of het uit te leggen. Én ik snap niet dat iedereen mijn keuze afkeurd, ze weten hoe ik ben en ik verander niet van gedachten.` Waren de woorden, gericht aan het zwart harige meisje voor haar. Misschien dat het Rachel niet eens interesseerde, maar op de een of andere manier moest Bella het tegen iemand kwijt. En misschien dat ze het ook wel snapte van Jacob. Maar dat was dan ook degene van wie ze het begreep. Zodra ze een vampier was, was het allemaal veel moeilijker om vrienden en familie te zien. Familie zou ze waarschijnlijk bijna nooit meer zien, het enigste wat haar misschien een heel klein beetje tegenhield.

'Ik hoor bij Edward, dus ook in zijn wereld.’ Rachel knikte kort, ze hoorde al in zijn wereld. In de wereld waar alle sprookjes werkelijkheid leken. Waar Shape-shifters bestonden, waar vampieren bestonden en nog meer dingen die nog lang niet aan het daglicht waren gekomen. ‘Na de diploma uitreiking.’ Dat was dus al binnen een maand.. Zo snel al? Licht, verschrikt keek ze op. ’Binnen een maand al?!’ Haar stem werd iets verheft terwijl haar bruine ogen op die van Bella gericht waren. Ze had nog niet eens geleefd, als je het Rachel vroeg tenminste. In haar ogen was dit nog veel te vroeg, hoe kon ze dat doen? Hoe kon ze zo.. zijn.. Rachel had er duidelijk geen woorden voor, geen enkel woord voldeed aan de dingen die door haar hoofd spookte. ‘Het maakt niet uit. Ik vind het alleen raar dat hij me niet eens de kans geeft om het goed te maken, of het uit te leggen. En ik snap niet dat iedereen mijn keuze afkeurd, ze weten hoe ik ben en ik verander niet van gedachten.’ Rachel ademde diep in terwijl haar ogen weer op het meer gericht werden, water speelde met de waterkant, maakte verschillende vormen terwijl ze kort nadacht. ’Het komt wel goed, je kent Jake. Hij heeft tijd nodig om het allemaal te verwerken. Het komt wel goed met hem, ook met jullie vriendschap.’ Bells zou eens moeten weten, maar Rachel sprak er niet verder over. ’Iedereen keurt je keuze af, omdat ze om je geven Bella.. Ik ken je, je veranderd niet heel snel van gedachtes..’ Rachel keek Bella aan terwijl zé tegen haar sprak. Het leek Rachel best moeilijk om zich in Bella te verplaatsen, de dingen die ze zou achter laten, de dingen die ze zou opgeven. ’Je weet wel dat je veel zal moeten opgeven, je zal Charlie niet meer kunnen zien.. René niet meer..’ Sprak Rachel kalm.

~ Flutje, sorry! ~