We need to talk Sam.. Please.

Rachel rende in een topsnelheid richting het strand van Seattle wat oostelijk gelegen lag van La Push. Zomaar kwam ze hier niet, nooit ging ze namelijk zomaar ergens heen. Het was altijd voor een reden namelijk. Haar lichaam duwde zich vooruit met haar achterpoten terwijl haar voorpoten hetzelfde deden. Rachel moest met Sam praten over verschillende dingen. Toen ze eindelijk bij het strand aankwam maakte ze een noodstop, verstopt en overdekt stond ze in bosjes. Het was al aardig laat, het was al begonnen met schemeren. Een luide krachte wolvenhuil werd hoorbaar zodra Rachel haar kop in haar nek had gelegd. Hierna veranderde ze terug in haar menselijke lijf, enkele pijnlijke plekken waren nog zichtbaar van het gevecht tussen haar en een reu. Hier en daar was het zelfs nog open omdat ze zichzelf niet de rust gunde die haar lichaam eigenlijk nodig had. Snel trok ze de kleren aan en liep ze het strand op. Wachtend op Sam, een goede oude vriend. Een alfa van de roedel, iemand die ze moest spreken voor meerdere redenen. Belangrijke redenen. Belangrijke vragen zou ze stellen, met de hoop op de juiste antwoorden van Sam.

-Kleintje Ik moet zo afsluiten -

Teder kuste Sam zijn vrouw op haar lippen voordat hij naar buiten liep. Vandaag had hij wacht in het oostelijk deel van hun territorium. Emily zou alvast aan de muffins beginnen, zodat de jongens meteen konden aanvallen als ze klaar waren met wachtlopen. Zijn broek deed hij netjes uit zodat die niet zou scheuren terwijl hij veranderde. Hij nam een klein aanloopje en verandere naar een grote zwarte wolf. Een krachtige huil deed hem opkijken, een huil die duidelijk voor hem bedoelt was. Krachtig zette hij zich af en rende naar de plaats waar de huil vandaan kwam. Voordat hij het strand opstapte, veranderde hij terug naar zijn menselijke gedaante en deed zijn broek aan. "Rachel?" Zijn stem klonk licht verbaasd toen hij Jacobs zus zag. Jake had hem verteld dat ze net als hen een weerwolf was, maar toch was het nog altijd raar om te zien. Sams mondhoeken gingen licht omhoog toen hij naar het meisje toeliep. "Fijn dat je terug bent. Hoe gaat het met je?" Deze keer deed hij tegen zijn gewoonte in. Eerst even vragen hoe het met haar ging en dan pas ter zake komen, maar hij had Rachel al heel lang niet meer gezien. Na een paar minuten werd zijn blik terug serieus. "Je had me nodig?"

Toen er geritsel hoorbaar was vanuit de bosjes en er een bekende geur haar tegemoet kwam wist Rachel meteen wie het was. Sam. Een licht verbaasde stem was hoorbaar op het moment dat Rachel hem zag. ‘Rachel?’ Rachel knikte instemmend. ’De enige echte. Sam, lang geleden!’ Rachel was vroeger altijd een beest samen met Jake en Paul. Sam was altijd ouder geweest dan hun dus had soms de de rotklus gekregen om op te passen. Rachel greens licht bij de gedachte hieraan terug. Rachel was vroeger echt een monster geweest. Zijn mondhoeken gingen licht omhoog toen hij op haar afliep. ‘Fijn dat je terug bent. Hoe gaat het met je?’ Na een paar minuten werd Sam zijn blik weer serieus terwijl hij sprak. ‘Je had me nodig?’ Rachel knikte instemmend. ’Het gaat harstikke goed met me, met jouw ?’ Rachel dacht rustig na met wat ze het eerste wilde vertellen aan hem. ’Klopt, ik heb je nodig. Ik heb twee dingen die ik wil vragen, het eerste is een vraag en de tweede wat ik wil vertellen.’ Rustig ademde ze in terwijl ze de moed bij elkaar raapte op een goed antwoord. ’Ik wilde vragen of ik officieel bij de Pack mag. Jij bent de alfa van de roedel, dus wilde ik het graag officieel aan je vragen. Dat was mijn vraag.’ Rachel wachtte nog even met het vertellen van het tweede tot ze hier antwoord op had gekregen van Sam.

