U BEiNG U

Onderwerp: U BEiNG U za jan 07, 2012 10:20 am

D A R R E N

'Ging je nog weg straks?’ Klonk de zoete stem van Helen. Die bezig was met het afstoffen van het huis. Avery was er zelf niet helemaal bij! Ze liep achter met haar werk en was dus gecontenteerd aan het werk achter haar laptop. ‘Avery?’ Sprak de stem van Helen nogmaals. ‘Huh’ kwam er uit Avery’s mond zonder dat ze het zelf in de gaten had. Als ze verder wilde komen had ze echt geen tijd om te praten. ‘Zeg Mvr. Grace! Ik praat tegen u hoor!’ Avery schrok wakker uit haar diepe concentratie en keek verward op naar Helen. ‘’Uh jah sorry! Ik heb nog echt zat te doen maar, ik ga vanavond naar de film met Darren en ik ga dat dus echt niet afzeggen! Ik heb me maatje net terug gevonden na al die jaren! Dus ik heb geen tijd!!!’ En dook weer in de laptop die voor haar stond. ‘Darren? Die naam komt me vrijwel bekend voor! Is dat niet dat schattige jochie van vroeger waar je zo vaak mee speelde?’ Helen was al immers zo lang hun schoonmaakster dat die Avery op heeft zien groeien en Darren dus ook nog kende van vroeger. ‘Uhu! Hij woont nu ook in Forks! Dus kan het net weer zo worden als vroeger behalve dan dat kinderlijke gedoe dan! Maar gewoon chille enz.’ Helen knikte op haar woorden. Die had wel in de gaten dat Avery niet meer gestoord wilde worden. Die avond wilde ze dus echt niet graag missen. Ze was anders nooit zo ijverig met school werk. …. Anderhalf uur voordat ze met Darren had afgesproken was ze eindelijk klaar met wat er af moest zijn. ’YESH!! Finally!! Klaar! Damn wat was dit klote zeg om te doen.’ Sprak ze gapend uit en ging onderuit zitten. ‘Nou moet je je niet klaar gaan maken dan voor de film?!’ Sprak Helen vanuit de gang. Jah eigenlijk wel maar wat zou ze moeten doen bedoel het was geen date! Uitsloven hoefde dus gelukkig niet! Ze kon gewoon der zelf zijn zonder al die extra zooi. Ze slofte naar haar kamer, ze moest er wel iets fatsoenlijker uit zien bedoel haar net uit bed kapsel was nou niet bepaald charmant om aan te zien dat vogelnest op der kop. Ze borstelde haar lange rode lokken en klede haar om. Gewoon simpel een blauwe skinny jeans en en wit bloesje er boven niks bijzonders. Het zou waarschijnlijk wel warm zijn in de bioscoop, wat Avery zeker wel kon wadeeren. Damn zij had het altijd en overal koud. Toen ze op de klok keek zag ze dat ze wel mocht gaan haasten wilde ze niet te laat komen. Snel pakte ze de rest van haar spullen en schoot de deur uit. ‘Doeeegg’ riep ze als laaste nog uit en schoot de auto in. Man wat was ze blij dat ze auto kon rijden! Anders had ze of moeten lopen wat te ver zou zijn of met zo’n vieze taxi waar van die vieze mannetjes zaten. Iwl dat was ze echt niet vanplan! Ze zou wel eens geraped kunnen worden! Met die verhalen van de laaste tijd was niks mee onmogelijk! Duurde nog geen 15 minuten en ze was al op de parkeer plaats. Zo dat was zeker sneller dan gedacht! En een plekje was ook zo te vinden. Ze stapte uit en liep op haar gemakje naar de bios.

Bij de bioscoop aangekomen zag ze dat Darren er nog niet was. Was ze te vroeg? Zou hij vertragingen hebben met wat hij ook deed buiten omgaan met zijn best vrouwelijke buddy. Misschien zou z e hem wel kunnen vragen om haar Roommate te worden. Zou ze zich geen zorgen hoeven maken om vreemde mensen of iets en wel meer tijd kunnen besteden met een vriend die dat verdiende. Of zou dat raar zijn hem te vragen? Hij was immers wel een jonge en dat kon voor andere mensen misschien voor verwarring zogren of voor van die Akward moments.. Ach als hij niet wilde betekende niet dat zij het niet zou gaan doen. Ze was wel klaar met dat huis van haar ouders! Ze zochten maar iemand anders die er oppaste zodat hun weg konden voor hun werk. Op haar zelf gaan klonk veel beter dan was het van haar! En kon ze doen wat ze wilde. Al kon ze dat nu ook maar, toch was het anders! Iets voor je zelf hebben. Ze zuchten even en keek rond. Nog steeds geen hoofd gezien van hem, en hij zou zeker wel opvallen. Ze wist eigenlijk nieteens naar wat voor een film ze ging. Waarschijnlijk één of andere actie film waar iemand net bijna dood gaat en toch weer niet en zijn liefde vind en alles heeft een happy ending. Of Darren moest voor een horror kiezen dat kon natuurlijk ook. Zijn feestje als zij mocht kiezen stonden ze hier nog wel even. In haar oog hoek zag ze iemand aankomen lopen die echt het silhouet van Darren had. Haar gezicht kantelde de kant op en gelijk kwam er een glimlach op der gezicht. Ook meneer was goed aangekomen. ’Hay Hay!’ sprak ze vrolijk uit toen hij eenmaal bij der stond. ’Dus weet je al welke film je wilt gaan zien.’ Sprak ze terwijl ze naar het gebouw keek. Ach het was niet zo boeiend ook welke als ze maar weer zo’n gezellige tijd hadden als vroeger!

