Weddingsday

'Wat zei ik nou over een schoonheidsslaapje?' Was het eerste wat Alice tegen haar zei toen ze begon met haar make up. Vandaag was de dag dat ze met Edward zou trouwen en zoals verwacht had ze vannacht een nachtmerrie gehad, waardoor ze natuurlijk niet goed geslapen had en er nogal vermoeid uitzag. Alice wreef zachtjes met een watje onder haar ogen om haar make up bij te werken, waarna Bella even lichtjes glimlachte. `Sorry. Nachtmerrie gehad.` Haar stem klonk zacht, zenuwachtig. Want dat was ze zeker. `Zenuwen voor de bruiloft.` Had ze er voor de duidelijk nog maar even aan toegevoegd, zodat Alice zich geen zorgen zou gaan maken. Want ondertussen wist Bella maar al te goed hoe ze was. Voetstappen waren hoorbaar in de gang rechts van haar.
Rosalie stapte de kamer binnen, vroeg of ze nog hulp nodig en meteen glimlachte Bella. Ze stelde voor om de haren van Bella te doen, waarna ze achter Bella ging staan en haar bruine lokken bij elkaar pakte. 'Ik kan wel leven met de keuze van de bruidegom.' Zachtjes schudde Bella even haar hoofd, richtte haar bruine ogen naar de grond. `Alleen niet met mijn gebrek aan respect voor de sterfelijkheid.` Merkte Bella vervolgens op, waarna Rosalie instemde. Bella was er niet helemaal bij met haar hoofd, dacht meer aan het feit dat het allemaal wel héél dichtbij kwam nu. Terugkrabbelen kon nu nog, maar als ze straks eenmaal getrouwd was stond alles vast. Niet dat ze eraan dacht om zich nog te bedenken, want ze wist zeker dat ze voor altijd bij Edward wilde blijven. Ze hield van hem, zou nooit meer bij hem weg willen. Ondertussen hadden ze nog wat gepraat, was Rosalie klaar met haar haren en hoorde ze de stem van haar moeder door de gang. Vervolgens kwam haar moeder aangelopen, een glimlach sierde de lippen van Bella. Haar moeder kreeg meteen tranen in haar ogen, waardoor Bella eventjes haar blik vooruit richtte en ondertussen een enkele keer met haar hoofd schudde. Alice gaf haar meteen een zakdoek zodat haar mascara niet uit zou lopen, Bella snoof. `Mam..` Sprak ze zachtjes. Ook haar vader kwam de kamer binnen gelopen, mét een pak. Bella hield haar handen meteen bij haar mond, glimlachte breed en bekeek haar vader even. Ondertussen was ze van haar stoel afgekomen, had ze haar lichaam richting haar ouders gedraaid en hoorde ze de stem van haar vader. 'Ik weet het. Ik zie er goed uit.' Een typische opmerking van Charlie als je het haar vroeg. Haar vader had een doosje bij zich, die hij opende en haar richting in hield. Een blauwe speld met saffieren glinsterde door de felle lampen van de kamer, Bella nam het voorzichtig uit het doosje en greens breed. `Hij is prachtig.` Merkte ze meteen op, waarna ze hem aan Alice gaf en ging zitten. `Heel erg bedankt.` Zei ze nog, terwijl Alice de speld in haar haren stak. Toen ze op stond, hoorde ze haar moeder nog wat ratelen, waarna ze haar wilde omhelzen. `Ik ben er heel erg blij mee mam.` Meteen voelde ze Alice haar handen op haar schouders, keek ze haar aan. Natuurlijk wilde ze niet dat er iets verpest zou gaan worden, Bella knikte maar en keek vervolgens haar moeder even aan. `Dankje.` Zei ze nog een keer tegen haar ouders, terwijl Alice naar de jurk was gelopen en zei dat het tijd was om hem aan te trekken. Meteen verliet de glimlach haar gezicht, greens ze enkel nog en keek richting Alice.

Eerste paar posts zijn voor de familie Cullens, daarna mogen bekenden van Edward en Bella komen (:

Alice had er zo zin in. Ze hield van feestjes. En al helemaal van Bruiloften. Maar nu Edward eindelijk de ware had gevonden. Had ze er nog meer zin in. Terwijl Alice Bella klaar maakte bleef ze haar glimlachend aan kijken. Toen ook Rosalie nog binnen kwam en Bella hielp met haar haren. Kreeg ze een warm gevoel van binnen. Het gevoel wat je kreeg als je naar je Familie leden keek. Alice glimlachte toen het tijd was voor de jurk. Toen ze hem een maal te voorschijn had gehaald. Stuurde ze Charlie weg. Alice draaide zich weer om en hielp Bella met de jurk. Toen ze die eenmaal aan had glimlachte ze en deed nog een paar dingen goed. Het was prachtig. "Bella je bent prachtig." Fluisterde ze glimlachend. Ze vond het leuk om Bella te helpen altijd al gedaan. Alice draaide zich om en zocht de schoenen toen ze die eenmaal gevonden had liep ze weer terug en hielp Bella er in. Hierna keek ze naar het resultaat. Helemaal goed. Alice glimlachte nog steeds en keek naar de rest of hun er ook mee eens waren dat het goed was.


