Jake. I hope we can talk. I don't want to fight with you!

Het bos. Dit was de plek waar ze het liefst wilde komen toen ze nog klein was. Waar ze alle mooie momenten had gehad voor haar vertrek, voordat ze weg was gegaan door het ongeluk van haar moeder. Het was al een lange tijd geleden.. Iets hield haar hier, iets waardoor ze niet meer weg wilde gaan. Rachel glimlachte in zichzelf. Het gesprek met Paul had haar goed gedaan, alle mooie momenten van vroeger hadden zich in haar hoofd opnieuw afgespeeld door hem. Alles. Rachel wist waarvoor ze wilde blijven. Door Paul realiseerde ze het zich weer. Rachel had een briefje bij Billy achter gelaten voor Jake. Ook had ze hem gesmst en gebeld. Het laatste had hij niet beantwoord dus was ze hier heen gewandeld in de hoop dat hij zou komen. Rachel moest nog veel dingen bespreken, met Jake, met Sam en Emily. Allemaal dingen die er voor haar wel toe deden. Rachel had gehoord van Paul dat Jake ook kon veranderen van gedaante. Net als Rachel kon sinds enkele maanden. Het ging al steeds makkelijker, het voelde steeds vertrouwer. Dan had je ook de rare gevoelens in haar lichaam die waren opgewekt door de blik die Rachel aan Paul geworpen had. Bijna magisch te noemen. Apart en niet te benoemen. Rachel wist niet precies wat er gebeurd was. Als ze het goed begrepen had tenminste, was ze ingeprent. Met Paul ?! Rachel schudde haar hoofd, haar gedachtes bleven bij hem hangen terwijl ze nadacht. Het was bijna onmogelijk om niet aan hem te denken. Met veel wilskracht lukte het wel. Rachel wachtte geduldig op haar jongere broertje, er viel veel met hem te bespreken. Belangrijke dingen. Het was zowiezo goed als ze hem zou zien. Het was lang geleden. Rachel droeg weer een korte broek terwijl ze daar boven een shirt met een vest had. Het vest zou ze straks uit trekken, om het aan Jake te laten zien. Maar eerst wilde ze rustig praten voordat ze daarover zou beginnen.

& Jacob

&& Als het fout gaat Paul en/of Sam

Rachel moest gewoon praten met hem. Toen een bekenede geur haar neus naderde werd ze uit haar gedachtes gewekt. Haar ogen stonden gericht in de richting waar het vandaan kwam en niet veel later kwam Jake te voorschijn met een brede grijns waarna hij haar omhelsde. ‘Rachel!’ Hij tilde haar iets van de grond op terwijl ze lachend hem omhelsde. ‘Het is echt lang geleden! Hoe is het met je?’ Jake liet haar los en Rachel hem ook. Beide leken gewoon extreem veel op elkaar. Het was soms wel lachwekkend. Het leek soms wel op een tweeling, de manier van bewegen natuurlijk maar ook dezelfde gekke eigenwijze gedachte gang enzo. ‘Wat je hier? Hoelang ben je hier al?’ Rachel keek hem met een grimas op haar gezicht aan. ’Het is zeker lang geleden! Het gaat harstikke goed met me en met jou?’ Rachel had het één en ander wel opgevangen over een driehoeks verhouding. Bella,Jacob en ene Edward. Rachel was eigenlijk vrij rustig, terwijl ze eigenlijk nerveus had moeten zijn misschien ? ’Ik ben hier nu denk ik een kleine paar dagen, misschien net één week. Ik dacht, ik moet mijn broertje gewoon opzoeken aangezien je niet op nam of uberhaupt je sms’jes las. Offf, heb je dat wel gedaan?’ Haar blik stond bedenkelijk terwijl ze hem even zo aankeek en zich snel herstelde. ’Nee, ik ben ook gekomen om met je te praten, om serieus te praten...’ Rachel moest het hem gewoon vertellen. Twee dingen, het eerste dat ze kon veranderen net als hem en ten ten tweede dat ze ingeprent was met Paul. ’Wil je eerst het goede nieuws horen?’ Dit zou over Paul gaan. ’Of het slechte nieuws?’ Dat ging over het veranderen in één wolf. Ookal wist ze niet wat op het moment hem slechter in de oren zou klinken.