Huis van Harry, Sue, Leah en Seth Clearwater

Seth kwam aanlopen samen met Sarina. Hij had haar hand vast en glimlachte toen hij even achterom keek. Hij liep met haar naar het huis en liep naar binnen. "Mam! Pap! Leah! Er is bezoek.." Hij keek kort achterom naar Sarina om te zien of ze niet te onzeker was ofzo, maar het leek goed te gaan met haar. Hij begroette zijn beide ouders met een glimlach en merkte dat zijn moeder zich van niets aantrok en meteen naar het meisje ging. Ze stelde vragen en nam haar mee voor wat te eten. Seth keek naar zijn vader en ze namen even buiten plaats. "Je weet toch dat dit een mens is he? Je moet oppassen voor Leah en de pack.." Zijn vader klonk serieus, maar Seth begreep hem. Hij knikte even. "Ik zal oppassen.. Ik heb wel een plan om haar binnen te houden als ik ga trainen.. Die leg ik later uit.. Ik kon niet anders, ze is een wees en aangevallen door vampiers. Ze kent me als wolf, maar weet niet dat ik het ben.." Hij sprak kalm en glimlachte naar zijn vader. "Kom op, ik ben oud genoeg." Met zijn oude en bekende glimlach, gaf de vader hem een schouderklopje. Seth draaide zich om en liep naar de keuken. Hij nam wat boterhammen aan van zijn moeder en wenkte Sarina. Samen liepen ze naar boven en Seth gaf haar het eten. "Eet maar op mijn bed, ik zal jou bed al klaarmaken.." Hij draaide zich om en liep naar de gang om het bed op te halen.

“Rustig.. Ik ben er en ze zullen niets doen.. Je moet niet banger worden…” Sprak Seth rustig. Sarina wist niet wat te zeggen, dus ze zweeg. Hoe moest ze haar dan voelen tussen die bloedzuigers. Haar haren gingen al omhoog staan, aan de gedachten zelf. Ze bleef Seth aanstaren. Ze voelde haar rustig, en veilig bij hem. Net zoals ze bij de wolf. Maar ze wist, als Seth eens weg was, dat ze weer een angst haas was. Zou ze ermee kunnen leven? Seth stond recht. "Kom, ik neem je meteen mee.. Ik vind dat we het met mijn vader en moeder maar eens moeten bespreken. Ik weet zeker dat het mag. Wie wil zo'n leuk meisje nou niet in huis hé?" Sarina grinnikte bij het laatste zinnetje. “Je bent lief Seth. “ Zei ze rustig. En stond op. Ze nam Seth zijn hand vast, puur omdat ze hem niet uit het oog wou verliezen, maar ook een tikkeltje omdat hij knap was en lief. Zou ze nu al op de jongen zijn? Dat kon toch niet? Maar toch leek het dat ze Seth al langer kende dan vandaag. Sarina liep schuin achter Seth, maar bleef zijn hand vast houden. Die haar opwarmde….

Bij Seth’s thuis.
Seth keek achter zich, en grijnsde. Sarina grinnikte, hij was écht lief. Toen ze binnen waren liet ze de hand van Seth los. Ze was wel sociaal, maar op het begin, en zeker bij meerdere mensen, was ze wat verlegen. Maar de moeder van Seth dacht daar anders over. De vader van Seth vroeg Seth even apart. Vreemd? Sarina trok haar schouders op en stapte me met de moeder van Seth. De moeder vroeg hoe ze noemde, hoeveel jaar ze was, en hoe het kwam dat ze alleen was. Sarina had er geen probleem mee en vertelde het. “Ik ben Sarina, ik ben 15 jaar. En eumn, ik kom uit een weeshuis. Maar omdat ik daar gepest werd, wegens mijn rood haar, ben ik het afgetrapt. Ik kwam in een bos terecht. En er kwam een vampier naar mij, hij wou me doden. Een wolf kwam me helpen. En toen de vampier dood was, zei de wolf iets en liep weg. Toen was ik weer alleen. Ik ben in slaap gevallen, en mensen hadden me meegenomen en een slaapplaats aangeboden. Toen ben ik naar de rivier gegaan, en daar kwam ik Seth tegen. Hij is écht lief tegen mij geweest. En heeft me de waarheid gezegd, in plaats van te liegen. “ Meer vertelde Sarina niet. Sarina had al woede in de zachte ogen van de moeder opgemerkt toen ze over de vampier had. Maar toen ze over Seth was begonnen was haar blik weer vriendelijk. Dus het had niks met haar te maken? “Aangenaam Sarina. Ik ben Sue. En de vader van Seth noemt Harry. De zus van Seth noemt Leah. Meer weet ik niet te vertellen. Je bent hier natuurlijk welkom.” Zei de Sue. Sarina glimlachte en wou de boterhammen aannemen die Sue aan haar wou geven. Maar Seth nam die al aan. Seth deed een teken om mee te gaan. Even keek Sarina naar sue, die knikte als goedkeuring. Sarina glimlachte en ging Seth achterna. In de kamer aangekomen, keek Sarina nieuwsgierig rond. Het was hier mooi. Ze staarde uit het raam, en je had hier mooi zicht. Maar het was spijtig genoeg al donker aan het worden. Nu kon ze geen afscheid gaan nemen van de mensen die haar hadden opgenomen. Dat zou ze morgen wel gaan doen. Sarina ging zitten op bed en keek Seth aan. “ Wacht ik zal meehelpen." Ze legde haar boterhammen op het nachtkastje en ging Seth achterna. Ze zette het logeerbed in Seth’s kamer. Want alleen dan zou Sarina haar eigen veilig voelen. Samen maakte ze het bed op, en toen dat gedaan was, ging ze op het bed zitten. “ Jij kent Bella hea? Ik heb gehoord dat je haar beschermde –in je eentje- tegen een Vampier? “ Ja, dat was ze helemaal vergeten ! Sarina had het raar gevonden dat er een wolf bij haar kwam opdagen om te helpen, en bij Bella Seth. Maar dat wou niets zeggen, het kon toeval zijn. Al hoewel…Ze bleef het raar vinden.