Onderwerp: Re: U BEiNG U zo jan 08, 2012 6:29 pm

D A R R E N

~Met zijn handen in zijn zakken liep Darren door het bos, zijn ogen op de hoge bomen richtend. Toen hij ineens geritsel voor hem hoorde keek hij snel voor zich, zag hij iemand naderen. 'Hé jij daar!' Hadden ze het tegen hem? Even haalde hij zijn schouders op bij zichzelf, vast niet. 'Ja jij ja.' Darren keek weer even zijn kant op, want hij had weer terug naar de bomen gekeken. 'Ik?' Bij het zien dat de jongen knikte glimlachte hij even. Kon hij hem? Toen ze Darren van dichterbij naderde merkte hij tot zijn grote verbazing dat dit niet een normaal iemand was, iemand met rode ogen, een vampier. 'En.. Jij bent mijn volgende slachtoffer.' Wát? Had deze vampier nog nooit van het bestaan van weerwolven afgehoord? Vast niet, anders had hij vast wel geroken dat hij stonk, naar natte hond, zo had hij gehoord van soortgenoten. ’Blijf van me af. Ik waarschuw je.’ Gegrinnik was te horen van de persoon voor hem en Darren voelde hoe hij dichterbij kwam, Darren naar achteren duwde. In een salto vloog hij over de kop, achteruit en voor hij het wist veranderde hij in zijn wolvengedaante. Gegrom kwam uit zijn keelgat en hij ontblootte zijn tanden, dus werden zijn vlijmscherpe tanden zichtbaar. ’Ik zei het toch.’ Oké, waarschijnlijk kon die vampier hier voor hem het niet horen, maar voor hij het wist werd hij bij zijn nek gepakt, probeerde Darren hem van zich af te duwen. Het lukte maar.. Met moeite. Straks zouden er vast strepen op zijn gezicht of iets dergelijks te zien zijn, maar gelukkig genazen de wonden van weerwolven altijd snel. Damn, hij moest dit karweitje even snel afmaken, want hij had iets afgesproken, met Avery. Owh, waarom moest hij daar áltijd aan denken? Hier en daar had hij wel iets gehoord van.. Inprenting, het overmatige beschermen van iemand. Het was dan niet de zwaartekracht die je op de plaats hield, maar het was zij. Dan dacht je continu aan haar. Hmm, dat zou wel eens een mogelijke verklaring kunnen zijn. Toen Darren weer ineens een steek in zijn flank voelde keek hij op, godver, hij had op moeten letten. Behendig sprong hij vooruit, pakte hij de vampier tussen zijn klauwen en beet hij hem, in zijn hoofd. Mooi, dat klusje was ook weer geklaard, die vampier zou niemand meer lastig vallen. Nu.. Snel terug, naar zijn huis. Gelukkig was zijn huis niet ver weg.
Toen hij inmiddels weer terug was gegaan van het bos naar zijn huis, stond hij voor de voordeur en deed hij die open met de sleutel. Darren woonde gelukkig op zichzelf, met een best groot huis.. Zijn ouders waren namelijk niet echt de armste, door hun grote autobedrijf, dat goed liep. Bij het horen van de ringtone van zijn telefoon graasde hij met zijn hand in zijn zak, keek hij wie belde en nam hij op. Zijn moeder. ’Darren. Heb je misschien zin om vanavond te gaan uit eten, met grote klanten van ons?’ Een glimlach vulde zijn lippen, schraapte zijn keel, bijna onhoorbaar. ‘Kan niet. Ik ging met Avery naar de bios, of had ik dat niet verteld?’ Meteen voordat hij klaar was kreeg hij een vraag terug gekaatst. ’Wie is Avery?’ Even slaakte hij een zucht. ’Dat meisje van vroeger, weet je nog? Waar ik mee speelde..? Die woont hier nu ook in Forks en daarmee heb ik iets afgesproken, dat ga ik niet afzeggen.’ ’Hmm oké, tot.. Morgen?’ Darren wisselde nog wat woorden uit met zijn moeder en hing toen op. Wat zou hij eigenlijk aan moeten trekken…? Het was geen date, dus hoefde het niet echt speciaal te zijn, gewoon zoals hij normaal was. Darren kleedde zichzelf snel om, deed nog wat gel in zijn haar en deed alle lichten in het huis uit, trok zijn Vans aan en liep naar buiten. Snel stapte hij in zijn auto en reed hij naar het centrum van Forks, Avery was er zeker al want.. Hij was best wel laat, máár gelukkig nog wel op tijd.

Snel parkeerde hij zijn auto, stapte hij uit en liep hij met zijn handen in zijn zakken naar de bios. Waarschijnlijk stond Avery al te wachten, en dat speet hem. Toen hij het gebouw naderde keken zijn ijsblauwe ogen naar iemand die Avery kon zijn, maar voordat hij haar had gezien, bleek het dat Avery hém al had gevonden, wat zijn blik werd aangetrokken door een meisje dat naar hem keek. Dom dat hij dat niet eerder had gezien, want het was wel duidelijk dat zij Avery was. ‘Hee.’ Groette hij haar nadat zij hem had begroet. Bij de vraag naar welke film ze gingen dacht hij even na. Goede vraag, daar had hij niet aan gedacht. ’Ik zou het niet weten maar… Je hield van horror, toch?’ Een kleine fonkeling was af te lezen in zijn ogen en even glimlachte hij naar haar. Het was echt geweldig om haar weer eens te zien. Het enigste wat irritant was dat Darren over zijn oren op Avery was maar.. Hij wist gewoon dat dat niet wederzijds was, dat wist hij nu al. Hij wilde alles voor haar zijn, maar meer dan beste vrienden zat er gewoon niet in. Ach, Avery hoefde er zelf niks van te weten. Al zou hun vriendschap maar hetzelfde blijven, net zoals vroeger, maar dan minder kinderachtig natuurlijk. Ze wist nog niet eens van de tweede hem, dusja. En waarschijnlijk wilde ze zijn tweede hem ook niet eens zien, of kennen. Het was een geheim en hoewel dat moeilijk voor hem was om dat tegen iedereen te verbergen, het bleef zijn grootste geheim wat hij bij zich droeg. Altijd. 'Ik denk alleen. Dat we snel kaartjes moeten halen, de rij wordt wel steeds langer dus.. Naar welke film?' Nogsteeds glimlachend keek hij Avery aan, keek hij even naar de rij die steeds beetje bij beetje langer werd. Ach, het maakte hem niet zo heel veel uit waar ze naartoe gingen. Avery mocht zelfs van hem beslissen, het was haar feestje vandaag, volgens hem. Hij zou natuurlijk wel suggesties kunnen geven, maar er draaiden zoveel films.. De bioscoop hier was groot en had veel zalen, dus elke film die nieuw was was hier wel te zien.~

