Are you happy now?

Samen met Seth naderde ze haar huis, toen ze eenmaal aangekomen was glimlachte ze kort naar hem. Haar ogen op de zijne gericht, terwijl ze ondertussen al weer wat gekalmeerd was. ''Bedankt voor alles.'' na haar woorden sloeg ze haar armen om hem heen, zag hoe hij vertrok en vervolgens bleef ze nog even op de stoep staan. De avond was gevallen, sterren verzamelde zich aan de hemel en de halve maan kwam tevoorschijn. Haar hand zocht naar haar sleutels, zodra ze die gevonden had liep ze naar haar voordeur. Snel wierp ze nog een blik op de oprit, haar vader was nog aan het werk zo te zien. Zodra ze binnen was sloot ze de deur, legde haar sleutels op tafel en hing haar jas op de kapstok. Bella stroopte haar mouwen wat op, liep richting de kast en haalde er een glas uit, die ze vervolgens vulde met het frisse water uit de kraan. Al snel was het glas leeg, plofte ze neer op het houten stoeltje bij de raam. Nog steeds zat het haar niet lekker, de ruzie met Jacob. Nooit gedacht dat hij zo zou reageren, ze had het overigens ook niet verwacht. Bella schudde snel haar hoofd, wreef even door haar gezicht heen waarna ze naar boven liep.
De badkamer stond open, ze besloot er dan ook heen te lopen en vervolgens haar tandenborstel in haar handen te nemen, er een flinke klodder tanden pasta op te smeren om die vervolgens over haar tanden te wrijven. Al laatste spoelde ze met wat water, legde haar tandenborstel terug en draaide haar lichaam om, waarna haar handen op de wasbak leunde.
Bella liep terug naar de gang, schoot daarna haar kamer in en plofte neer op haar bed, haar hoofd in het kussen gedrukt, op haar zij waarbij haar benen zich wat opgetrokken hadden.

& Jacob <3

Hij kon het niet laten. Hij kon het niet laten om naar Bella toe te gaan, om daar te zeggen hoeveel hem het spijt van alles. Hij hielt niet van ruzies, Jake was een zachtaardig typen. En dat wist Bella ook, en kwam het dus te meer harder aan voor haar. Ook wist Bella nu wat hij was, ook iets waarvoor hij bang was. Bang dat ze hem raar vond of erger, dat ze hem nooit meer wou zien. Als dat zo was, dan wou hij voordat alles nog wel zijn excuses aanbieden. Jake versnelde zijn pas, hij sprinte tussen de bomen door deze keer in zijn mensen gedaante. Bella zou zich doodschrikken, en hij had geen kleren bij zich. Jake droeg nu enkel een knie broek, en een paar schoenen en een simpel shirt. Eenmaal aankomen bij haar huis stopte hij onder haar raam, de enige plek waar hij de warme geur van Bella rook. Jake zette zich af en sprong via de boom haar kamer binnen, soepel belande hij op de balm van zijn voeten in de kamer van Bella. Geruisloos, onhoorbaar voor Bella' die opgekrult op haar bed lag. Jake nam plaats midden in de kamer waar hij stond kijkend naar Bella. 'Bells?' Zijn stem klonk onzeker rustig en vriendelijk. De Jake zoals ze hem kende. 'Het spijt me van alles!' Begon hij meteen maar, 'Ik wou dat het anders was gelopen, het was niet de bedoeling geweest dat je dit alles had moeten zien' Zijn ogen vormde spleetjes, 'Ik had me moeten beheersen in het bijzijn van jou Bella!' Hij slikte, waarna hij naast Bella op bed kwam zitten. 'Vergeef je me?' Jake bleef Bella aankijken, hopeloos afwachtend.

Haar adem stokte toen ze haar naam uit iemand zijn mond hoorde komen, voorzichtig draaide ze haar lichaam om en zag dat het Jacob was. Al snel kwam Bella overeind, bleef op haar bed zitten en liet haar blik van Jake afglijden. Waarom kwam hij naar haar toe? Daarstraks leek het alsof hij haar aan wilde vallen en nu kwam hij hierheen? Bella snoof zachtjes, hoorde de woorden van Jacob. ''Ik denk dat je het toch niet snapt Jacob. Telkens zeg ik je dat ik van Edward hou, waarom kan je het niet gewoon accepteren?'' dat was het eerste waar ze over begon, want dat wilde ze dolgraag weten. Wáárom deed hij er zo moeilijk over? Edward had haar belooft haar nooit iets aan te doen, te beschermen zolang ze leefde. Snel haalde ze wat bruine lokken voor haar gezicht weg, liet haar ogen naar Jacob glijden terwijl de tranen opnieuw achter haar ogen prikte. Nu moest ze sterk blijven, maar kón ze hem wel vergeven? Hij was toch een goede vriend van haar, maar de woorden van Seth stonden in haar gedachten gebrand. Jacob was blijkbaar verliefd op haar, iets wat het allemaal alleen maar ongemakkelijker maakte. Al snel nam hij plaats langs haar op het bed, waarna hij vroeg of ze hem kon vergeven. Even kort haalde ze haar schouders op, waarna ze doelloos naar haar dekbed staarde, bijtend op haar lip. ''Je was zo anders ineens Jacob. Maar ik vergeef je, beloof me alleen dat je me nooit meer zoiets aandoet.'' na haar woorden sloeg ze haar armen om hem heen, liet hem vervolgens weer los en glimlachte zacht naar hem. Haar ogen op de zijne gericht, geduldig wachtend op zijn reactie.

