Alone with my thoughts

Het was een heldere nacht, miljarden sterren fonkelden aan de hemel. Ook stond er een halve maan, die de wereld verlichtte en er een spookachtige aanblik aan gaf. Het was best fris voor een zomernacht. Niet dat het Jasper deerde, die had nergens last van. Alleen hij wist dat de meeste mensen binnen zouden blijven en dat kwam hem goed uit. Hij zou alsnog goed opletten dat er niemand aankwam, maar het was wel prettig dat hij niet de hele tijd hoefde te denken dat er iemand aan kwam. Hij schoot door de nacht, in een tempo waardoor niemand die menselijk was hem zou kunnen volgen. Ze zouden een flitst zien maar meer ook niet, ze zouden hoogstens denken dat ze het zich ingebeeld hadden. Dat was wel handig aan die snelheid, al moest je altijd opletten als er mensen om je heen waren. Al had hij daar eigenlijk geen last meer van. Hij kon het steeds beter onderscheiden als hij onder de mensen was en wanneer hij dat niet was. Hij kon eigenlijk alleen maar helemaal zichzelf zijn als hij onder vampiers was. Bij de rivier aangekomen stond hij abrupt voor het water stil. Overdag was dit een plek waar veel mensen vertoefden, maar ’s nachts was het er heel rustig. Hij was hier heengegaan om even zijn gedachten op een rijtje te zetten. Hij ging zitten in kleermakerszit en keek over het water, wat een zacht kabbelend geluid maakte. Hij vond het geluid van water altijd mooi en het hielp hem om goed na te denken. Hij wist niet waarom dat zo was, maar het hielp.

Er was veel gebeurd de laatste tijd. Bella wou een vampier worden en Edward had er uiteindelijk ook mee ingestemd. Hij wou Versilos een jonge vampier helpen om op dierenbloed te gaan leven en hij deed zo veel mogelijk met Alice. Meestal verliep hun leven rustig, tenminste zo was het altijd geweest. Totdat Bella in hun leven gekomen was. Niet dat hij het erg vond, hij was er juist heel blij mee. Zijn broer was eindelijk gelukkig, maar hij hoopte dat dat ook zo zou blijven. Hij wou Versilos graag helpen, maar dat zou veel tijd in beslag nemen. Hij was blij dat hij Alice had, zij hielp hem altijd haar gedachten weer op een rijtje te krijgen. Ze was er altijd voor hem, gelukkig maar. Anders zou hij waarschijnlijk langzaamaan gek worden. Opeens drong een nieuwe aanwezigheid tot hem door. Hij kon nieuwe gevoelens voelen die niet van hem waren. Hij sprong overeind en keek achter zich. Het waren gedachten van een vampier en ergens herkende hij ze. Toen wist hij het opeens weer, ze waren van Kate. “Hallo Kate,” zei hij kalm. Terwijl zijn ogen haar probeerde te vinden. “Hoe is het met je?” Hij gaf het op hij zou het vanzelf wel merken als ze naar hem toe kwam, dus wende hij zijn blik af en keek weer over het water. Hij wist dat ze geen gevaar voor hem vormde, dus ontspande hij zich weer.

[Kate]

Kate was weer eens aan het rond spoken. Wat moest je anders snachtes doen. Oké oké ze deed dit omdat ze nergens kon wezen nu op dit tijdstip. Ze kon langs de Cullens gaan. Ze was Edward een paar dagen geleden tegen gekomen. Maar ze had het niet gevraagd. Ze had er zelfs niet eens aan gedacht. Plots rook ze iets bekends. Was dat nou Jasper. Ze liep langzaam naar de plek toe. Ja hoor Jasper zat daar in zijn eentje. Zou er wat met hem aan de hand zijn? Nee toch. Anders was Alice wel bij hem. Een klein zag gegrinnik kwam in haar op toen hij op sprong en om zich heen keek. Ze snapte niet dat hij haar niet kon zien. Zo goed verstopt stond ze ook al weer niet. “Hallo Kate,” Kate beet op haar lip. Zou ze naar hem toe gaan of niet.
“Hoe is het met je?” "Hallo Jasper" Zei ze met een zachte stem. Terwijl ze naar hem toe liep. Ze stapte over een paar stenen een waar door haar hakken goed hoorbaar waren. "Met mij gaat het redelijk" Toen ze naast hem stond. Ze ging zitten en probeerde haar jurkje goed te houden. Gelukkig kroop hij niet omhoog. "En moet jou?" Vroeg ze met een glimlach. Ze keek naar het water en zag een paar vissen voor bij zwemmen.

-Sorry ik moet nu gaan. Volgende word langer.-

Hij hoorde haar naar hem toekomen en hem ook begroeten. Toch draaide hij zich niet naar haar om en bleef over het water kijken. Pas toen ze naast hem stond keek hij op en ontmoette zijn ogen die van haar. Hij knikte haar even toe. Hij vroeg zich af wat ze hier deed, zonder de anderen. Alleen dat zou vast een reden hebben, misschien verveelde ze zich of ze had andere redenen om hier heen te komen. Hij vond het wel prima, hij ging het haar verder niet vragen. “Redelijk?” vroeg hij toen. Hij ging ook weer zitten en draaide zich naar haar toe. “Dat klonk niet echt enthousiast,” vervolgde hij. “Is er iets gebeurt?” Hij keek haar vragend aan terwijl ze vroeg hoe het met hem ging. “Met mij gaat het goed, alles gaat zijn gangetje.” Hij keek even naar het water en toen gleed zijn blik weer naar Kate. “Het is wel druk de laatste tijd,” ging hij verder. “Met Bella en Edward en ik ben een jonge vampier tegengekomen, Versilos. Hij wil op dierenbloed gaan leven, alleen dat duurt nog wel even voordat we hem alles geleerd hebben wat hij moet weten. Gelukkig hebben we alle tijd,” Er klonk sarcasme door zijn stem. “Met Alice gaat het ook goed,” praatte hij rustig verder. Toen keek hij Kate weer aan. “En met jou familie?” vroeg hij toen. Hij keek haar onderzoekend aan terwijl hij even wat haar uit zijn ogen blies. Even schoot zijn blik opzij toen een vleermuis zijn krijs liet horen. Jasper keek even zuur, wat een hoog irritant geluid was dat toch. Dat was een ding wat vervelend was aan zo’n goed gehoor.