De jongen glimlachte vriendelijk toen ze hem kwam helpen. Samen draagden ze het bed naar de kamer. Hij maakte ook samen met haar het bed op. Gelukkig zou Leah bij iemand overnachten en zouden de anderen trainen. Als zij dan lekker lang opbleven, kon ze lang slapen en kon hij ontsnappen. Hij zuchtte even. Hij rekte zich uit en zette zich naast haar op het bed. Ze vertelde over Bella dat hij haar had beschermd. Hij slikte even en keek naar de grond. "Nou, ik zag dat het meisje in een aanvallende houding ging staan en ik heb haar gewoon vastgegrepen. Ik heb Bella weg laten gaan en zo heb ik haar gered. Het is echt niets speciaal hoor.. Het meisje was blijkbaar net een vampier, maar ze is heel lief.. Ze wil geen mensenbloed drinken, maargoed.. Het was echt niet speciaal, dat is je instinct.." Hij sprak zacht en duidelijk alsof het echt niets geweest was. Hij wist dat zij zelfs het meisje had kunnen tegenhouden, zonder haar angst dan. Hij keek naar buiten en merkte dat het donker werd. Hij stond op en deed de luiken dicht. Het was een echt fijn ouderwets hutje en dan had je nog echte luiken. Hij deed het licht aan en zette zich deze keer op zijn eigen bed. "We kunnen zo wel een film gaan kijken ofzo, maar als je moe bent moet je me maar waarschuwen." Hij gaf haar een vriendelijke knipoog en keek kort naar de grond. Nu was hij ook wel even inspiratieloos om ergens over te praten. Snel stond hij op en zette hij zijn eigen tv op. Hij nam een paar films en legde deze bij haar zodat ze kon kiezen.

Seth vertelde over zijn situatie met het vampieren meisje. Hoe kwam het dat ze hem op de 1 of andere manier niet geloofde? Ze had boeken van weerwolven en vampieren gelezen samen met Bella. Donkere huid, donker haar, donkere ogen, Sterk en gespiert, warme huid, .... En toevallig had Seth die eigenschappen. Maar Sarina stond er niet meer bij stil, het kon ook gewoon toeval zijn. Ze antwoorde ook niet op zijn uitleg.Gewoon omdat ze niet wist wat te zeggen. Het enige wat ze deed was een knikje geven. Seth zei iets over films en nam films uit de kast. Sarina keek naar de verschillende films. Hij had goede smaak, wat films betrof. Lord of the Rings, Wrong Turn, Eragon, Karate kid,rush hour,...Zag liggen. Ze wou Karate kid of Wrong Turn wel zien. Ze had Karate Kid al eens gezien. Ze vond de film echt mooi. Wrong Turn was een horror film, dus minder haar ding. Al hoewel ze harde horrors wel goed vond. Ze keek naar Seth. "Hmm wat vind je van Deze 2? " Ze liet beide films zien. Seth nam 1 van de films en stak die in. Sarina ging naast Seth liggen. Als ze in haar bed zou gaan liggen, leek het zo...ja...Zo...Associaal? Ze zouden nu Wrong Turn 2 kijken. Ze zou het wel kunnen volgen, het maakte niet zo veel uit dat ze de 1ste nog niet had gezien. De film begon al goed. Een meisje zat in de auto, en was aan het bellen en reed iemand om. Het meisje stapte de auto uit. En vluchte naar de persoon. Ze dacht dat hij dood was, maar oppeens nam die persoon het meisje vast en dode haar. Na dat stukje begon de film echt. Zolang ze straks maar kon slapen, was het goed.