Hij knikte, begrijpelijk. Jake staarde doelloos voor zich uit 'De rede waarom die bloe- ik bedoel Edward haat is gewoon omdat... Het klikt gewoon niet zo tussen wolven en vampiers denk ik' Hij lachte kort 'Net als honden en katten eigenlijk' Hij grinnikte 'Maar ik zal beloven me niet meer met jullie te bemoeien! En ik zal beloven dat ik normaal doe, zolang hij dat ook doet!' Hij kuchte 'Maar als hij je ooits iets aandoet dan verbreek ik mij belofte aquut!' Gooide hij er meteen achteraan. Jake zuchte nadat de volgende woorden van Bella door hem heen drongen 'Het was me eerste keer... Ik wist er niet mee om te gaan. Maar ik beloof dat het nooit meer zal gebeuren Bella' De woorden meende hij met heel zijn hart. Bella omhelsde hem, evenals hij haar. Hij sloeg zijn armen om haar heen, en hielt haar even zo vast. Het voelde goed om te hebben gezegd wat nodig was. Jake liet Bella los, waarna hij van het bed opstond en weer ging staan waar hij eerder stond. 'Bella? Ik hou van je, maar beloof je geen gekke dingen te doen?' Daarmee bedoelde hij geen gekke dingen tegenover Edward.

Bella grinnikte zachtjes toen Jacob bijna bloedzuiger wilde zeggen, maar zich vervolgens verbeterde. De glimlach rond haar lippen keerde terug toen hij uitgesproken was, het was fijn om te horen dat hij er echt spijt van had. Zijn woorden over de belofte zorgde ervoor dat ze even kort haar hoofd schudde, daar hoefde hij zich echt niet druk over te maken; dat ging niet gebeuren. En áls Edward haar ooit in een vampier zou veranderen, zou dat haar eigen keuze zijn. Niet die van Edward. 'Maak je daar maar geen zorgen over, Edward zal me echt nooit iets doen. Fijn dat je je excuses aanbiedt Jake.' Nog steeds stond de glimlach rond haar lippen, terwijl haar ogen twinkelde. Misschien dat ze hem iets te snel vergaf, maar wat moest ze dan? Ze hield van Jacob, vriendschappelijk dan. Hij was een goede vriend van haar en die wilde ze niet kwijt, dat wíst hij.
Jacob stond op, Bella volgde zijn bewegingen en hoorde zijn woorden. 'Ik beloof het.' Na die woorden lachtte ze even kort, hees zichzelf overeind en kwam van het bed. 'Hoe ben je trouwens binnen gekomen?' Haar blik stond een tikkeltje verbaasd, ze wist dat Edward altijd via het raam kwam, Jacob ook dan? Bella haalde haar hand een enkele keer door haar bruine haren heen, terwijl ze haar mouwen over haar handen heen haalde. Het was hier koud, de verwarming stond uit en het raam stond nog wagenwijd open. Voor het geval Edward kwam, of in dit geval Jacob.

Hij lachte, een soort schaterlach. Het was altijd gezellig met Bella, hoe dan ook. 'Dat hoop ik dan maar' Hij lachte, warm en vertrouwd, blij dat Bella hem had vergeven. Jake stopte zijn armen over elkaar, Bella nog steeds aankijkend. 'Is Charlie niet thuis?' Hij wist het antwoord, Charlie was aan het werken, diensten draaien voor die stomme bloedzuigers. Maar hij het van Bella horen, weten of zei al op de hoogte was. Iets wat Edward haar waarschijnlijk al wel verteld zou hebben. 'Via het raam natuurlijk' Jake lachte 'Onderschat je ons? We kunnen nog zoveel als die vampiers van je hoor' Hij lachte, 'Wij zijn ook de enigste die een vampier rondom hun zelf kunnen doden' Wolven waren net zo sterk en snel als een vampier, en ze hadden ook de vermogens om beter te ruiken horen en te zien. 'Niet dat ik dat zal doen...' Tenzij het nodig was wou hij erachter aan zeggen, maar dat deed hij maar niet. Want als het nodig was, zou hij zonder enige twijfels korte mette maken met 1 van die bloedzuigers. Jake zag dat Bella haar mouwen over haar handen heen trok 'Heb je het koud?' Blijkbaar wel want ze rilde, 'Kom is hier?!' Hij opende zijn armen, waarna hij zijn massieve lichaam om Bella heen sloeg. 'Beter?' Jake was een wandelende zon, hij was van nature door zijn wolven gedaante altijd warm waardoor hij het nooit koud had. En altijd warm aanvoelde. Hij hoopte dat Bella het zo wat warmer kreeg.

