Don't piss me off.

.::The wolves & Bells::.

Jake pleurde zijn motor tegen de grond toen hij afstapte, hij was pissig. Pissig op die stomme bloedzuiger, en op Bella dat ze zo dom was geweest om met hem om te gaan. Jake zijn lichaam trilde ligt, iets wat geschrokken keek hij hoe zijn armen trilde, wat was dit? Voor hem zag hij Sam en zijn vrienden, dat kon der ook nog wel bij. 'Jake!' Hoorde hij de stem van Sam roepen, hij naderde het groepje. 'Wat is der aan de hand?' Jake zuchte, en haalde diep adem. Hij had het kokend heet, het leek wel alsof zijn huid gloeide. 'Jake rustig!' Sprak Sam, het groepje stond achter Sam, toekijkend haast neerkijkend. 'Het is Bella en die stomme bloedzuiger vriend van haar' Zijn stem klonk vurig, en de woorden vlogen eruit. 'Ik-ik. Als ik de kans krijg om...' Hij maakte zijn woorden niet af, want achter hem hoorde hij een auto het oprit oprijden. De rode auto van Bella, nee niet nu. Jake draaide zich om en liep richting de auto 'Bella wat doe je hier? Moet je niet bij die bloedzuiger van je zijn?' Zijn woorden kwamen neer als donder, Jake trilde nog heftiger. Hij hoorde hoe Sam en de groep achter hem kwamen staan. 'Bella het is beter als je vertrekt!' Sprak Sam. Jake snoof 'Bella, dacht je nou echt niet dat ik niet wist wat die bloedzuiger was?!' Hij gromde 'En het ergste is nog dat je doet alsof je er niks van weet Bella. Die gast is gevaarlijk!' Jake maakte zich groot en breed, waarbij zijn lichaam nog meer trilde. Hij stoomde zijn huid gloeide. 'Bella ik wil niet meer dat je met hem omgaat, anders zorg ik der persoonlijk voor!' Hij was niet aardig, maar dat kon hij ook niet nu. Niet na alles wat er was gebeurd, en wel in zo'n korte tijd.

.::Hopelijk vinden jullie het niet erg dat ik voor jullie praat. Ik moet wel want anders kan ik dat stukje niet vertalen zegmaar... Als jullie het niet goed vinden, dan probeer ik het wel te veranderen. En ik dacht dat hier Jake zegmaar voor het eerst in zijn wolven gedaante verandert, dus dat hij boos word door een opmerking van Bella. En dan verandert hij plots, en dan gaat hij vechten met Paul ofso... Zodat hij geen rare dingen gaat doen ofso >.< ::.

Oh jee.. Seth's blik gleed naar de motor die op de grond gegooid werd. Fijn, daar had Jacob al zo lang aan gewerkt. De jongen keek naar Jacob die leek te gloeien, leek te koken. Hij was razend. Seth zweeg terwijl er een discussie tussen Sam en Jacob. Sam had deels gelijk, hij moest duidelijk eerst kalmeren. Seth zweeg volkomen terwijl ze praatten, over Bella. De jongen schrok even. Waarom was er ruzie? Om Bella? Hij luisterde meteen, maar voor hij er iets kon uitmaken zag hij de auto van Bella. Stiekem wou hij op haar afrennen, maar er kwam een hevige ruzie. Het ging allemaal over Edward. Seth had veel over hem gehoord, maar hem echt kennen deed hij niet. Hij kende alleen Rosalie en Bella dan. Hij zuchtte even en luisterde naar de ruzie. Oh, hij haatte ruzie. Dit was net hetzelfde als met hem en Sarina. Hij een wolf en zij een mens. Hij had enorm veel ruzie met Paul gemaakt. Nu had Bella het probleem, of zelfs Edward ook. Seth zuchtte en zonderde zich voorzichtig en onopvallend af. Hij keek even naar Bella en richtte daarna zijn ogen teleurgesteld op de grond. Hij vond Bella leuk. Ze was echt super en lief.. Hij had haar niet voor niets beschermd. Kon hij ooit een kant kiezen die wél goed was? Hij leek alles fout te doen. Hij vond haar zo gaaf en wou met haar bevriend zijn, maar als er meer ruzie zou komen kon hij helemaal met niemand meer omgaan. Damn.. Rottige ruzie ook.