Sam sloot zijn brede armen om het meisje en gaf haar een knuffel. "Dus het kleine monstertje is nog niet veel verandert. Met mij gaat het ook goed, hoor." Hij liet het meisje los en keek haar vragend aan. ’Klopt, ik heb je nodig. Ik heb twee dingen die ik wil vragen, het eerste is een vraag en de tweede wat ik wil vertellen.’ Sam wachtte af, nieuwsgierig naar wat ze te vertellen had. ’Ik wilde vragen of ik officieel bij de Pack mag. Jij bent de alfa van de roedel, dus wilde ik het graag officieel aan je vragen. Dat was mijn vraag.’ Hij knikte bedachtzaam. Ze was de zus van Jacob, dus officieel mocht ze erbij komen. "Natuurlijk mag je je bij het pack voegen. Je bent tenslotte een Black." Na een tijdje stilte herinnerde hij zich dat ze nog een mededeling had gehad. "Wat wilde je nog vertellen?" De jonge man had al een vermoede van wat die mededeling zou zijn, aangezien Paul er gelukkiger uitzag dan normaal, maar toch wilde hij het uit haar eigen mond horen.

Toen Sam haar een knuffel gaf, knuffelde Rachel hem terug. ‘Dus het kleine monstertje is nog niet veel veranderd. Met mij gaat het ook goed, hoor’ Rachel knikte terwijl Sam haar al losgelaten had en haar met een vragende blik aan keek. ’Kleine monsters houden niet zo van veranderen. Mooi dat het goed gaat Sam!’ Rachel hield inderdaad niet van veranderen dus het was iets wat bij haar monster zijn hoorde als je het haar vroeg. ‘Natuurlijk mag je je bij het Pack voegen. Je bent tenslotte een Black.’ Rachel kreeg een grimas op haar gezicht. ’Bedankt Sam! Ik ben blij dat ik bij de pack mag komen.’ Rachel voelde zich meteen opgelucht, beter. Alsof er dingen op onverklaarbare manier veranderd waren. Het was een tijdje stil totdat Sam weer begon te praten. ‘Wat wilde je nog vertellen?’ Rachel dacht rustig na hoe ze dit het makkelijkst kon vertellen. ’Je weet dat ik hier pas aangekomen ben.. Eigenlijk kan ik het beter bij het begin vertellen.. Alles, denk ik..’ Dan wist Sam ook meteen alles, en hoefde ze het niet nog een keer te vertellen eventueel. ’Ik was een paar maanden geleden onderweg voor mijn half jaarlijkse rondje op visite bij Billy gaan. Maar onderweg kwam ik een raar persoon tegen, een of andere vampier denk ik.. Toen begon mijn lichaam heel raar te doen. Waarna ik uiteindelijk in een wolf veranderde.. Daarna ben ik een tijdje rond gezworven totdat mijn gevoel me terug bracht naar La Push. Toen ik Jake wilde opzoeken besloot ik nog even uit te waaien op het strand toen ik Paul tegen kwam..’ Rachel stopte even om adem te halen terwijl ze Sam zijn reactie probeerde te pijlen. ’Toen hebben we gepraat enzo, nog even gelachen en toen ik hem aankeek.. Boem.. Je snapt het wel, ik was ingeprent met hem.. Maar het rare is.. Hoe kan ik met een soortgenoot inprenten ? Want ik heb het alleen nog bij weerwolf-mens gezien als je me snapt.. Maar ik wilde het zowiezo aan je vertellen. Dat was dus het andere wat ik kwijt wilde.’