-Hij is kort want ik zo gaan-

Vandaag. De dag dat heel zijn leven zou veranderen, voor eeuwig. Bella die altijd bij hem zou blijven, hetzelfde als hem zou worden. Het was wel zo dat hij dan niet meer zo voorzichtig hoefde te zijn, dat hij dan niet meer verlangde naar haar bloed en haar geen pijn wilde doen. De gedachte alleen was al fijn, voelde beter.
Edward bekeek zichzelf met Carlisle even voor de spiegel. Zijn pak had hij aan en langzaam liep hij de woonkamer uit van het huis. Bella was haarzelf als het goed was nog aan het omkleden, maar het zou niet lang meer duren voor ze beide voor het altaar zouden staan. Edward keek op toen hij de stem van Carlisle achter hem hoorde, ze moesten gaan, naar de bruiloft. Knikkend keek hij hem aan, slikte hij even kort. Geloof het of niet.. Hij was zenuwachtig. Nog nooit had hij het meegemaakt, en al helemaal niet met iemand waarvan hij écht heel erg veel hield.
Even snoof hij de buitenlucht op toen hij buiten stond aan de zijkant van het huis. 'Kom.' Hoorde hij Carlisle naast hem zeggen. Rustig liep hij met Carlisle naast hem naar de plaats waar het zou gebeuren. Glimlachend keek hij de mensen rond. Veel mensen, maar ook veel gedachtes. Vooral de vrienden van Bella, Jessica die dacht dat ze zwanger zou zijn. Hah, eigenlijk was het best grappig om bij dat idee te komen. Iets wat nooit zou kunnen gebeuren. Nja, dat had hij van Carlisle hier en daar soms opgevangen. Edward stond stil voor de man die met een boek stond, die hun officieel ging trouwen. Glimlachend keek Edward toe, iedereen ging weer zitten.
Bij het zien dat iedereen ging staan keek hij op. Zou Bella komen? Langzaam werd hij steeds nieuwsgieriger hoe ze eruit zag eigenlijk.. Toen Charlie met Bella naast hem de gang door de rij doorliepen kwam er een brede glimlach op zijn gezicht. Mooi. Geweldig. Perfect. Zoals altijd. Maar wel anders natuurlijk, in trouwkleding. Zijn handen plaatste hij achter zijn rug. Zo bleef hij staan, kijkend naar zijn bruid. Charlie en Bella stopte toen ze nog een stap voor hem waren met lopen. Charlie gaf Bella nog een kus op haar wang, gaf Bella' hand aan Edward en pakte haar hand met zijn rechterhand aan om haar vervolgens een diep in haar ogen aan te kijken, zijn lichaam om te draaien en dichter naar de man toe te lopen. Iedereen ging zitten op het teken van de man.
"Dames en heren, we zijn hier samen op deze prachtige dag om getuige te zijn van het huwelijk van Edward Cullen en Bella Swan." Edward had ondertussen een paar keer naar Bella gekeken, die naast hem stond en zijn hand vast had. "Zeg mij maar na." 'Ik, Edward Cullen..' Begon hij toen de woorden van de man hoorbaar waren en hij ze na sprak. Ondertussen kantelde hij zijn lichaam zodat hij recht tegenover Bella stond, haar in haar ogen aankeek en allebei haar handen vasthield. 'Neem jou, Bella Swan. Ik zal aan je vasthouden.' 'In voor en tegenspoed.' 'In rijkdom en armoede.' 'In ziekte en gezondheid.' 'Je lief te hebben.' 'Te koesteren. Tot de dood ons scheidt.' Even glimlachte hij breed. 'Ik wil.' 'Ik wil.' 'Ik hou van je.' Meer dan dat.