Paul hoorde de woorden van Jacob. Hij ging er niet tegenin. In tegendeel van Sarina, mocht Paul Bella wel. Maar hij begreep Jake ook wel. Als hij Jake was, zou hij ook kwaad worden. Hij luisterde naar het gesprek tussen Sam en Jacob. Paul moeide zich deze keer niet. Seth was er ondertussen ook erbij komen staan. Nu was het het moment niet om elkaar uit te dagen. Hij keek op toen er een rode auto op de oprit kwam. Ja, daar was Bella. Jake ging flink te keer tegen Bella. Paul had bijna dezelfde norse blik dan Sam, alleen was er bij Sam ook nog Dominantie te zien. Sam zei dat ze beter kon vertrekken. Maar Paul wist dat ze dat niet ging doen. Mensen, soms zo koppig en eigenzinnig. Jake luisterde ook niet naar sam, dat waren ze al gewoon van hem. Paul keek naar Bella die begon te praten. Hij wist al waar dit naartoe ging, als ze zo bleef doordrammen. Paul ging schuin voor Bella staan. Deze keer kwam hij ertussen om Bella te beschermen. “Bella, ga naar achter.” Commandeerde Paul haar. Paul had zijn armen al open staan, en zijn spieren werden aangespannen, om een onverwachtse aanval te kunnen tegen houden. Paul keek in de ogen van Jacob, hij zag puur haat. Haat voor die vampier waar Bella mee om ging. “Jake, stop het. Ik weet dat je net zoals iedereen van ons, die schepsels haat. Maar laat je er niet door opjutten. Word rustig, voor je stomme dingen doet.” Paul was iets ouder dan Jacob, maar veel van grootte verschilde hij niet van Jacob. Het enige wat hij van Jacob verschol was dat hij snel kwaad werd. Dat hij sterker was dan Jacob, wist hij niet. Hij dacht dat ze ongeveer even sterk waren. Maar Jacob wist dat Paul voor niemand aan de kant ging. Paul had lef, en deed er alles aan om zijn doelen te bereiken. En nu was zijn doel om Bella te beschermen. En om Jacob schuld gevoelens te laten voorkomen…

Goed zo Jake?

"Jake." Sam liep naar de jongen toe toen die zijn motor op de grond gesmeten had. "Wat is er aan de hand?" vroeg hij toen hij zag dat Jacob trilde en zijn kaak verstrakte wat toen het trillen erger werd. Jake kon elk moment uit zijn vel barsten en dat konden ze zich hier niet echt permitteren. "Jake rustig!" Zijn stem klonk gebiedend en Jake begon te vertellen wat hem dwars zat. Natuurlijk kon hij er niet tegen dat Bella met een bloedzuiger ging, maar veel kon hij er niet aan veranderen. Sams aandacht werd getrokken door een oranje auto die op de oprit reed en hij zuchte. Dit zou nooit goed kunnen aflopen. Jacob begon meteen met vragen waarom ze hier was en niet bij die bloedzuigen van haar. "Bella, het is beter dat je gaat." Hij wende zich bijna smekend tot het meisje en probeerde de misselijk makende geur die om haar heen hing te negeren. De twee zette hun conversatie gewoon voort, precies alsof hij mist was. Zijn vingers sloten zich om Jacobs pols en dwingend probeerde hij hem achteruit te trekken. Zijn bruine ogen volgde Paul toen die beschermend voor Bella ging staan en goedkeurend knikte hij. Paul zou Jacob wel aankunnen, maar het enige probleem was dat ze dan zou weten wat ze waren. "Jake, kom op." Voor een laatste keer trok hij aan zijn arm, maar toen dat niets leek uit te halen, liet hij los en zette een stap naar achter. Het beste was om nu zo vermogelijk uit de buurt van de jongen te gaan staan. Hij vond het niet echt leuk om niets te kunnen doen, maar Jacob was gewoon niet te kalmeren. Nog altijd keek hij smekend naar Bella, hopend dat ze weg zou gaan zodat zijn zorgen iets minder werden.