Seth glimlachte heel even naar Sarina en keek nieuwsgierig naar de films. Ze koos twee films die hij natuurlijk al gezien had. Hij knikte even en nam beide films aan. Hij koos de horror film uit en stak deze in. Hij merkte dat Sarina in zijn bed lag en ging er maar bijliggen. Hij trok snel het deken over hun heen, zodat ze het niet zou merken dat hij degene was die de warmte hier gaf. Hij zette de film op en keek rustig samen met haar naar de film. De film was echt goed en moest eng zijn, maar hij kende ze al. Af en toe lette hij eens op Sarina of ze het niet té eng vond. Hij grinnikte heel even zacht en onhoorbaar. Hij keek daarna de film uit en stond op. "Slaaptijd.." Hij trok zijn shirt uit en de rest, natuurlijk tot zijn boxershort. Hij schaamde zich niet, want het was net zoals een short eigenlijk dus wat maakte het uit. "Hier de gang door en de tweede deur, daar kan je je wel omkleden.. Ik heb nog iets van mijn zus dat je wel aankan." Hij liep naar de kamer van zijn zus en pakte een slaapkleed. Hij gaf deze aan Sarina en wees haar de badkamer maar aan. Daarna kroop hij in zijn eigen bed terwijl hij op haar wachtte. Hopelijk kon ze goed slapen na de film. Meestal was iedereen er echt bang van en konden ze niet slapen. En als dat zo was, kon hij hun bedden nog steeds tegen elkaar schuiven.

Sarina had soms het gevoel dat er iemand haar aanstaarde. Blijkbaar was dat seth. Ze bloosde soms lichtjes. Gelukkig was het donker, en merkte je er nauwelijks iets van. Er werd niet gepraat tijdens de film, waarschijnlijk omdat het zo spannend was. De film zelf was goed, maar van tijd was het echt wel overdreven. Zoals dat een machine begon te draaien, zodat als je daar tussen kwam je verplettert werd, en tot snippers werd 'gemaalt'. Maar van tijd leefde je echt mee met de personages. Zoals dat er een meisje -in plaats ze vermoord werd- als huisdier werd gehpouden, en werd opgesloten in een ijzere kooi. En dat er zo'n wezen af kwam en deed alsof ze ging schieten. Het was persies zo dat je alles meemaakte wat zij meemaakte. Maar daarnaast was het soms ook zo goor -vies- Dat je er bijna moest van spauwen-overgeven-. Zoals dat dat meisje aan een Stoel werd vasgebonden, met rond haar polsen prikkeldraad, dat letterlijk haar polsen liet bloeden. En dat ze toen mensen vlees moest eten. Uiteindelijk kwam een mens haar helpen, en moest ze haar polsen uit het prikkeldraad trekken om vrij te komen. Natuurlijk lagen haar polsen helemaal open. Maar toch maakte die stukjes de film compleet. Toen de film gedaan was, zei Seth dat het slaaptijd was. Sarina keek op de klok. Het was 24 uur. Dus dat was inderdaad zo. Sarina grinnikte toen Seth zijn t-shirt en al uittrok. Buiten zijn boxer. Dat zou er nog aan moeten mankeren. Seth gaf haar een slaapkleed en wees de Badkamer aan. Sarina klede haar om en ging weer naar de kamer en ging in haar bed liggen. Ze had haar hoofd naar de richting van Seth gelegt. "Je bent echt bedankt voor alles Seth. Wat had ik gedaan zonder jou?" Ze glimlacht, en uiteindelijk viel ze in slaap... Ze had gevoelens voor Seth, alleen wist ze het nog niet...

Seth keek rustig naar Sarina die wegliep en haar ging omkleden. Hij bleef rustig in zijn bed liggen en hoorde buiten gehuil van wolven. Ze waren vast bezig met een of andere indringer of ze waakten over hun gebied. Seth zuchtte en keek op toen Sarina weer binnenkwam. Hij deed alsof er niets was en glimlachte naar haar. Ze kroop in haar bed en zei nog iets over hem. Seth wilde antwoorden, maar voor hij het wist viel ze in slaap. Hij grinnikte en stapte uit zijn bed. Hij liep naar beneden en liep naar zijn ouders. "En hoe gaat het met haar?" Zijn moeder glimlachte, maar hij wist dat ze bezorgd was. "Goed, ze slaapt. Maar morgen is er een training dus ik sta vroeg op.. Als ze wakker is moet je haar maar een klein halfuur bezig houden, zeg maar dat ik boodschappen doe als ze iets vraagt." Zijn moeder knikte en gaf hem een nachtzoen. Seth liep terug naar boven en stopte Sarina wat beter in zodat ze het zeker niet koud kreeg. Hij kroop zijn eigen bed in en sliep, maar niet lang. Hij was om 7 uur al op en rende naar buiten. Hij vertrok naar de groep en bleef nog even bij Sam thuis zitten voor ze zouden vertrekken en beginnen trainen. Zijn gedachten gleden steeds weer naar Sarina. Hij hoopte maar dat ze lang genoeg sliep, want de volgende training was redelijk dicht bij zijn huis.

Sarina strekte haar uit en gaapte. Daarna deed ze pas haar ogen open. Ze had in jaren niet zo goed geslapen als nu. Maar wat een rare droom had ze niet gehad. De wolf die haar eerder had beschermt, kwam nu weer in haar dromen. De wolf beschermde haar weer, maar deze keer bleef de wolf haar gezelsschap houden. Uiteindelijk werd Sarina verliefd op de wolf, en toen...Toen was ze wakker geworden. Sarina stapte uit haar bed en stapte naar beneden. Ze keek rond haar heen, Seth was ook niet beneden. Alleen de moeder. Sarina vond dit een geschikt moment om afscheid te gaan nemen bij het vorig gezin. "Heey, Sarina. Goed geslapen?" Vroeg de moeder. Sarina knikte. "Ja, ik heb zeer goed geslapen.Nogmaals bedankt. Is het goed dat ik snel afscheid ga nemen aan het vorig gezin?" De moeder glimlachte. "Je kan beter wachten tot Seth terug is. Hij komt zodadelijk. Dan heb je ten minste bescherming." Sarina glimlachte. Maar toen ze vaag gegrom en gejank van buitenaf hoorde wou ze naar buiten stappen. De moeder wou haar tegen houden, maar ze luisterde niet. Ze liep op het geluid af. Ze kwam op slag in stil stand toen ze een roedel wolven zag. Dit kon niet waar zijn !!