Haar ouders verdwenen uit de kamer, het was tijd om de jurk aan te doen; nog even en ze zou samen met Edward voor het altaar staan, haarzelf aan hem verbinden; vooraltijd. Aan de ene kant vond ze het geweldig, maar door de zenuwen was het moeilijk om nog te glimlachen. Bella liep richting Alice, deed haar schoenen uit en vervolgens de rest van haar kleren, waarna ze met hulp van Alice in de parelwitte jurk werd gehesen. De langs sluier had ze recht getrokken, ook ging er nog iets in haar haar, waarna ze haar witte schoenen aan deed. Die vreselijke dingen, die ze eigenlijk het liefste niet aan gehad had; maar Alice had gezegd dat ze het niet kon maken als ze op haar blote voeten zou gaan. Wat was dáár zo erg aan? Alles beter dan op die lompe dingen lopen.
Alles had ze aan, tijd om met haar vader nog even een klein gesprekje te voeren voordat hij haar over zou geven aan Edward, dan was het moment daar; zouden ze zich aan elkaar binden. Samen met Alice liep ze naar een kamer, waar haar vader al op haar stond te wachten. Een kleine glimlach verscheen op haar lippen, waarna ze haar arm door die van haar vader heen stak. 'Laat me niet vallen pap..' Had ze nog zachtjes gezegd, waarop haar vader antwoordde dat hij dat nooit zou doen. Tijd om te lopen, want iedereen stond op voor zover ze kon zien uit het raam. Zenuwen gierde door haar lichaam, Bella slikte en keek eventjes kort naar de grond, waarna haar blik over de mensen gleed. Íedereen die ze kon was er, behalve Jacob. Maar dat had ze wel verwacht, hij was kwaad op haar; logisch. Na hun huwelijksreis zou ze hem waarschijnlijk ook nooit meer zien. Al snel verscheen Edward op haar gezichtsveld, keek ze hem aan, maar haar mondhoeken krulde niet omhoog. Puur om de zenuwen; tuurlijk was ze blij dat ze ging trouwen! Eenmaal aan gekomen bij hem, voelde ze de lippen van haar vader op haar wang, waarna haar hand in die van Edward gelegd werd. Bella keek hem eventjes aan, stapte vervolgens het opstapje op en draaide haar lichaam samen met Edward naar de man die de ceremonie zou leidden.
Bella draaide haar lichaam net als Edward dat deed, naar hem toe. Haar ogen waren gericht op de zijne, een glimlach sierde uiteindelijk haar lichtjes opgemaakte lippen en een kleine glinstering verscheen in haar lichtbruine ogen. Het begon, iedereen ging weer zitten en de man begon met praten, Edward zei hem vervolgens na. 'Neem jou, Bella Swan. Ik zal aan je vasthouden.' 'In voor en tegenspoed.' 'In rijkdom en armoede.' 'In ziekte en gezondheid.' 'Je lief te hebben.' 'Te koesteren. Tot de dood ons scheidt.' Toen ze de brede glimlach van Edward zag en hij bevestigde dat hij wilde, werd ook haar glimlach breder. 'Ik wil.' Haar handen waren gevouwen in de zijne, haar ogen gericht op de goudbruine van Edward. 'Ik ook van jou.' En na die woorden, drukte ze haar lippen op de zijne.

Rachel ademde diep in, haar bruine ogen werden op de prachtige omgeving gericht. Het was een belangrijke dag vandaag, de trouwdag van Bella en Edward. Rachel had zich netjes aangekleed voor het eerst in haar leven. Ze had een jurk had ze ditmaal aangetrokken. Een blauwe jurk die haar lichaam netjes vertoonde. Paul die had niet mee kunnen gaan omdat die bij Sam had moeten blijven voor een of andere opdracht, maar welke? Dat wist ze om eerlijk te zijn niet. Rachel was samen met Billy en Sue clearwater. Rachel zat voorin, samen met Billy en Sue terwijl Bella lichtelijk nerveus aangelopen kwam. Ergens voelde Rachel zich niet op haar gemak, tussen alle vampieren als wolf zijnde. Ze probeerde er eigenlijk weinig tot niet aan te denken en lette alleen maar op Bella die aangelopen kwam in één super prachtige bruidsjurk, Rachel zou nooit trouwen, als het aan Paul lag tenminste. Dat dacht ze tenminste. Snel schudde ze haar hoofd een keer, ze moest er maar niet aan denken, niet nu tenmnste. Toen Bella overgedragen werd aan Edward werd het moment alleen maar mooier. De woorden werden uitgesproken waarna ze elkaar zoende. Iedereen stond op waarna iedereen begon te klappen.

~ Heeft even geen idee wat hier na gebeurde ~

Apollo was verrast geweest dat hij uitgenodigd was, vast een idee van Esmé Cullen. De Cullens, met name Jasper hadden hem geholpen om zijn gave te leren beheersen. Apollo kwam te laat, Bella was samen met zijn vader al op weg naar het altaar. Gelukkig had hij pas gedronken, want er waren een hoop mensen aanwezig. Hij had weer mensenbloed gedronken, tot nu toe had hij zich maar een enkel keer gewaagd aan dierenbloed. Toen hij achteraan ging staan, vielen een paar blikken op hem. Hij zag meteen dat er naast mensen ook vampiers onder hen waren die niet bij de familie Cullen hoorden. Eén van hen keek hem langer aan dan wat gewoonlijk was. Toen Bella gearriveerd was bij het altaar en de hand van Edward vast hield, ging iedereen zitten. Apollo luisterde aandachtig naar het ceremonie. Dit was de eerste bruiloft die hij meemaakte, misschien was hij er in zijn menselijk leven bij één aanwezig geweest, maar dat kon hij zich niet meer herinneren. Uiteindelijk kuste ze elkaar en stond iedereen al klappend op. Apollo stond te laat op en klapte rustig mee.