Onderwerp: Re: U BEiNG U di jan 17, 2012 9:28 pm

Avery keek Darren even bedenkelijk aan, nou nou dat wist ie nog goed wanaar ze naar hem knikte. Horror was toch wel erg leuk als de film echt eng was, en dan s avonds nog na griezelen van wat je gezien had. Toen Darren zijn woorden sprak over de rij gingen haar bruine kijkers gelijk op het hoopje mens wat zich steeds uitbreide. ‘’Indeed.. Nou kom we gaan.’’ En ze trok Darren aan zijn arm mee de rij in. Eenmaal tussen de mensen zuchten Avery verveeld. Welke film wilde ze eigenlijk zien? Ze haatte dit soort momenten best omdat ze vaak nogal besluitloos was. Aan de muren hingen posters van films die van allen erg verschilde. Je kon er precies uit opmaken met wat voor een film je te maken had. De romantische films hadden vaak een soort magiescheg glow, terwijl horror films erg donker waren. Waarvan één van de horror films toch haar aandacht sprak, het zag er veelbelovend uit. Avery kon niet echt goed zien hoelang de rij nou was. Ze was niet echt het meisje die mooie lange benen had gehad van haar ouders, die bijde nou niet echt kort waren. Bij Darren moest ze ook al opkijken als ze hem aan wilde kijken. Zo vervelend. Waarom hadden haar ouders haar ook niet van die lange mooie benen gegeven in plaats van die korte pootjes. Weer een geïrriteerde zucht verlied haar keel terwijl ze een stap naar voren zetten om weer bij de rij aan te sluiten. ‘’Hey lange, als jij nou eens zo lief bent en vast popcorn gaat halen, blijf ik hier staan.’’ Zij ze terwijl ze haar bruine ogen zijn richting op gingen. Daar had hij waarschijnlijk geen moeite mee, alles was nog altijd beter dan hier in die rij staan. Maar Avery was niet van plan om een film te kijken zonder popcorn. En ze konden dan gelijk naar boven als ze de kaartjes had. Toen Darren eenmaal weg was ging de rij aardig vlotjes. Avery staarde een beetje rond en ging mee with the flow. Toen zij eenmaal aan de beurt was zag ze de vrouw achter de balie nogal verveeld kijken atans verveeld eerder een blik van ‘’Gowd schiet nou maar op tut je bent niet de eenigste die naar de film wilt’’ Avery kocht de kaartjes en liep al vlugetjes richting Darren wiens hoofd niet te missen viel tussen die mensen. ‘’Awh.. wat ben je weer goed voor de mede mens.’’ Zij ze over zijn daad ondanks dat ze het zelf gezegt had. Ze hadden door die lange rij niet bar veel tijd maar genoeg om een goede zit plaats te vinden. ‘’Shall we go?’’ Vroeg ze hem met een glimlachje. Waarnaar ze de trap op liep. Ze moesten naar zaal 5, en dat was ergens achteraan. Avery liep heupwiegend mee met de mensen die ook naar die film gingen. Als ze maar niet de goede plaatsjes jatte vond ze het best. Ze was niet vanplan om naast van die irritante mokkels te zitten die hun Blackberry niet met rust konden laten of hun bek niet konden houden. Avery was zeker over mensen niet altijd het lieve meisje wat ze uitstraalde.

