Can't be tamed.

Iris keek om haar heen. Haar zwarte ogen scande de omgeving af. Ze had dorst. En ze moest jagen. Al wou ze het niet. Iris voelde zich steeds ellendiger als ze er weer eentje had vermoord. Misschien dan wel niet gelijk. Maar een paar uur later wel. Als ze eerlijk moest zijn maakte het haar kapot van binnen maar ze wou het niet laten zien. Niet aan Michael die had al genoeg ellende met haar gehad. Iris zuchtte en rook plots wat. Ze schoot er op af. Toen ze daar eenmaal stond tussen de bomen. Kijkend naar een zoenend stel slikte ze moeizaam. Ze wou het niet. Maar het moest. Ze kon haar dorst niet in bedwang houden. En hoe meer ze het uitstelde hoe moeilijker het was om niet meteen de eerste de beste te pakken. Iris keek toe en schudde haar hoofd. Ze wist geen enkel andere manier om te overleven. Iris sloot haar ogen duwde een knopje om en schoot naar voren. Eerst pakte ze de jongen die boven op lag. Ze gooide hem tegen een boom aan en beet hem gelijk. Zonder ook maar een enkele keer de hals een kus te geven wat ze trouwens altijd deed bij haar slagtoffers. Iris voelde hoe het lichaam slapper werd in haar armen. Ze liet het lichaam los toen er geen bloed meer in zat en volgde het meisje. Eenmaal haar gevonden deed ze bij haar het zelfde. Iris zette haar tanden in haar huid en begon te drinken.


-Paul-

"Paul, wat doe je hier?!" Gromde een beige wolvin. Paul gromde luider. Zijn haren rezen naar boven. "Het teefje is terug." Hij moest Ziva niet en hij zou haar ook nooit mogen. Zij ging om met Elyaz, erger nog... ze was zijn liefje. Hij haatte Elyaz echt. Hij had Rachel aangevallen. Elyaz en Paul hadden toen gevochten. Als Jacob er niet tussen was gekomen had Paul Elyaz nek overgebeten. Ooh wat snakte hij ernaar om dat te doen. "Zo vijandig." Zei Ziva rustig, maar ze speelde een beetje met hem. Paul stond op in een aanvalshouding. Ziva was minder schichtig, ze was bijna terug dezelfde Ziva als vroeger, maar nu iets wat agressiever. "Hou op, teef. Loop gewoon door en zeg tegen liefje dat als hij nog 1 keer met Rachel praat hij een gevecht krijgt, die hij nooit zou vergeten...in de geestenwereld." Ziva haar haren rezen naar boven en ze begon rond Paul te draaien. "Dat moet je maar risceren..." Paul nam het woord over. "Ik dreig niet, ik waarschuw." Ziva vernauwde haar ogen. "Dan weet ik wat ik met Rachel moet doen, reu." Paul gromde en beet naar Ziva, maar Ziva ontweek hem vlotjes. Ze ging in tegenaanval en beet hem in zijn luchtpijp, maar liet los na een paar tellen. Paul snakte even naar adem maar sprong toen naar Ziva en duwde haar naar achteren. Ziva viel op haar rug en jankte hard. Paul beet in haar buik, tot het bloeide. Daarna ging hij van haar af. "Laat dat een waarschuwing zijn" Paul draaide zich om. Hij had niet verwacht dat Ziva nog zou aanvallen. Maar dat deed ze wel. Ze voelde haar gewicht op zijn rug en voelde haar tanden zijn rug doordringen. Paul draaide zijn hoofd en greep Ziva voor haar van hem af te sleuren. Ziva liet los, maar beet toen in de snuit van Paul. Ze liet los en sloeg hard met haar poot tegen zijn snuit. "Je hoeft me niet te waarschuwen. Ik waarschuw jou, raak mij nog 1 maal aan en ik scheur je in flarden, hoe hard ik ook gewond mag zijn. En blijf weg van mijn Crew en Elyaz." Ziva draaide haar om en liep weg. Paul wou haar achterna crossen om haar een lesje te leren, maar liet het bij wat het was. Hij draaide zich ook om en onderweg transformeerde hij zich naar zijn menselijke gedaante. De wondes die Ziva had aangericht waren fel, maar hij was erger gewoon. Na even kwam hij een meisje tegen. Hij kon raden dat ze een vampier was. Hij vernauwde zijn ogen. Hij rook gewoon dat ze juist iemand of meerdere mensen had gedood. Hij moest bijna braken bij de geur. Hij had zijn handen in zijn broekzak gestoken en vroeg zich af wat die bloedzuiger ging doen...

Sorry FLUT

Toen ook zij leeg was liet ze het lichaam vallen en vroeg zich af wat ze er mee moest. Oké eerst moest ze van haar af. Iris keek zoekend rond en gooide het lichaam maar zo ver mogelijk weg. Iris keek nog even naar de plek waar ze het heen had gegooid. Ze veegde haar lippen af en keek of ze bloedvlekken had. Maar nee die had ze niet. Ook al wou ze het niet ze werd er steeds beter in. Iris draaide zich om en wou naar de jongen toe lopen. Plots kwam een nare geur haar neus binnen. Natte hond. Vroeger had ze er altijd van gehouden toen ze nog mens was. Maar nu alles honderd keer meer rook stonk het zelfs. Iris keek om haar heen. Ze dacht elk moment een hond te zien maar in tegendeel ze kwam een mens tegen. Nieuwsgierig kwam ze dichter bij. Maar ze bleef toch op een afstandje staan. De geur van natte hond was een stuk sterkte dan eerst. Iris keek voor haar uit en kreeg een klein glimlachje rond haar lippen als ze dacht aan toen. En toen was 10 jaar geleden. Ze hadden een puppy gekregen van haar moeder. En het was de eerste keer dat ze hem mochten wassen. Toen had ze haar liefde verklaard aan de pup door hem kusjes te geven en hem te knuffelen. Maar uit eindelijk belande hij dood. En dat was de schuld van haar vader hij keek niet uit. Iris kreeg een kwade blik in haar ogen. Ze schudde haar hoofd waar door haar gezichtsuitdrukking veranderde naar niets. Iris kwam weer terug met haar gedachten en keek de jongen weer aan. Waarschijnlijk had hij een hond ofzo. Maar als nog vond ze het vreemd dat ze alleen de hond rook.