Jake spande zijn lichaam aan, om het trillen te laten stoppen maar het leek zijn hele lichaam te hebben overgenomen. Hij haalde adem diep adem, 'Waarom zou ik moeten luisteren? Als jij niet eens naar mij luistert!' Zijn stem sloeg in als donder, 'Weet je uberhaupt wel waar die bloedzuiger toe in staat is?' Hij greep Bella bij der bovenarmen en keek haar diep in haar ogen aan 'Bella ik hou van je maar, ik kan niet bij je zijn als die bloedzuiger je niet met rust laat!' Hij liet haar armen los en zette een stap naarachter toen hij Bella haar volgende woorden hoorden. Dit was letterlijk de druppel, hij hoorde Paul die zij dat hij zich niet moest opjutten rustig moest blijven zodat hij geen domme dingen zou gaan doen. Maar het was te laat, Sam was er bij komen staan en hij trok een paar keer aan zijn arm maar Jake bleef staan, alsof hij in de grond genageld stond. Sam liet hem los en ging naarachter staan. 'Als het moet maak ik die bleekhuid met eigen handen af!' Die hele familie als het aan hem lag. De gedachte maakte hem gek en zijn huid gloeide trilde en het stopte niet meer. Een ging een soort adrealine kick door zijn lichaam en op dat moment veranderde in een massieve bruin oranje kleurige wolf. Hij gromde en tilde zijn lippen op waarbij hij zijn helder witte vlijmscherpe tanden zichtbaar waren. Hij maakte zich nog groter en breder dan hij was, hij kon alles nu veel beter horen ruiken en zien. En voelde het massieve hart dat in zijn borst pompte. Wat was dit, dit nieuwe lichaam. Jake wist niet wat hij moest doen, zijn ogen straalde verdriet uit maar zijn houding was dodelijk. Hij gromde en slaakte een blaf waarvan je kippelvel kreeg. Hij stapte dichterbij en naderde Bella. Hij wou haar niks doen, maaar ze moest weten wat hij was waar hij toe in staat was, maar hij moest zich weten te beheersen. Hij gromde zijn tanden ontbloot, probeerde te praten wat niet kon. Maar hij hoorde de gedachtes van Sam, Paul en de rest wel. Jake rook Bella plus de ranzige vampieren lucht die om haar heen hing.

Het bekgevecht bleef maar duren. Maar over dat maakte hij zich geen zorgen, hij maakte zich zorgen over wat er zou gebeuren. Paul zag dat het trillen erger werd bij Jacob. “Waag het NIET, Jacob.” Waarschuwde Paul hem. Hij had de goedkeuring in Sams ogen gezien, en snel knikte hij naar hem. Toen Jacob aan Bella kwam duwde hij hem weg. Hij wist waartoe Jacob in staat was. Jacob was normaal de echte roedelleider, maar die plaats had hij afgestaan aan Sam. Paul zag hoe Jacob in een wolf veranderde. “En dat bedoel ik dus met stomme dingen doen.” Zei hij droog. “Bella, je hebt genoeg gezien. Ga naar huis!” Zei Paul wat bot tegen haar. Maar het was voor haar veiligheid. Jake kwam richting Bella. Maar hier was Paul niet mee akkoord. Een wolf kon zijn zelfbeheersing niet altijd in toom houden. “Jake!” Paul was nu kwaad. Niet alleen kwaad om het feit dat hij in een wolf was verandert bij een mens, maar vooral omdat hij Bella in gevaar bracht. Paul kon zijn eigen nu ook niet beheersen en hij veranderde ook in een wolf, een grijs bruine wolf. Hij gromde naar Jake. En hij wist dat Jacob zijn gedachten kon lezen, dat kon hij ook bij hem.”We hebben je gewaarschuwd.” Alleen de wolven bende kon het horen, Bella niet. Paul sprong naar Jacob, maar ontwijkte express. Nu moest Sam haar in veiligheid brengen. Hij keek even achterom, en zag de verbazing in Bella’s ogen. Daarna keek hij weer naar Jacob.

