Quiet

Stilte heerste over het strand. Het was avond en niemand was nog aanwezig. De zon ging langzaamaan onder terwijl een jong meisje nog door paradeerde. Haar voeten waren bloot en haar schoenen lagen ergens ver weg. Ze was even totaal van de wereld om eens iets nieuw te proberen. Ze strekte haar benen en voeten alsof ze een echte danseres was. Haar blauwe ogen keken recht naar voren om een goed evenwicht te houden. Ze hield haar armen allebei omhoog en opzij gericht, goed gestrekt. Ze haalde diep adem terwijl ze rustig verderliep. Ze was nieuw in Forks en had het hier nu al enorm naar haar zin. Het was hier rustig, vooral s'avonds. Ze wist niet wat de reden was, maar ze zou er nog wel achterkomen. Een kleine zucht verliet haar mond terwijl ze weer een lok haar uit haar gezicht veegde en deze achter haar oor stak. Ze had een muts op om haar oren te bedekken zodat dat al minder kou was. Verder had ze alleen een short aan met een top. Ze vond het nog wel warm, al had ze haar vest nog bij haar schoenen liggen. Het werd donkerder dan eerst en dus moest ze maar eens op zoek naar haar spullen. Ze maakte een mooie toer op één been en liep terug waarvan ze kwam. Haar blauwe ogen keken naar voren terwijl ze luisterde naar het geruis van de wind en de golven van de zee. Ze hoorde nog een paar meeuwen krijsen die wegvlogen voor hun overnachting. Quinn zelf had nog niet echt een plaats om te slapen. Ze had een hotel aangeboden gekregen, maar zin om erheen te gaan had ze niet. Ze sloot kort haar ogen en stak haar handen in haar broekzakken. Het begon toch frisser dan eerst te worden nu. Wind ontstond en de zee werd een stuk wilder.

&Paul

Een stevig gebouwde jongen liep wat rond in de bossen. Op weg naar La Push. Hij had tegen Sam gezegd dat hij daar de hele nacht zou waken. Omdat hij daar eerder vampier sporen had geroken. Hij was het kots beu, hij was HUN kots beu. Konden ze zich gewoon niet aan hun afspraken houden? Een binnensmonds gegrom liet hij horen, alsof hij in zijn wolvengedaante zat. Dan had je nog van zo’n wezens. De mens. Hij had geen vertrouwen in ze, en bleef het liefste uit hun buurt. Ook kon hij redelijk bruut doen tegen hun. Tot nu toe kon hij alleen met de ouders van Seth -ookal deed hij daar soms ook nog eens afstandelijk tegen- Bella en Emily om. Voor de rest kende hij nauwelijks ander mensen. Hoe zou het ook komen? Hij hing altijd bij Sam rond, of bij de rest van zijn vriendengroep. Sarina, de inprenting van Seth, mocht hij niet. Naja, niet mogen was nu ook wel veel gezegd. Hij was niet goed gezind op haar, maar hij wist dat hij ermee moest leven. Aan de andere kant wou hij Seths geluk ook niet kapot maken –hij was nu 1 maal een roedellid-, maar toch vond hij hem zo naïef.Hoe kon hij zo stom zijn, Sarina bij hem te laten Logeren? Paul schudde zijn hoofd. Bonn, het waren nu zijn problemen niet. Hij had er al genoeg problemen met Sam overgekregen, door dat Jonkie. Dus hij bestede er nu gewoon geen aandacht meer aan. Zonder hij het door had liep hij al over het zand . Vanaf nu moest hij zich concentreren. Hij liet zijn reukzin werken, en rook alleen maar oude doodsgeuren, die afkomstig waren van Vampieren. Hmm, hadden ze het dan eindelijk begrepen? Onder die afschuwelijke doods geur, was er nog een mensen geur in vermengt. Ja, die mochten hier nu 1 maal komen. De mensen geur was nog niet oud, en hij had geroken dat het een meisje was. Ja, het was niet moeilijk als ze vrouwenparfum op had. Maar welk mensen ras liep nu nog rond? Zou hij het zo formuleren: Welke mensenvrouw liep hier alleen rond, zo laat? Nou ze moest niet denken dat ze gezelschap kreeg van Paul. De verleiding was dan groot om in een wolf te veranderen, en hen eens schrik aan te jagen. Hij liet een gemene glimlach zien. Neen, dat ging hij niet doen. Hij was net niet zo gemeen. En hij wou zijn soort niet verraden, door zo’n stomme grap. Zijn glimlach verdween, en hij keek weer nors voor zich. Nu pas was het hem opgevallen dat hij hier rond liep, met een zelf afgeknipte Short en … een blote bovenlijf …zonder schoenen. Ach ja, wat maakte het uit. Hij had het warm genoeg. Zo simpel was het. Uiteindelijk kwam hij het meisje tegen. Hij negeerde haar compleet. Maar toen ze iets tegen hem zei. Kon hij haar niet meer negeren. Hij keek naar de lucht ,liet een zucht ontsnappen, en dacht in zijn eigen: Waarom moet ze tegen me praten? Waarom? Hij draaide zich om en keek in de ogen van het meisje.

Het meisje liep rustig verder en keek om haar heen. Ze zocht en zocht naar haar spullen en zag deze uiteindelijk liggen. Ze huppelde er rustig heen en keek naar de zee die enorm wild was. Wind sloeg uit en meteen trok ze haar vest aan. Over haar muts trok ze haar capuchon en rustig keek ze om haar heen. Ze zag opeens een jongen in de verte lopen. Een donkerbruine jongen met donkere haren en spieren. Hij liep rond in een short en meer niet. Ze schrok even en trok haar eigen schoenen aan. Ze pakte haar tas en liep rustig naar hem toe. Ze was nu eenmaal sociaal. "Hey daar.." Een kleine glimlach sierde haar lippen terwijl ze voor hem stopte. Hij was groot voor haar neus. Ze grinnikte even en zag dat hij even naar de lucht keek en dan naar haar, in haar ogen. Zijn blik was serieus. Ze slikte even en vond het best eng, maar reageerde er niet op. "Mijn naam is Quinn.. Wie ben jij?" Ze stak haar hand uit naar hem en keek in zijn ogen terwijl een kleine glimlach op haar gezicht te zien was. Ze had een rustige houding, vriendelijk zoals altijd. Ze wist echt niet hoe ze moest omgaan met iemand die.. Zo serieus, groot en gespierd was. Hij leek wel een gemenerik die haar elk moment de nek om kon wringen.