Seth staarde naar voren terwijl hij aan tafel zat. Sommigen negeerden hem compleet, maar gelukkig had je de vriendin van Sam nog: Emily. Ze zette nog wat eten op de tafel waardoor iedereen begon te eten. Ze wenkte Seth die haar mee naar buiten volgde. "Is er iets, lieverd? Je lijkt er met je gedachten niet bij te zijn.." De jongen zuchtte eens diep en haalde zijn schouders op. "Ik heb in de wolvenvorm een meisje gered van die vampier Tyu.. En als mens zijn we elkaar weer tegengekomen.. Ze is een wees en logeert bij me maar ik weet echt niet hoe ik haar over de wolven moet vertellen.." Wanhopig keek hij Emily aan die eens nadacht en dan knikte. "Gewoon zo snel mogelijk te waarheid vertellen.. Dat is het beste.. Ik praat wel met Sam en de rest, maar schaam je niet want ik snap hoe moeilijk je het hebt. En ik weet dat je haar hebt ingeprent." Ze gaf hem een knipoog en stapte opzij toen de rest naar buiten spurtte. Allemaal veranderden ze in hun wolvenvorm. Sam gaf zijn vriendin een zoen en knikte naar Seth. Beiden vlogen naar voren en werden ook wolven. Met zen allen renden ze richting het huis van Seth, maar ze bleven in de bossen. Ze gromden luid en sommigen begonnen met elkaar te spelen en vechten. Seth besprong Jared eens en gromde luid. Hij had niet eens de geur van Sarina geroken, die stond te kijken. De wolven trainden, maar toen het voorbij was werden ze weer hun normale mensenvorm.

Sarina bleef achter een boom staan. Ze bleef staren naar de wolven. Daar zag ze de wolf die haar had gered. Ze wou ernaar toe lopen en hem vragen waarom hij was weg gerend. Maar misschien was dat geen goed iedee. Ze had wolven altijd al prachtige dieren gevonden, maar deze wolven waren geen gewone wolven. Dat wist ze zo. Dus ze bleef maar even kijken, misschien kwam ze iets meer te weten over deze soorte wolven. De wolf die haar had gered was véle kleiner dan, de rest. De andere waren echt beesten van wolven, maar hij, hij was maar iets groter dan een gewone wolf. Maar dat vond Sarina niet erg. Hij zou later net zoals de rest worden. De wolven hadden gedaan met spelen en schijnvechten -in haar ogen leek het spelen-. Maar toen, gebeurde er iets wat ze niet zag aankomen. De wolven veranderde in mensen. En toen zag ze het. De wolf die haar had gered was Seth. Sarina haar ogen werden groot en ze ging achter de boom vandaan. ."Seth?! " Haar ogen nog steeds groot van verbazing. Niet alleen Seth keek verschrokken op, maar zo ook heel de groep/roedel. Sarina trok haar er niks meer van aan. Soms hoorde ze gegrom. Alsof ze nog steeds in hun wolvengedaante zaten. Maar iedereen hielt wijs hun monden. Sarina vernauwde haar ogen. "Je hebt gelogen tegen mij!" Sarina draaide haar om, en liep terug naar het huis van hen. Ze sloeg de deur achter haar toe. De moeder wist al meteen wat er aan de hand was. "Sarina." Riep ze, maar tervergeefs liep Sarina de trap op en ging naar Seth's kamer. Ze nam haar kleren vast en klede haar snel aan voor Seth aan kwam. Voor ze het wist stond hij voor haar. "Ga aan de kant, Seth. Je hebt gelogen tegen mij !"

Seth voelde een harde stomp van Jared en een grom verliet zijn keel. Hij veranderde weer naar mens en lachend begon hij Jared wat duwen te geven. Hij hoorde plots heel hard gegrom van Paul en Quil die nog steeds wolven waren. Ze draaiden hun om en ontblootte hun scherpe tanden toen een meisje in hun richting liep. Seth herkende haar meteen en geschrokken luisterde hij verstijfd naar haar. Ze was razend en liep weer weg. Sam keek hem dreigend aan en Seth slikte even. "Ik leg het jullie later uit.." Hij draaide zich om en rende meteen achter haar aan. Dit was niet goed, helemaal niet. Hij keek niet achterom naar hun. Ze mochten doodvallen mocht het van hem afhangen. Emily legde het hun wel uit en als ze kalm waren, kon hij weer met hun praten. Hij liep zijn moeder voorbij en rende naar boven. Hij opende de deur en zag dat ze haar net had omgekleed. Hij merkte op dat ze weer tegen hem begon te roepen, maar hij greep meteen haar polsen vast. Hij keek diep in haar ogen. "Sarina, het was voor je eigen bestwil!" Zijn stem vertelde meteen dat hij het meende. Hij moest gewoon tegen haar liegen. Seth gromde even en hield haar stevig vast, maar niet té stevig dat hij haar pijn zou doen. Ze moest gewoon luisteren naar hem. "De dag dat ik je redde, heb ik je ingeprent. En bij ons betekend dat.. Dat we dus die persoon altijd zouden beschermen en lief zullen hebben.. Liefde op het eerste gezicht kan je dat ook noemen.. Ik wilde je niet in gevaar brengen door het meteen te vertellen, want dan zou je een slachtoffer worden van vampieren.. Ik kon het niet meteen zeggen, maar ik was het van plan.. Echt waar.." Hij zuchtte en liet haar los. Hij stapte daarna achteruit en staarde naar de grond van spijt.