’Je weet dat ik hier pas aangekomen ben.. Eigenlijk kan ik het beter bij het begin vertellen.. Alles, denk ik..’ Sam luisterde geïntesseerd toen Rachel aan haar verhaal begon. ’Ik was een paar maanden geleden onderweg voor mijn half jaarlijkse rondje op visite bij Billy gaan. Maar onderweg kwam ik een raar persoon tegen, een of andere vampier denk ik.. Toen begon mijn lichaam heel raar te doen. Waarna ik uiteindelijk in een wolf veranderde.. Daarna ben ik een tijdje rond gezworven totdat mijn gevoel me terug bracht naar La Push. Toen ik Jake wilde opzoeken besloot ik nog even uit te waaien op het strand toen ik Paul tegen kwam..’ Hij knikte begrijpelijk, hij wist wat er nu komen ging. ’Toen hebben we gepraat enzo, nog even gelachen en toen ik hem aankeek.. Boem.. Je snapt het wel, ik was ingeprent met hem.. Maar het rare is.. Hoe kan ik met een soortgenoot inprenten ? Want ik heb het alleen nog bij weerwolf-mens gezien als je me snapt.. Maar ik wilde het zowiezo aan je vertellen. Dat was dus het andere wat ik kwijt wilde.’ De jonge man sloeg zijn armen over elkaar en keek het meisje voor hem bedachtzaam aan. Hij haalde diep adem na een tijdje nadenken en zei wat hij ervan vond. "Het kan heel goed zijn dat dat kan. Inprenten kan je niet tegenhouden, maar volgens mij kun je zelfs op een vampier inprenten." Even zweeg hij terwijl hij zich probeerde voor te stellen hoe het zou zijn om op iemand waarvan je eigenlijk walgde te houden. Niet echt een prettige gedachte. Sam richte zich terug tot het meisje en glimlachte. "Ik dacht wel dat er zoiets gebeurd was aangezien Paul meer zweefde dan gewoon liep."

Rachel keek op naar Sam, zijn armen waren over elkaar geslagen terwijl de serieuze blik weer in zijn ogen te zien was. Na een tijdje van stilte begon hij met praten. ‘Het kan heel goed zijn dat dat kan. Inprenten kan je niet tegenhouden, maar volgends mij kun je zelfs op een vampier inprenten.’ Rachel trok meteen haar neus op bij zijn laatste woorden. Het kwam meteen in haar gedachtes omhoog, het was een ranzig beeld. Hoe kon het zo zijn dat je van iemand met zulke stank kon houden ? Rachel zou gek geworden zijn, ookal had ze ergens geluk dat ze ingeprent was met Paul. Alsof het altijd zo had moeten zijn. Kort glimlachte ze bij die gedachte. Sam keek haar met een glimlach aan die automatisch ook bij Rachel verscheen. ‘Ik dacht wel dat er zoiets gebeurd was aangezien Paul meer zweefde dan gewoon liep.’ Rachel bloosde een beetje, de gedachtes aan Paul maakte haar hersensen letterlijk gek, ze sloegen gewoon op hol door hem. Al haar gedachtes werden naar het toe gesleurd, aan hun gezelligheid, hun knuffels en nog meer dingen. Kort grinnikte ze terwijl de oude vertrouwde grimas op haar gezicht verscheen. ’Ik zou het best raar vinden als iemand van de pack inprent met een vampier.. Om eerlijk te zijn..’ Rachel schudde haar hoofd om de gedachte er bijna letterlijk uit te schudden. Rachel had gelukkig een soort gave, net als bij iedereen sommige zintuigen sterker waren. Bij Seth was het zijn gehoor, bij Jared zijn zicht. Rachel kon zich van dingen afsluiten, geuren die ze niet wilde ruiken hoefde ze niet te ruiken net als met haar gehoor en meerdere kleine dingetjes. ’Ik wilde het zowiezo toch gewoon vertellen. Het is beter dat je de waarheid hoort, dan dat je er zelf achter moet komen, lijkt mij.’ Rachel greens kort terwijl ze inademde.