-Sam's Home.- I need to talk with you

Paul kwam thuis van het nachtwaken. Hij deed zijn kleren uit en kroop in bed. Hij voelde zich niet 100 procent. Hij moest meer en meer aan zijn verleden denken. Hij probeerde te slapen, ter vergeefs. Op zijn 8 jaar waren zijn ouders gescheiden en zijn vader had hem meegenomen naar La push. Daar begon Paul een nieuw leven. Hij ging naar een andere school en werd bevriend met Sam en Jared. Uiteindelijk leerde hij ook Jacob en Rachel en de rest kennen. Hij had veel meegemaakt met hen. Toen ze wat ouder waren, en Sam een leider van een pack werd, was hij er niet meteen bij gegaan. Zijn vader vond het niet zo leuk dat hij altijd met Sam en Jared omging. Paul had nooit geweten waarom niet. En Uiteindelijk werd hij het beu dat hij zijn eigen vrienden niet mocht kiezen. Op zijn 16de kregen de vader van Paul en Paul zelf ruzie en zo evalueerde hij voor het eerst in een wolf. Hij wist af van dat Sam en Jared al in een wolf konden veranderen dus hij was de 3de. Hij zou zich nu wel bij de roedel aansluiten. Toen Paul zich niet meer kon inhouden had hij zijn eigen vader vermoord. Waar hij echt spijt van had. Hij had zijn vader pijnlijk en traag vermoord. Uiteindelijk was hij gestorven door de verwondingen die Paul had aangericht. Hij was meteen naar Sam, Jared en Jake gelopen. Nou ja, het was de bedoeling dat alleen Sam en Jared het wisten, maar Jake was daar ook. Hij had meteen alles gezegd, en Sam had hem aangenomen. Paul had nooit iets anders gedaan dan voor hem gewerkt, daardoor werd hij een beetje bekeken als een Béta. Hij liet nooit zien wanneer hij pijn had. Hij durfde zijn gevoelens niet te laten zien, en was zeer hard geworden. Ook kwetste hij soms anderen zonder hij het besefte. Hij was en bleef een hard persoon. Toch had en heeft hij nog steeds gevoel voor humor. Maar toch ging hij binnenin soms kapot, en praatte hij liever niet over zijn verleden. Degene waar hij er wel mee kon praten waren met Sam,Jared en Jake. Ook Seth was het te weten gekomen. Het was per ongeluk. Seth had gevraagd waarom hij altijd zo hard was, en zijn antwoord ging rechtstreek naar het ongeval. Paul draaide zich om in bed. Hij mocht er gewoon niet aan denken. Hij had het zelfs nog niet tegen Rachel gezegd, daar ging hij ook nog even mee wachten. Paul wreef met zijn hond over zijn gezicht, hij had nog steeds hoofdpijn door die stoot van gisteren, en hij heeft al de hele tijd bloed moeten braken. Zelfs tijdens het nachtwaken. Maar hij gaf er niet aan toe, pijn en zelfmedelijden stond niet in zijn woordenboek. Hij voelde dat zijn lichaam de inwendige verwondingen ,die hij had opgelopen, probeerde te laten genezen. Alles hing van zijn lichaam af, geneesmiddelen hielpen nu eenmaal niet bij hem. Paul stond kwaad op, hij kon toch niet slapen, dat hij het nu zo graag wou. Iedereen zou hem vandaag met rust moeten laten. Hard sloeg hij de deur achter zich toe. Hij stond alleen in zijn boxer en ging buiten staan. Hij evalueerde zijn eigen in een wolf en chagrijnig begon hij te rennen. Automatisch kwam hij bij Sam aan. Hij zou met hem praten. Hij moest toch vertellen dat hij had gevochten, en had verloren, want het overgeven van bloed stopte niet. Sam was ook echt degene waar hij zonder gezwans – grapjes.onozeliteiten. Gezeik…- mee kon praten, hij kon tenminste serieus blijven. En Sam kende nu 1 maal al zijn zwakke plekken, en kende Paul goed genoeg. Sam wist hoe je met Paul kon praten. Hoe Paul ineen zat. En hoe je hem moest behandelen als hij problemen had. En dat was alsinds geen medelijden tonen, want daar kon Paul niet tegen. Je kon het beste gewoon luisteren, en als je iets nuttig te zeggen hebt het zeggen. En Sam kende genoeg nuttige dingen. Uiteindelijk kwam hij aan bij de woning van Sam en Emely. Sam zou Paul nu niet verwachten, sowieso niet. Want normaal lag hij nu al lang te pitten –slapen-. Sam zou meteen weten dat er iets met Paul scheelde, want anders kwam Paul niet naar Sam , in de ochtend, nadat hij had genachtwaakt. Paul evalueerde terug naar zijn mensenvorm en deed zijn boxer en zijn broek aan en stapte naar de deur. Klopte op de deur. Normaal ging hij zomaar binnen, want dat was Sam nu 1 maal al gewent. Maar dat ging moeilijk als de deur op slot zat. Er werd open gedaan. Paul keek in de ogen van Emily. Emily keek hem raar aan.”Paul?” ”Emily, wil je Sam roepen voor mij?” Emily begon door het huis te roepen. “Sam! Paul is er voor je !” Waarna er gemompel te horen was. Emily richte zich naar Paul. “Kom maar binnen.” Paul knikte en stapte naar binnen. “Muffin? Iets voor te drinken?” Paul keek Emily vriendelijk aan. “Een red bull als het gaat. Neen, dank je heb geen honger nu.” Zei hij waarna Emily hem raar aan keek. “Ziek ofzo?” Grapte ze. Paul knikte. “Zoiets ja.” Hij strekte zich uit en hoorde gekraak in zijn rug. Dat kwam ervan als je tegen een boom werd gesmeten en dan nog eens Nachtwaken moest doen. Hij wist nog dat Sam vroeg aan de telefoon dat er iets scheelde, maar dat Paul ontkende dat er iets schol. Maar nu moest hij het echt kwijt. Emily gaf de Red bull en Paul bedankte haar. Paul wist dat hij na die Red bull Sowieso terug moest overgeven, en dat er weer bloed verloren ging. Hij draaide met zijn ogen aan die gedachten. Emily riep nog eens naar Sam,en uiteindelijk kwam hij naar de living. Paul knikte naar hem. “Ik wil met je praten en het is redelijk Dringent.” Zei hij waarna hij een slok van zijn Red Bull nam.

-Mensen van dat Paul zijn eigen vader heeft vermoord is in de film niet zo. Maar ik speel hem zo.-
Is genachtwaakt/nachtwaken een werkwoord?xp

&Sam (Later misschien Jared of/en Jacob.-

De passen die ze maakten gingen perfect samen terwijl ze samen door de woonkamer danste. