It must be okay

|Open|

De lucht verplaatste terwijl een gedaante door het gebied heen schoot. Een mens zou hebben gedacht dat er een storm aan ging komen, maar wezens zoals vampieren en weerwolven zouden weten dat dat niet waar was. Het was warm voor deze tijd van het jaar en het kon gewoon niet gaan stormen. Het meisje stopt abrupt toen ze de klif naderde. Sicilia had het uiterlijk van een negen-jarige en kon gemakkelijk het hart van mensen veroveren, gewoon door lief naar ze te kijken, maar in werkelijkheid was ze een bloeddorstig monster dat mensen s'nachts aanviel en van het leven beroofde. Het meisje had geprobeert om op dierenbloed over te schakelen, ookal gaf ze niets om een mensenleven. Een vampier die dat wel deed het het haar gevraagd om tenminste te proberen en dat had ze dan ook gedaan, maar dat was niets geworden. Een kleine glimlach verscheen om Sicilia's lippen terwijl de wind met haar bruine haren speelde. De lenzen in haar ogen waren bijna verteerd door het gif dus zag je meer rood dan bruin. Ze streek haar kleedje glad en ging zitten terwijl ze naar het ruisen van de zee luisterde en de golven met haar ogen volgde. Het meisje hield van de zee, eigenlijk van alles wat met water te maken had. Misschien was het dan ook voorspelbaar dat ze de gave bezat om water te besturen. Ze zat gevangen in het lichaam van een negen-jarige, maar had de wijsheid van een oude vrouw. Wat wil je ook als je al bijna meer dan vijfhonderd jaar leeft? Zachtjes prevelde ze een versje dat ze van haar moeder had geleerd, de enige herinnering die ze nog van haar had. Als je goed luisterde kon je het Russische accent horen wat verraadde dat ze niet van hier was. Nee, ze was hier omdat ze haar oude vriend wilde opzoeken, maar dat moest nog maar even wachten.

Alles ging razendsnel voorbij. Toch bleef alles haarscherp voor haar ogen. Ze zag elk adertje dat op de bladeren stond. Op sommige bladeren kon je bladluizen zien. Alice haar kleren waren volledig in de mode. Ze had een wit kleedje aan met een grote brede riem. De riem was felrood en pastte bij haar rode pumps. Alice wist altijd wel leuke dingen te combineren. Ze droeg nooit twee keer dezelfde kleren, dat vond ze gewoon niet leuk. Daarom dat ze ook verslaafd was aan shoppen. En het liefste van alles maakte ze nieuwe vrienden. Alice was oversociaal op sommige momenten. Ze merkte dat er een andere vampier in de buurt was. Ze stopte en staarde voor haar uit. Weer een van haar visioenen. Ze zag een klein meisje op een klif zitten. Ze staarde naar het water. Ze zag niet direct een bedreiging in het meisje. Dus ging ze weer verder. ze veranderde haar richting het meisje. Niet veel later zag ze haar zitten. Alice wist dat het een vampier was. Ze merkte het aan de doodse houding die het meisje had. Geruisloos zweefde ze naar haar toe. Alice' stappen waren zo sierlijk dat ze leek te dansen. "Hallo." Bracht ze uit met haar zangerige stem.

Ze stopte even met het versje toen ze voetstappen hoorde. De voetstappen klonken niet zoals die van een mens, maar zacht zoals alleen een vampier dat kan. Sicilia boog haar vingers en strekte ze terug zodat de golven wat wilder werden. Het meisje keek pas om naar de vampier die achter haar stond totdat die iets zei. Normaal gezien zou het meisje snel rechtstaan, haar vingers naar haar duim laten gaan en de persoon achter haar laten stikken, want ieder wezen, plant en dier, mens en vampier, bestond grotendeels uit water, maar iets in de stem van de vampier hield haar tegen. Die stem klonk aardig! Met haar rode kijkers keek ze over haar schouder naar het meisje en haar ogen verwijde zich wat toen ze zag dat de vampier gouden ogen had net als haar oude vriend. "Hoi," groete ze met een zachte stem terug. Zo elegant als altijd stond ze op en hield haar hoofd een stukje schuin. Het meisje voor haar was klein gebouwd en had bruin haar dat in pieken om haar hoofd stond. Waarschijnlijk zou Sicilia ongeveer tot aan de elleboog van het meisje komen als ze naast haar ging staan. Haar onderzoek eindigde terug in de goudkleurige ogen terwijl ze probeerde uit te maken of ze haar naam zou zeggen of niet. Na een tijdje besloot ze dat het wel zo beleefd was om zichzelf voor te stellen. "Ik heet Sicilia." Sommige vampieren en mensen die haar naam wisten, korten het af als Sici omdat ze het makkelijker vonden om te onthouden.