Sarina wou hem weg stoempen. Ja, ze had kracht in haar armen, maar niet genoeg om een 'wolf' aan te kunnen. Ze duuwde tegen Seth, om hem aan de kant te duwen. Maar ze had geen idee waar ze mee bezig was. Seth greep haar handen vast, en kneep in haar polsen. Ze had een paar trucjes om los te komen, maar die lukte niet bij hem. Damn it. Seth had haar steviger vast, waarschijnlijk steviger dan dat hij zelf wist. Oké, die kende zijn kracht dus niet. Sarina voelde de druk rond haar polsen harder toen ze tegen wrong. Dus ze stopte met tegenwringen. Tegen haar zin, luisterde ze naar zijn woorden. Ze wou het niet eens aanhoren. Tot ze werd bijgbracht dat hij echt niet anders had gekunt. Toen hij zei dat hij van haar hielt, werd ze rustiger. Toen Seth gedaan had met praten, liet hij los. Sarina keek naar haar polsen die bloedrood waren. Dit zou zijn bedoeling niet zijn geweest. Had hij schrik haar kwijt te geraken? Had hij schrik dat er iets met haar zou gebeuren? Meende hij eigenlijk wel alles van wat hij zei? Sarina wist echt niet wat ze erop moest zeggen. Ze zag het gezicht van Seth, hij had écht spijt. Sarina stapte naar achteren en ging op bed zitten. Het liefst wou ze naar Bella toe lopen, haar alles zeggen. De boeken die ze hadden gelezen, waren allemaal waar. "Hoeveel van jullie soorten zijn er nog? " Vroeg ze stilletjes, zonder hem aan te kijken. "Sorry, Seth. Maar je zult mijn vertrouwen terug moeten winnen. En vertel me in het vervolg gewoon de waarheid. " Sarina bleef naar haar polsen staren, ze waren nog steeds bloedrood. Ze was gewoon kwaad weggelopen, omdat hij haar niet alles had gezegt. Maar achteraf begreep ze het wel. Hoe zou ze zelf zijn geweest? Sarina schudde haar hoofd en zuchte. "Ik weet dat ik ook niet zo had moet reageren. Maar je hebt me in de steek gelaten, waarom heb je me daar alleen gelaten?" Vroeg ze rustig. Ze had miljoenen vragen. Maar ze kon ze niet allemaal verwoorden. En ze kon dit misschien beter even eerst verwerken, voor ze achter de rest van de waarheden kwam. Beneden hoorde ze nog stemmen. En niet veel later kwam er een jonge naar boven. Hij zag er bijna hetzelfde uit, alleen was hij ouder. -Paul- De jongen wierp eerst een dreigende blik naar Seth en toen naar Sarina.Hij zette een paar stappen dreigent naar Sarina, en keek haar woedent aan. "Meiske, als jij ooit iets tegen andere mensen zegt van wat je gezien hebt. Dan zorg ik wel dat je het niet meer kunt na vertellen." Paul wist dat hij dat niet kon. Omdat Seth had ingeprent met haar, maar dan nog...Dit was gewoon een dreigement. Weer wierp hij dreigent een blik naar Seth. "En wat jij betreft. Je had het tegen ons, of ten minste, iets tegen Sam erover moeten zeggen. Maar dat deed je niet!" Gromde Paul naar Seth. Sarina keek angstig naar beide. Ze besloot maar op te staan en haar beloftes te maken. "Het is Seth zijn schuld niet. Het is volledig mijn schuld. Ze hadden me gevraagt hier te blijven. En ik beloof je, ik zal geen woord zeggen over jullie."Maar Paul Gunde haar geen blik. "Ik heb je gewaarschuwd Seth." Paul verliet de kamer, en het huis. Sarina keek met spijt in haar ogen naar Seth. Wat had ze gedaan?