Bella rilde nogmaals, misschien dat ze maar beter het raam dicht kon doen, dan zou er ook geen koude lucht meer binnenkomen. Al snel stond ze bij het raam, deed hem dicht; maar veel verschil maakte het niet uit. Bella liet zichzelf op de stoel vallen, die in de hoek van de kamer stond. Vlakbij de verwarming, die draaide ze dan ook aan, dan kon het hier toch wat warmer worden. Ze schudde haar hoofd toen Jacob vroeg of Charlie niet thuis was. 'Nee, hij draait meer diensten sinds die moorden.' Bella haalde even haar schouders op, ze maakte zich er eigenlijk niet heel erg druk om. Natuurlijk moest ze van haar vader uitkijken en mocht ze niet in het bos deden, alleen luisterde ze daar dan niet naar. Het bos was een perfecte plek om even tot rust te komen, ze kwam er dan ook graag. Jacob vertelde dat hij via het raam kwam, ze wíst het. Net als Edward dus, maar Bella wist nog weinig over wolven; misschien dat ze het daarom maar even vroeg. Bella liet haar blik nog even naar buiten glijden, kijkend of haar vader al thuis was gekomen.
Nog niet, maar het zou vast ook niet heel lang meer duren, het was al laat in de avond en haar vader had haar beloofd vroeger thuis te zijn dan gisteren. 'Hmm, dus dan is het straks niet alleen Edward die ineens in mijn kamer staat, maar ook jij.' Bella lachte zachtjes, schudde even kort met haar hoofd. Ze knikte toen Jacob vroeg of ze het koud had, de temperatuur in haar kamer was niet echt heel erg aangenaam op het moment, net zo koud als het buiten was. Jacob had daar geen last van, dat wist ze; evenals Edward. Hmpf, wat leek het haar heerlijk om het nooit koud of warm te hebben. Toen Jake zijn armen opende en vroeg of ze wilde komen, stond Bella op en liep zijn richting in. Zijn warme armen werden om haar heen gesloten, haar ijskoude handen rustte op zijn lichaam en een korte ril liep over haar ruggengraat. 'Veel beter.' Na haar woorden keek ze hem even aan, hij was echt énorm warm.

Wów, waren wolven altijd zo warm? Bella' lichaamstemperatuur steeg, ze kreeg het langzaam weer warm en ook haar verwarming begon vol te stromen met heet water. Glimlachend keek ze Jacob aan toen hij haar los liet, maar zijn handen op haar schouders liet rusten. De handen van Bella gleden langzaam in haar zakken, haar ogen waren op die van Jake gericht en ze luisterde naar zijn woorden. 'Edward had het me verteld, ene Victoria en nog twee vampieren?' Dat was het enigste wat ze had opgevangen, want in de tussen tijd waren Jacob en Edward nog steeds aan het bekvechten geweest. Daardoor verstond ze hem niet zo goed; het interesseerde haar ook niet zo op dat moment. Het enigste waar ze aandacht voor had, was het rustig houden van de twee jongens voor ze elkaar om de nek vlogen. Toen het luide geluid van een remmende, piepende auto hoorbaar was keek ze uit het raam, haar vader was thuis. Hij kwam zijn belofte na, want hij was eerder thuis gekomen dan gister. Het scheelde niet veel, maar Bella was allang blij dat hij moeite voor haar deed; ze wist dat zijn werk nou eenmaal veel tijd in beslag nam. 'Dat lijkt me inderdaad een goed idee.' Lachend bracht ze de woorden ter sprake, zag hoe Jacob zich aan het raamkozijn ophees, om vervolgens naar beneden te springen en nog wat naar boven te roepen. Bella hing met haar hoofd uit het raam, duwde haar bruine lokken achter haar oren en glimlachte breed. 'Ik kom morgen anders wel langs.' Bella keek even naar de deur van haar kamer, maar haar vader was nog beneden. 'Wát? Moet ik Edward de groeten doen? Naja, zal ik doen.' Oké, nu snapte ze er niks meer van. Het was vast om Edward dwars te zitten, maar daar zou hij vast wel tegen kunnen. 'Ik zie je morgen Jake!' Na die woorden sloot ze haar raam weer, glimlachte nog een enkele keer naar Jacob en liep vervolgens naar beneden, om haar vader te begroeten en het eten op te warmen wat ze vanmiddag klaar gemaakt had.