Eenmaal binnen konden ze een mooi plekje in het midden scoren. Zou ze het hem nu al vragen? Of wachten ze tot de pauze dan had hij nog even bedenk tijd. Of misschien verpeste ze daarmee zijn concentratie op de film.. of juist niet als hij toch niet wilde. Diep in gedachten ging ze zitten, en liet een blik glijden over de mensen om haar heen. Als er maar niet één of andere lange meloot voor haar ging zitten, dan was ze hier als nog voor niets. Avery richte haar aandacht weer op Darren wanaar eigenlijk gelijk de striemen rond zijn nek. WTF!? Wat was dat! Was hij bijna vermoord ofiets.. of een heel gewelddadig vriendinetje. Had hij eigenlijk wel een vriendin? Ze kon haar zelf wel een beetje voor stellen waar ze hem mee zag lopen. ‘’Wat is er met je nek.’’ Vroeg ze terwijl ze zijn hoofd wat duwde naar buiten zodat ze het beter kon zien. ‘’Je hebt toch niet gevochten of zoiets.. of.. uuhh.. Andre rare dingen geprobeerd.’’ Niet dat ze Darren er voor aan zag zelfmoord te plegen ofzo.. misschien was het toch een meisje die het leuk vond iemand te pijnigen. Naja als hij in to that was. Weird.. Toen de lichten zich dempte begon de film te spelen. Avery richte haar ogen op het scherm.

Het eerste stuk was zoals gewoonlijk redelijk saai, maar dat verandere al gou. Avery zat erg diep in het verhaal dus sprak tussen door ook niet echt tegen Darren. Zo hoorde zelfs niemand praten of iets. Af en toe pakte ze was wat popcorn uit de bak maar, verder keek ze naar het grote vierkante scherm. Doordat Avery zo in het veraal zat, schrok ze ook echt. Net iets voor de pauze werd dit zo erg dat ze de mauw van Darren zijn shirt vast greep uit de schrik die ze maakte. ‘’ohh sorry.’’ Verluisterde ze zacht terwijl ze de plooi even glad streek. Mits dat moment kwamen de lampen weer en en stond er met grote letters op het scherm PAUZE. ‘’Uhh.. ik ga even naar het toilet. Als ik terug kom moet ik je nog even wat vragen dus bereid je maar voor.’’ Sprak ze met een grijns en een wenkbrauwiebel. Ze draaide haar zelf om en verliet de zaal richting de WC’s. Man die film was soms misschien toch wat enger dan gedacht. Darren zal wel denken. … Met een bigsmile liep ze de zaal weer in. Wetend dat Darren natuurlijk wel wilde weten wat ze ging vragen. Ze ging een beetje op de rand van de stoel zitten met haar lichaam naar Darren gedraaid. ‘’Oke uhm.. wat ik dus wilde vragen was.. nou wacht laat ik zo beginnen. Ik wil het huis uit, ik heb het wel weer gezien in dat huis van me ouder dus wil op mezelf gaan wonen. Maar! Ik wil niet alleen, bedoel al die verhalen die je wel niet hoort enz. en het is natuurlijk minder gezellig. Duss.. wilde ik dus vragen of je samen met mij wilde gaan wonen als roommates laat maar zeggen.’’ Ze hoopte dat ze het niet te vaagjes had uitgelegd, aangezien het wat verkeerd kon over komen. ‘’Bedoel als jij bij mij woont hoef ik niet bang te zijn voor vieze mannetjes.’’ Misschien kon ze het beter zo spelen. Mannen hun ego strelen werkte 9 van de 10 keer en zeker als het om bescherming ging. Ze hoopte zo dat Darren er mee in zou stemmen. Het zou daad werkelijk een geweldige tijd worden. Zonder dat het echt opviel zetten ze toch een soort bambi oogjes op en wachtte geduldig af op Darren zijn woorden.

Onderwerp: Re: U BEiNG U wo jan 18, 2012 8:57 pm

D A R R E N

Een glimlach verscheen rond zijn lippen toen het bleek dat Avery hem gelijk gaf, ze hem voordat hij antwoord kon geven op haar vraag meteen meetrok, de rij in aan zijn arm. Avery deed een voorstel, hij ging ondertussen popcorn halen terwijl zij in de rij ging wachten. 'Is goed. Kies jij maar welke film dan, mij maakt het geen ene moer uit.. Kléintje.' In vergelijking met haar.. Was hij best wel groot, ietswat breed, maar niet overdreven, dus had hij het recht om kleintje tegen haar te zeggen, aangezien Avery lange tegen hem had gezegd. Ze was sowieso ook één jaar jonger dan hem, al maakte dat niet zoveel uit, zoveel verschil was het niet.. Was het ook nooit geweest, ze hadden vroeger altijd in de klas gezeten bij elkaar.. Vandaar dat ze altijd goede vrienden van elkaar waren geweest, maar toen Avery ging verhuizen was dat natuurlijk beetje bij beetje steeds minder geworden. Hopelijk werd hun vriendschap wel weer net hetzelfde als vroeger, maar dan veel volwassener enzo.. Darren keek even met zijn ijsblauwe ogen naar de jongen die achter de balie stond te werken, popcorn stond te scheppen. Inmiddels was hij al weer aan de beurt, keek hij even nadenkend naar de jongen. 'Doe maar.. 1 grote bak popcorn.' De jongen knikte, schepte een bak vol en Darren rekende daarna af. Toen hij de bak aan kreeg gereken pakte hij hem en liep hij terug. Meteen zag hij tussen de mensen Avery, liep hij naar haar toe en glimlachte hij breed bij haar woorden, lachte hij even. 'Ben ik altijd hè..' Bij haar vraag of ze gingen knikte hij instemmend en liepen ze tussen de menigte door naar zaal 5. Gaven ze kaartjes gratis weg ofzo, dat het daarom zo druk was? Natuurlijk niet maar.. Zo leek het eigenlijk wel. En drukte haatte hij opzich wel. Vooral in de bioscoop, als ze maar geen slechte plaatsen hadden of een giraffemens niet voor hem ging zitten, want daar zou hij opzich wel chagerijnig van worden, iets waar hij nu totaal geen zin in had..
Gelukkig hadden ze goede plekken zien te vinden in de zaal, keken ze goed naar het scherm. Als er iemand voor hem zou gaan zitten, zou het hem eigenlijk niet zoveel uitmaken, hij was best lang op de stoel.. Damn. Zou iemand anders niet voor zijn beeld zitten, deed hij het zelf bij iemand. Nja. Gelukkig zat er nu nog niemand achter hen, en kwamen er niet zo heel veel mensen weer de zaal binnen. Toen hij de stem van Avery naast hem hoorde, tegen hem keek hij haar aan en voelde hij hoe ze zijn hoofd iets naar achteren duwde, zijn nek bekeek. 'Niets, toch?' Of wacht eens.. Omg, hij had gewoon niet meer in de spiegel gekeken ofdat hij nog plekken van dat gevecht met die vampier had, en het bleek dus wel dat hij plekken op zijn nek had achter gelaten, aangezien hij hem bij zijn nek had vastgepakt en geklemd. Dus.. Ze wilde weten waarvan dat was? Natuurlijk kon hij de waarheid jammer genoeg niet vertellen, moest hij liegen, met tegenzin. 'Owh wacht.. Ja.. Dat komt omdat ik heb gevochten. Niets bijzonders.' Even streek Darren met zijn vingertoppen over zijn nek, wat moest ze wel niet denken.. Dat hij een enorme vechtlust had ofzo.. Nja, misschien zou ze ooit wel achter de waarheid komen. Hopelijk.. Zijn blik gleed naar het grote scherm toen de lichten langzaam uitgingen en keek hij heel gecocentreerd naar het scherm, de film begon.