-Ik kan nog verder Typen. Maar dat hou ik voor in de andere posts^^-

Seth staarde voor zich uit terwijl hij zacht naar haar luisterde. Hij luisterde naar de woorden en knikte af en toe. "Ik wou het je vertellen, maar ik kon het niet.. Het was te vroeg.. En er zijn meerdere weerwolven en vampiers, maar wij vormen al een lange tijd een clan.. " Hij merkte plots haar polsen op. Zijn schuld. Hij had zin om in zijn wolf te veranderen en te beginnen janken van spijt. Hij deed het niet want bekende voetstappen klonken. Hij gromde luid en draaide zich naar Paul die binnenkwam. Hij ging voor Sarina staan en keek dreigend in de ogen van zijn mede-wolfgenoot. Hij gromde en luisterde naar Paul. "Je kan haar niets doen, want wat jij nog niet wist is dat ik met haar heb ingeprent!" Hij riep luid om het Paul te laten begrijpen. Hij was niet altijd het stoere type zoals nu, maar hij had geen keus. Hij moest haar beschermen en tonen dat niemand haar kwaad kon doen. "En ik heb het aan Emily verteld, dus hou je erbuiten. Het kan jou toch geen moer schelen wat ik in mijn leven doe!" Elk woord dat eruit kwam, was gemeend. Niemand interesseerde zich in Seth want hij mocht vaak niet eens meedoen aan traininen. Hij zuchtte en luisterde naar Sarina die hem meehielp. Hij zag dat Paul wegliep en keek hem na. Hij gromde zacht en draaide zich naar Sarina die duidelijk spijt had van wat ze had gedaan. "Hé, het is ook jou schuld niet. Let niet op Paul, hij is vaak heel kwaad en denkt dat hij dan de baas kan spelen over mij.." Hij glimlachte zwakjes naar haar terwijl hij naast haar op het bed ging zitten.

Paul had al opgemerkt dat Seth voor Sarina ging staan . Als Seth zo zou verder doen, had hij hem vast. Paul maakte zijn eigen groot en spreide zijn armen van woede, zijn spieren spande op. Hij winde zich snel op, en kon er niet tegen dat iemand hem tegen sprak, buiten Sam dan. Zelfs Jacob hoefde hem niet te commanderen. Hij werd er niet rustiger van door wat Seth zei. Zo dus hij had Ingeprent. Oké hij kon haar niks doen, goed, dat maakte niet uit. Seth moest gewoon wat meer respect krijgen voor wolven die ouder zijn dan hem. HIj mocht al content zijn dat hij bij sommige trainingen mee mocht doen, als het aan hem had gelegen zou hij het nog niet mogen. "Tegen Emily zeggen, is niet genoeg! Sam is de leider, niet Emily. Je had tijd genoeg om het te zeggen. Je bent een roedellid, dus je hoort je aan de afspraken te horen, Kleintje." Hij kon het weer niet laten. Sarina zag dat dit niet goed ging aflopen, wat kon ze doen? Ze wou Paul niet kwader maken, maar wou ook niet dat er nu ging gevochten worden. Gelukkig kwam Sue naar boven. Ze stond in de deur ingang. "Paul, ik moet mijn zoon even praten. Ga terug naar Sam, en als je afgekoelt bent kom je maar terug." Sue sprak rustig en nog steeds vriendelijk. Paul gunde Seth nog een uitdagende blik en verliet nu het huis. Sue knikte naar Seth en Sarina. En liep naar beneden. Blijkbaar wou ze niet echt met Seth praten, en was het een excuus om Paul hier weg te krijgen. Sarina zuchte diep, en luisterde naar Seth. Ze had de band tussen hem en zijn roedel verbrot, door gewoon koppig te zijn. Zij ook altijd met haar stommieteiten. Na zijn zin schudde ze haar hoofd. "Ik had naar Sue moeten luisteren. Door mij is jullie band gewoon weg. Ik ook altijd met mijn koppigheid. Het spijt me echt Seth." Ze kon het niet laten om hem een knuffel te geven. Zijn huid zo warm als zonnenstralen die je huid masseerde. Misschien kon ze het goed maken? Misschien kon ze naar de roedel gaan, en haar beloftes maken. Misschien zou Seth wel weer geaxepteert worden in de roedel, en misschien zou zijzelf ook worden welkom geheten. "Seth wil je iets voor me doen? Wil je me lijden tot je roedel. Ik moet nog iets bespreken daar. Ik weet hoe ik het kan goedmaken." Ze stond op en nam zijn warme hand en gaf kleine snokjes om te zeggen dat hij moest op staan.

Seth keek naar Paul die zichzelf weer eens enorm opwond. Typisch hem. Hij wond zich gewoon té snel op. "Leer jij je dan maar te beheersen." Zijn stem was kalm maar gemeend. Zelfs Sam vond dat Paul soms overdreef. Seth grijnsde kort toen Paul dankzij zijn moeder wegging. Hij zuchtte diep en hoorde wat Sarina zei. Ze gaf hem een knuffel en begon meteen verder met praten en ideeën te geven. Ze dwong hem zelfs om recht te staan. Seth snoof en rukte zijn arm los. "Nee Sarina. Je blijft bij hun uit te buurt. Ze trekken wel bij, maar het is niet de bedoeling om de hele tijd bij onze roedel te blijven, oké? Blijf uit hun buurt.. Zo zorg je alleen voor nog meer problemen." Zijn woorden waren kalm. Hij wilde geen ruzie maken en hij wilde Sarina uit hun buurt houden. Ze mocht het nu weten van de wolven, maar ze moest uit hun buurt blijven. Hij zuchtte diep en legde zich op het bed. Hij was misschien streng en misschien te kwaad tegen haar geweest nu, maar het was voor haar eigen bestwil. Hij moest wel zo streng zijn want anders kwamen er nog meer problemen. Hij had er meer dan genoeg. Af en toe kon hij wel eens rot doen of stom overkomen, maar dat was alleen als het echt nodig was. Anders wou hij met veel instemmen, maar op dit moment ging het niet. Hij kende ze perfect en wist dat ze lang uit de buurt moest blijven.