Als ik te vroeg met vechten begin, zeg dan maar iets ^^

Nee.. Oh nee.. Dit kon niet waar zijn. Het begon letterlijk erger en erger te worden. Seth keek van iedereen naar de iedereen gewoon. Hij wist niet wat hij moest doen. Paniek sloeg door zijn hoofd terwijl hij zag hoe Jacob met Bella ruzie maakte. Hij zag dat Jacob haar vastgreep en de kleine jongen gromde zacht. Hij hield van Bella als een vriend en zelfs Jacob zou haar niets aandoen. Hij luisterde naar alles en toen iedereen dichter bij Bella en Jacob kwamen, volgde hij meteen. Zijn blik bleef op Jacob gericht die blijkbaar razend was. Hij wist goed genoeg wat er zou gebeuren. De kleine jongen zag dat Jacob in zijn wolvengedaante veranderde. Hij schrok.. Oh jee. Hij verraadde zich voor iedereen nu! En dan was hij altijd degene die slechte dingen deed. Seth gromde luid en sprong naar voren, hij veranderde niet in een wolf want Paul was al bezig met hem. Hij rende meteen voorbij de wolven en pakte Bella's arm. Hij negeerde alle woorden en gedachten van zijn soortgenoten. Het kon hem echt niets schelen, niets. Hij vond Bella een aardige meid en ze zou haar niets laten overkomen. Hij keek niet achterom, alleen naar Bella. "Rennen." Hij keek kort smekend in haar ogen dat ze echt mee moest, want hij meende het. Hij rende samen met haar weg, naar een veiligere plek. Alleen als Jacob afgekoeld zou zijn, zou hij in haar buurt mogen komen. Eerder zou Seth het niet toelaten, ookal zou hij verliezen in een gevecht.

Jake maakte zich groot, toen hij de woorden van Paul hoorde. Waarna hij ook de gedaante aan nam van zijn wolf, enkel om te verkomen dat Jake nog stommere dingen zou gaan doen. Later zou Jake Paul dankbaar zijn, maar nu moest hij ergens zijn woede op uiten. Jake sprong naarvoren en greep Paul in zijn keel waarbij hij met zijn gewicht zijn vriend tegen de vlakte sloeg. Hij gromde wat over ging in een lagere inhoudende grom, hij deed Paul geen pijn het was eerder een 1 op 1 gevechtje. Niets aggressiefs, Paul diende nu als een soort boksbal waar hij zijn woede op kon uiten. Hij wist dat Paul dat niet erg zou vinden, want hij zou net zo hard meedoen. Paul en Jake waren beide even groot, maar Paul waarschijnlijk sterker door zijn ervaring als wolf zijnde. 'Waarom hebben jullie me dit niet eerder verdeelt?' Probeerde hij te vragen, wat enkel ging met gedachtes. Want als hij die van de andere kon horen, konden zei waarschijnlijk ook die van hem horen. Hij probeerde het maar gewoon. Zijn blik viel kort op Seth de Bella wegleiden van het gevecht. Hij bleef kijken, nog steeds Paul tegen de grond duwend, hij had spijt van wat hij had gedaan. Zijn woede ebte langzaam weg. Hij was tenminste niet meer boos op Bella, wat kon zei der aan doen? Het was allemaal de schuld van die stomme bloedzuiger, als hij nou eens even verdween uit hun leven dan was alles perfect. Jake slaakte een zucht en keek hij Bella en Seth verdwenen. De groep achter hem vergeten en Paul.