Eigenlijk deed de film hem niet echt heel veel.. Darren was niet echt bang aangelegd voor alles, wat hij zelf meemaakte vond hij opzich wel hetzelfde als dit, het maakte hem niet warm of koud. Nja.. Hij was eigenlijk altijd warm en nu was het hier in de zaal ook nog eens warm.. Dat ervoor zorgde dat hij helemaal gloeide. Hopelijk zou niemand hem nu aanraken, dan zouden ze zeggen dat hij koorts zou hebben, zou hij overal op zijn lichaam helemaal gloeien, zouden ze vast denken dat hij ernstig ziek was ofzo. Met een klein glimlachje keek Darren nog steeds geconcentreerd naar het scherm, zoals iedereen in de zaal. Het was onbegrijpelijk stil, de film had dus wel het effect om iedereen stil te krijgen. Al was het soms wel grappig om van die mensen te horen gillen als ze schrokken.. Ineens voelde hij iemand aan zijn mouw trekken, Avery. Lachend keek hij naar haar, hoe ze de plooi in zijn mouw weer glad streek en daarna richtte hij zijn blik weer op het scherm. Pauze. Meteen keek hij even naar Avery, hoorde hij haar woorden, drongen de woorden eigenlijk pas tot hem door toen ze weg was. Wat wilde ze vertellen? Hmm, die kleine wist in ieder geval wel hoe ze hem nieuwsgierig moest maken. Verveeld keek hij voor zich uit, totdat Avery weer naast hem zat en hij haar aankeek, zij hem aankeek. Aandachtig luisterde hij naar haar woorden, dacht hij even na.. Hmm. Hij had de laatste keer dat hij zijn zus had gezien gehoord dat zij helemaal geen plaats had om te slapen, dit zou wel dus de kans zijn om hun vriendschap weer te verbeteren.. Dan zou hij zijn huis dus aan Yancey geven, was die ook weer blij met een woonplaats, als ze dat wilde. En zoals Avery hem al zei, die verhalen van tegenwoordig waren ook niet al te best. Nooit zou hij het ook over zijn hart kunnen strijken als haar iets gebeurde, van verdriet. Als hij er dan was, was die kans er eigenlijk helemaal niet. 'Weetje.. Eigenlijk is dat niet eens zo'n slecht idee eigenlijk.. Ik vind het goed.' Na het zien van de grote ogen van Avery grinnikte hij even. 'Je weet wel goed hoe je zulke dingen precies moet brengen hè, ik bedoel.. Je kijkt me zo aan.. Met van die grote ogen.. Het maakt me eigenlijk banger dan heel die film weetje.' Darren schudde zijn hoofd even. 'Maar ach.. Zo eng vind ik hem nou ook weer niet, vooral in vergelijking met jou. Hoe kan zo'n klein meisje überhaupt nou zo eng zijn?' Plagend keek Darren haar aan, eigenlijk voelde hij zich hier zo best wel op zijn gemak.. De film viel in zijn ogen een beetje tegen, maar dat kon aan hem liggen, zo snel vond hij dingen niet meer zo eng, niet meer zoals vroeger. Dat hij bang was voor spoken, die onder zijn bed zaten ofzo. Nee, nu deed hij zelf mee aan al die dingen, kon hij dingen, waarvan het dacht dat de sprookjes die zijn moeder hem en zijn zusje altijd vertelde voor het slapengaan, niet bestonden.. Maar het tegendeel was bewezen. Hij was er zelf één van.