Nieuw maar niet wetend.

Rachel ademde rustig in, haar gedachtes waren geheel leeg op dit moment. Het was niet haar beurt om wacht te gaan lopen maar wat kon het ergste zijn wat haar overkwam wanneer ze het toch deed. Misschien een mens in moeilijkheden helpen ? Een verdwaalde vampier vermoorden? Het intresseerde haar vrij weinig op dit moment. Zolang ze haar lichaam maar even kon strekken. Haar lijf verlangde er naar terwijl het idee de overhand nam. Net optijd deed ze haar kleren vast, bond die vast terwijl het vuur in haar lichaam de overhand kreeg. Het sidderde in haar lichaam terwijl er binnen drie secondes een pikzwarte grote wolf stond. Een grommend geluid ontsnapte uit haar borstkast terwijl ze al vooruit geschoten was. Grote ruime passen maakte haar poten, haar staart werd hoog gedragen voor haar evenwicht, haar oren en ogen stonden alert op de omgeving gericht. Vogels waren hoorbaar omdat die hun laaste liederen begonnen te zingen voor de dag, ook was er een ander geluid hoorbaar. Een instrument. Een gitaar zo te horen. Haar tempo werd langzamer, haar passen werden kleiner terwijl het uiteindelijk een sloom tempo was. Wel een veiliger tempo. ‘Naii..?’ Rachel keek op, een honden geur was bij het meisje te ruiken vanaf haar overdekte plaats in de hoge struiken maar de hond was nergens.. ‘Shanira, waar ben je!!’ Rachel bleef luisteren terwijl het meisje snikte. ‘Naii, kom alsjeblieft te voorschijn..’[/i] Rachel schudde zich uit, ze kon veranderen en haar troosten of haar helpen door de hond te zoeken. Het tweede ging ze doen. Rachel sloeg de geur op in haar geheugen, de andere geuren vervaagde terwijl Rachel het spoor volgde zonder gezien te worden. Na enkele kilometers langzaam afgelegd te hebben kwam ze het kleintje tegen. Een pup. Een blauw gekleurde huskey pup. Het was vermoeid en helemaal nat van het water en was duidelijk in slaap gevallen.. Of iets in die richting. Rachel duwde haar neus tegen de pup aan waarna ze met haar tanden voorzichtig de pup pakte bij zijn nekvel. Het was een best grappig gezicht, een grote wolf met een pup in haar bek. Langzaam liep ze terug terwijl de pup afentoe tegen stribbelde. Uiteindelijk had ze het bij de bomen neergelegd maar de pup kroop al snel tegen de warme vacht van Rachel aan. Afkeurend gromde ze terwijl de pup weer bij z’n nek werd gepakt en ze enkele passen uit de struiken deed. Niemand was er meer, alleen het meisje. Diep gromde Rachel een keer om haar aanwezigheid te laten zien waarna de pup werd neer gelegd. Rachel ging zitten terwijl de pup direct weer tegen haar aan kruipte.

Julia zat nog steeds ingezakt op de grond. Ze maakte zich veel zorgen over Naii. Waar is ze... Wat nou.. Als ze in het water is? Ze kan nog helemaal niet zwemmen. Ze heeft nog nooit grote wateren, zoals dit meer, gezien. Opeens hoorde ze een diepe grom. Ze draaide zich om, naar de richting van het geluid. 'Daar be...' Ze stopte met praten, toen ze de zwarte wolf zag die diep gromde een keer om haar aanwezigheid te laten zien. 'Naii!!' Schreeuwde ze luid. Naii lag voor de poten van de zwarte wolf. 'Uhm.. Hoi.. Be..Bedankt' Kwam er stunteling uit Julia's mond. Julia ging zitten vlakbij Naii. Kleine tranen rolde uit Julia's ogen. 'Is ze in orde..?' Vroeg ze met een overbezorgde stem. Julia keek naar de zwart wolf, met een onderzoekende blik.

‘Daar be...’ Het meisje stopte meteen met praten toen ze Rachel op haar netvlies zag. Rachel schudde haar zwarte hoofd een keer heen en weer terwijl haar neus zacht tegen de pup aangedrukt werd, voor één seconde. ‘Naii!!’ Schreeuwde het meisje daarna terwijl Rachel haar oren een keer naar achtere drukte. ‘Uhm.. Hoi.. Be..Bedankt.’ Kwam er een beetje erg stuntelig uit. ‘Is ze in orde..?’ Rachel keek haar met een schuin hoofdje aan terwijl ze knikte, wel instemmend omdat ze in orde was gewoon. Rachel was nu veel groter dan haar, ookal zou het meisje staan, dan kwam haar schoft als nog bij haar schouders uit. Misschien wel hoger zelfs. Rachel stond op terwijl de pup tussen haar tanden werd gepakt en rustig op haar schoot gelegd werd. Rachel knikte rustig, draaide zich om en besloot er vandoor te gaan. Grote passen maakte ze, ver uit het beeld van het meisje. Ook werd ze niet gevolgd. Enkele kilometers verder op veranderde ze weer in haar menselijke vorm, haar korte blauwe spijkerbroek werd aangetrokken met haar zwarte topje. Daarna begon ze maar hard te lopen. Aan de grens waar het water het zand net raakte. Uiteindelijk kwam ze het meisje weer tegen, nog steeds met de pup op haar schoot maar half huilend. Rachel liep er rustig op af, alsof ze hun nog nooit gezien had. ’Hee, gaat het wel goed met je? En je hondje?’p Vroeg ze op een kalme toon aan haar.

Julia bekeek Naii nog eens goed. Naii lag er niet echt levendig bij... Julia zag dat er water uit het bekje van Nai liep. En langzaam bewoog haar buikje sneller op en neer. Toen Naii, haar ogen openen en zich op haar poten draaide. Haalde Julia pas opgelucht adem. Ze leefde nog. Naii keek verwildert uit haar ijsblauwe ogen. Haar blauwe vacht was doorweekt van het water. Een vreemdeling. Iemand die ze niet kende... Vroeg op een kalme toon. "Hee, gaat het wel goed met je? En je hondje?" Julia knikte aarzelend een 'ja'. "Ik heet trouwens Julia... En dat is Naii.' Ze knikte naar Naii, en lachte. 'Ik ben net aangekomen, nieuw dus.. .Ennuh... Ik weet niet waar ik heen moet....' Kwam er stuntelig uit. Langzaam kleurde ze weer rood en keek naar de grond. Ze stond op en bekeek het meisje nogmaals. Julia liep naar de boom, waar haar koffer stond en haar gitaar op de grond lag. Ze raapte haar gitaar op en deed hem terug in de gitaar tas. Ze gooide de gitaar tas op haar rug en pakte de koffer op. Langzaam, haast aarzelend, liep ze terug naar het meisje. 'Hoe heet jij, eigenlijk?' Vroeg ze trillend.