Life is a war

Het rode jurkje was onderaan al helemaal nat terwijl de kleine vampier nog verder het water inliep. Water was Sicilia's element, ze kon het dus laten doen wat ze wilde. Het was zeldzaam en ze was nipt aan Aro's klauwen ontsnapt. Ze had gezegd dat ze nog wat bedenktijd nodig had. Ze was serieus aan het overwegen om bij de volturi te gaan gewoon omdat ze wilde weten hoe het was om 'familie' te hebben, maar ze was bang om haar vrijheid te verliezen. Het meisje zette terug een paar stappen naar achteren zodat ze terug op het zand stond en zakte door haar benen om te gaan zitten. Het water zorgde ervoor dat ze zich op haar gemak voelde in dit gebied, een gebied dat ze helemaal niet kende. De lenzen waren bijna helemaal verteerd door het gif, dus waren haar ogen vuurrood. Sicilia nam wat zand tussen haar kleine handen en liet het door haar vingers glijden. "Ben je weer op jacht voor Aro?" Haar hoge stemmetje galmde over het lege strand heen en ze keek over haar schouder naar de gedaante gehuld in een zwarte mantel.

.:Jane:.

Zachte voetstappen waren amper te horen in het zand. Seattle had een enorm groot strand en ze was op weg naar een bekend meisje. Een tijd geleden had het negenjarige meisje zich toegevoegt en laten zien in het Volturi kasteel. Jane had haar niets gedaan, maar de kans dat ze het ooit wél deed was groot. Ze deed graag iemand pijn ookal had deze geen goede of slechte bedoelingen. Het kon haar niet veel schelen. Ze moordde eenmaal graag en dat was haar leven. Het meisje was nog zeer jong en werd een vampier toen ze twaalf was samen met haar tweelingsbroer Alec. Dit meisje was negen. Jane begreep precies wat ze nu wilde. Een kleine stem was te horen, het was een hoog stemmetje. Jane snoof en hoopte dat ze niet doof was. Ze draaide haar naar het kleine meisje dat in het zand zat. "Aro is hier niet. Ik ben het. Jane." Kalm sprak ze de woorden uit terwijl haar rode ogen op het meisje gericht waren. Ze kende haar niet goed, maar als er problemen kwamen met haar keuze dan zou ze haar vermoorden. Of Alec hielp haar door haar te kalmeren en het kind zelf te doden. Jane grijnsde, maar toen ze de rode ogen van het kleine meisje zag verdween deze. "Maak beter snel je keuze. Dat is de enige tip die ik nu nog kan geven." Haar rode ogen had ze strak op het meisje gericht. Doordringend keek ze haar aan, terwijl ze op een reactie wachtte van het kleine meisje.

Door de stem van het meisje besefte Sicilia dat ze het mis had gehad. Aro komt niet zomaar uit zijn kasteel, daar had hij de wacht voor. Deze keer had hij Jane blijkbaar gestuurd en misschien zwerfde Alec hier ook wel rond. Het kleine meisje stond op zoals alleen een vampier dat kan en ging tegenover Jane staan. "Zeg mij eens: heb jij nog een eigen wil?" Dit was een vraag die al lang door haar hoofd spookte en die ze graag beantwoord wilde hebben. Sicilia had Jane en haar broer al vanaf dat ze hen zag gemogen, misschien omdat ze niet met hen lieten sollen. Felix zag het meisje meer als een grote knuffelbeer en Dimitri was... gewoon Dimitri. Sicilia had haar hoofd een stukje in haar nek gelegd en keek Jane doordringend aan. Ze was ouder dan Jane, maar op dit moment had ze haar raad nodig.

Het jonge meisje snoof kort. Haar rode ogen ogen richtte ze strak op het kleine kind dat voor haar neus op de grond zat. Ze keek haar aan en luisterde rustig naar de woorden die ze uitsprak, of beter gezegd de vraag die ze aan haar stelde. Haar gedachten gingen weg en ze dacht na over de vraag van het kleine meisje. Ze wist dat Aro aan het meisje gevraagd had om naar de Volturi te komen. Daar moest ze nu over nadenken. Daarom die vraag. Een grijns sierde de rode lippen van het bleke meisje. "Je wil moet je altijd houden. Het hoort bij je leven, Sicilia. Niemand zal deze ooit afnemen van jezelf. Natuurlijk als je bij ons komt moet je wel dingen doen en vaak luisteren, maar soms kan je wel dingen zelf doen." Haar stem klonk gemeend en kalm, zoals ze meestal wel was op dagen dat ze goedgezind was. Haar blik gleed over de zee en dan weer naar het kleine meisje. "Aro wil je beslissing snel. Heel snel." Ze grijnsde vals en dacht aan de woorden die ze nog wou uitspreken: En als je niet wil of je beslissing niet op tijd neemt kan ik een leuk spelletje met je spelen. Ze haalde diep adem en dacht diep na. Ze wist al een enorm leuk spelletje. Eentje dat ze vaker speelde, ookal mocht het niet van de anderen. Ze snoof en veegde de valse grijns van haar mooie jonge bleke gezicht.