Sarina keek hem niet gelovend aan. Moest zij dan hier opgesloten zitten. Dat was ze nu eens niet van plan. Ze kon er niet tegen om tussen 4 muren te leven. En dat zou Sarina hem wel eens duidelijk maken. Natuurlijk verhief ze haar stem niet. Ze had nu geen zin om ruzie te maken. "Oké jij je zin. Je hoeft niet zo opvliegerig te doen. Ik zal uit hun buurt blijven. Maar je kunt me echt niet dwingen binnen te blijven. Ik wil hiervoor mijn vrijheid niet afgeven. Ik heb ook een leven, en wil niet als een hond in een kooi leven. Echt niet. Ik wou je gewoon helpen, maar als jij niet geholpen wilt worden, of je eigen problemen wilt oplossen, dan heb je er daar het volste recht op. Dan hoef ik me niet te bemoeien. Maar ik leef NIET tussen deze 4 muren." Ze zei alles kalm. Er was zelfs geen woede in haar stem te horen. Op het gebied van de roedel, moest ze naar Seth luisteren, omdat hij hen beter kende dan haar. Maar hij geen recht haar binnen te houden. Ze ging naast hem zitten. "Ik moet zowieso naar dat gezin. Ga mee, of blijf hier. Het maakt me niet uit. Ik blijf wel uit u vriendjes hun buurt." Ze stond weer op. Ze keek naar Seth. "Maar als ik eerlijk mag zijn. Kan je beter meegaan. Dan hoef je niet te blijven mopperen over je vriendjes." Zei ze nog steeds rustig. Ze glimlachte en stapte naar de deur. En deze keer kon Seth haar niet tegen houden, deed hij dat wel. Mocht ze niet uit het huis?Dan was hij haar kwijt.

Seth schrok even op toen ze begon te praten. "Ho Sarina! Rustig, rustig. Ik heb toch niet gezegd dat je hier binnen moet blijven? Ik wil gewoon niet dat je hun gaat opzoeken.. Als je hun ooit tegenkomt, misschien doen ze wel niets. Als ze wel iets doen help ik je wel, maar hun nooit expres, zelf en alleen opzoeken. Dat bedoel ik gewoon." Hij glimlachte even naar haar toen hij dacht aan de woorden die ze net had gezegd. Tuurlijk zou hij haar niet opsluiten. Ze had veel fantasie. "Als je hier in de buurt loopt, weet je dat ze er zijn. Zoals zometeen als we naar buiten gaan. Als je ze hierbuiten tegenkomt en ze lijken in een gemene bui, gewoon doorlopen. Dan gebeurd er niets. Maar nooit zoeken.." Hij stond op en zag dat ze al naar de deur liep. Ze wou haar verblijfgezin nog zien en afscheid gaan nemen. "En als je wil, mag je altijd nog bij hun verblijven hoor. Je hoeft hier niet altijd te slapen." Hij gaf haar een knipoog en opende de deur voor haar. Hij liep met haar naar beneden en gunde zijn ouders snel een blik. Ze begrepen hem altijd meteen. Één blik was voor hun genoeg, want ze kenden hun zoon goed. Hij nam haar mee naar buiten en keek om zich heen. De roedel was vertrokken. Vast naar Sam zijn huis. Hij draaide zich naar Sarina en stak zijn hand uit.