`Misschien kunnen wij gewoon doorgaan hierzo dus alleen de wolven! Aangezien Bella en ik ook in een ander topic verder gaan! Dus dan posten we hier gewoon gezellig door =D

Paul werd mereen bij zijn keel genomen. Even snakte hij naar adem, maar veel kon hij niet doen want hij werd tegen de grond gesmeten. Paul Stond op en duwde Jake hard weg. Hij beet naar hem, en had vel vast, zin om een stuk van hem af te buiten had hij wel. Maar dat deed hij niet, hij wist zich deze keer wél te beheersen. Hij wist dat Jake hem later zou dankbaar zijn. En hij wist dat Jake zich nu wou afreageren. Hij PROBEERDE Jake tegen de grond te duwen. Hij moest fors gebruiken, hij moest tegen vechten. Anders zou Jake zich niet kunnen uitleven. En hij wou liever dat hij –paul- wat meer beten bij had had in plaats van Bella. Want dat was 1 beet van een weerwolf was dodelijk voor een mens. Paul gromde drukte zijn poot op de rug van Jake voor hem naar de grond te drukken. Als hij nu een verkeerde beweging maakte, kon Paul meteen handelen. Hij hoorde de gedachten van Jake. Paul keek eerst naar Bella die werd weg gebracht. Paul zette zijn poot weer op de grond en ging voor Jake staan, om hem tegen te kunnen houden als hij Seth en Bella achterna wou gaan. “Voor je eigen best wil. De rest moet je aan Sam vragen. We hebben je gezegd dat je je rustig moest houden, Jake.” Paul keek naar Sam. “Leg jij het nu maar uit, Sam” Zei hij via gedachten tegen Sam. Hij bleef voor Jake staan. Hij had dringend meer vechttechnieken nodig. Hij was afgezwakt, en dat was niet de bedoeling. Hij moest meer ervaring opdoen. Naja, hij had in dit gevecht niet al zijn kracht gebruikt, niet dat soort kracht als hij kwaad was…

Sam was ook naar zijn wolvengedaante verandert toen Jacob Paul tegen de grond smeet, voor het geval dat er iets mis zou lopen. Hij keek Seth na toen deze Bella in veiligheid bracht, maar het gevecht voor hem had meteen terug zijn volledige aandacht. Even had Jacob de bovenhand, maar toen zijn aandacht wat verslapte, kon Paul hem wegduwen en Jake op zijn beurt tegen de grond drukken. Sam knikte toen Paul zei dat hij alles maar moest uitleggen. "Ten eerste mag je nooit je rug naar je vijand toekeren, ookal is het maar een schijngevecht." Hij keek de roestbruine wolf doordringend aan voordat hij verder ging. "Je kent de legende over de koude wezens, vampieren dus. Dat wij weerwolven zijn is zoals je ziet geen fabeltje. Je moet je leren beheersen zodat je niet elke keer als je kwaad wordt uit je vel barst. Het is onze taak om de mensen te beschermen en om alle vampieren uit ons territorium te houden. De Cullens weten dat ze niet op ons gebied mogen komen en hetzelfde geld voor ons bij hun gebied." Dit was het belangrijkste wat de joongen moest weten. Geen een vampier mag op hun territorium rondhangen, tenzij ze toesteming hadden van hem. "Elke dag wordt er wacht gelopen, maar zorg er alsjeblieft voor dat mensen je niet zien. Want als dat gebeurd hebben we een groot probleem." Sam zakte door zijn achterpoten en ging zitten. "Ieder lid van de roedel moet naar mij luisteren, maar als je iets onredelijk vindt, mag je het altijd zeggen, dan probeer ik er rekening mee te houden." Hiermee eindigde hij zijn uitleg en hield zijn kop schuin en vroeg zich af of Jacob alles begrepen had.