Alice keek het meisje aan, ze had bloedrode ogen. Een zachtte rilling liep over haar ruggenwervel heen. Niet van de koude, want dat voelde ze niet eens, maar van lichtte verschrikking. Alice wist dat ze een uitzondering was maar toch schrok ze elke keer weer als ze vampiers zag die een andere overtuiging hadden als haar. De haren waren niet meer zuiver goud. Ze waren donkerder. Ze zou binnenkort weer gaan jagen voordat haar ogen zwart zouden worden. Alice had het grote voordeel dat ze geen lenzen moest dragen zoals de andere vampiers als ze buiten wouden komen. Maar goed ook, lenzen prikten. Alice haar haren stonden in piekjes langs haar hoofd doordat ze redelijk kort waren. Als ze echt zou willen zou ze extencions in kunnen doen. Uiteindelijk stelde het meisje zich voor. Alice glimlachtte vriendelijk naar haar. "Mijn naam is Alice. Fijn je te ontmoeten." Sprak ze vrolijk. Alice was meteen helemaal vrolijk tegenover het meisje. Ze was geen persoon dat veel zweeg of onsociaal was. Ze betreurde het niet dat ze niets meer wist van haar menselijke leven. Ze wist ook niet wie haar veranderd had.

Sicilia keek de vampier nieuwsgierig aan. Ze was misschien al meer dan honderd jaar oud, maar ze was in haar geest nog altijd diezelfde nieuwsgierige negen-jarige van vroeger. Een glimlach vormde zich om haar lippen toen het meisje zich voorstelde als Alice. Ze keek even terug om naar de zee die alsmaar hevig tegen de kliffen smakte en met een klein gebaar van haar hand bracht ze het water tot bedaren. Aro had al veel aangeboden om bij de volturi te komen, maar ze had altijd geweigerd en probeerde iedereen van de volturi te vermijden. Sicilia richte haar grote ogen terug op Alice. "Winkel jij graag?" Het was haar opgevallen dat de kleren van het meisje er net nieuw uitzagen en ze bekeek haar eigen rode jurkje waarvan de kleur al bijna niet meer te zien was. Nee, ze was niet rijk, pikte meestal geld van de mensen die ze tegenkwam. Overal waar ze kwam was het ook altijd te zonnig geweest om overdag buiten te komen en daarom moest ze het maar met het rode jurkje, de zwarte schoentjes en haar zwarte jasje doen.

Alice keek toe hoe het meisje de zee stil zette. Zij had dus ook een gaven. Eigenlijk leek haar het wel leuk om water te kunnen sturen. Of in elk geval Alice dacht dat Sicilia dat kon. "Winkel jij graag?" Ze bekeek Sicilia even en merkte al snel dat zij niet echt meer mooie kleren aan had. "Ik hou van winkelen" Antwoordde ze met een glimlach. Alice vroeg zich af hoe oud Sicilia was. Waarom werd ze niet vermoord? Wist de Volturi hier wel van? Voor zo ver ze wist mochten er geen kindervampieren leven. Omdat ze die niet in de hand konden houden. Alice schudde lichtelijk haar hoofd en keek het meisje glimlachend aan. Plots kwam ze op een idee. "Zullen we gaan shoppen?" Vroeg ze vrolijk en klapte al bijna in haar handen van blijdschap. Ook al had ze het vanochtend al gedaan. Maar toch leek het haar leuk. Het kwam niet in Alice op dat deze vampier waarschijnlijk niet echt veel geld had. Maar als dat zo was dan kwam ze wel weer op een idee.