Sarina hoorde de woorden van Seth en knikte af en toe. "Ik dacht dat je dat bedoelde." Misschien kon ze gewoon beter haar mond houden,voor ze weer iets stoms zei. Toen hij iets zij over dat gezin. Trok ze haar schouders op. "Ik zal er wel eens op bezoek gaan. Maar blijven slapen niet. Ik ken ze nog niet echt goed. Ik vind het alleen stom als ik hen nu niet ga bedanken. Wie weet wat er is gebeurt als ze me niet hadden gevonden." Seth deed de deur voor haar open. En Sarina glimlachte naar hem. "Ik wist wel dat je ook een gentlemen kant had." Zei ze lief. En stapte door. Seth stak haar voorbij en ging als eerst naar buiten om te zien dat alles in orde was. Toen Seth zijn hand uitstak nam ze zijn hand vast, en bloosde lichtjes. Ja, ze wist dat ze verliefd was. Ze wist dat ze van hem hielt. Maar ze zei nog niks. Ze wou nog even afwachten, en als de tijd rijp was zou ze het hem vertellen. Uiteindelijk kwamen ze uit bij het huis van het gezin dat Sarina een soort van gered hadden. Ze belde aan en de mevrouw deed open. Ze leek gelukkig haar te zien. "Sarina, meisje waar was je? We waren dood ongerust." Sarina keek naar de grond. "Ach kom maar binnen, en neem je vriendje maar mee." Sarina bloosde weer. "Het...Het is een gewone vriend." Ze liet snel de hand van hem los. De mevrouw die , Lara noemde, glimlachte. "Jaja." Lara ging aan de kant en liet de 2 binnen. De vader zat in de zetel, en het kindje zat te spelen. "Haa, Sarina." Zei Pascal vriendelijk met een grijns op zijn gezicht. Anouk keek op. "Sarina!" Ze liep naar Sarina en deed teken dat Sarina haar moest pakken. Sarina nam het 5 jarige meisje vast. "Ik heb je gemist." Anouk verstopte haar gezicht in Sarina haar nek. Maar toen ze Seth zag keek ze verlegen naar hem. "Sarina. Wie is dat?" De vader antwoorde meteen op haar vraag. " Het is je lief, niet?" Sarina bloosde weer. "Het is een gewone vriend.Hij noemt Seth" Sarina keek naar beneden zodat haar Frou voor haar oog viel, en het niet opvalde dat ze bloosde. Ze zette Anouk op de grond en Anouk stapte naar Seth. "Ik ben Anouk." Zei ze vriendelijk en liep weer naar haar speelhoekje. Sarina ging in de zetel zitten. Ze keek naar Seth met glinsterende ogen. Pascal zei weer iets. "Spijtig, jullie zouden een mooi koppel vormen." Sarina schudde haar hoofd. Ze wist dat het voor haar te plagen was. "Maar Bon. Waar zat je de hele tijd? " Sarina zuchte en keek naar Seth. " Ik ben bij Seth blijven slapen. Omdat ik jullie niet tot last wou zijn. Ik wou jullie nog iets komen zeggen, maar het werd donker dus dat ging niet meer. Het spijt me dat ik jullie ongerust heb gemaakt." Zo praatte ze wat verder. Er was een leuke sfeer bij hun thuis, en er werd gelachen...

Seth knikte even. "Niet erg.." Hij glimlachte naar haar en pakte haar hand vast. Hij liep samen met haar over de wegen en door de straten naar haar gezin. Nouja, het gezin dat haar geholpen had. Hij keek naar de buurt, maar echt kennen deed hij niet. En het was eigenlijk best ver lopen en als wolf zou het sneller gaan, maar dat deed hij niet. Toen ze uiteindelijk aangekomen waren, belde ze aan. Seth keek rustig rond terwijl de deur opengedaan waren. Hij knikte de vrouw en haar man toe. Ze waren blijkbaar doodongerust over Sarina, dat begreep hij. Hij luisterde naar alle woorden die er uitgesproken werden. Hij knikte ook naar het kleine meisje. Voorstellen hoefde niet meer want dat had Sarina al gedaan. Toen ze vertelde over die avond, moest hij toch wel iets zeggen. "Wat ze eigenlijk duidelijk wil maken is dat ze oud genoeg is en nu op haar eigen benen kan staan. Ik heb haar een bed aangeboden zoals wel meerdere vrienden doen. Ik heb gezegd dat ze nog een paar keer op bezoek kan komen.. Haar tijd is gekomen." Hij glimlachte vriendelijk naar ze. Hij kende wel een reactie en een gedachte van zo'n oudere mensen die iemand helpen. Daarom zei hij het met die woorden. "Ik zal haar beschermen voor het leven.. " Hij keek even naar Sarina en gaf haar een knipoog, waarna hij zich weer tot de rest richtte.

Anouk-Whatever you say babe

Iedereen luisterde toen Seth begon te praten. Sarina glimlachte. De drang naar hem was groter en groter aan het worden. Hij was zo lief. “Het is waar wat hij zegt. Maar ik blijf jullie dankbaar voor alles. En jullie zullen me nog vaak zien.” …. Ze bleven nog wat babbelen met elkaar. Tot ze er al bijna 2 uur zaten. Sarina gaf een klopje op Seth’s been en stond op. “Ik denk dat we eens moeten vertrekken.” Ze knikte naar Seth. Iedereen stond op en ze keek naar het gezin dat haar hielp, haar gezin. Ze nam afscheid met de mensen en de mensen lieten hen buiten. In plaats voor naar huis te gaan, gingen ze richting Meadow. Ze wou nog niet naar Seths thuis, ze wou wat rond lopen en wat babbelen met hem. Ze zat te twijfelen om het nu al te zeggen, dat ze graag haar leven wou delen met hem. Ookal waren ze nog vrij jong. Ze wist dat hij de ware was. Ze wist even goed dan welk ander mens, dat ze nog wel ruzie zou maken met Seth, dat ze nog zou hopen dat het is afgelopen. Maar dat soort dingen gebeuren nu 1 maal in het leven. Sarina was tot conclusie gekomen nog niets te zeggen. Ze wou het juiste moment afwachten, nu was het nog te vroeg. Samen met Seth liep ze over het weilandschap. Waar geen einde zag aan te komen. Ergens in het midden ging ze zitten.


“Whatever you say babe
Don’t you know
I’m not afraid because I know just
Where to go
I’m loving you baby
All the time
I know that love will find a place for
You and I”
Het liedje bleef maar in haar hoofd afspelen. Hoo, wat was ze gelukkig. Ze wou zo graag zeggen hoe gelukkig ze was, maar ze kon het niet. Waarom had ze het gevoel dat het te vroeg was?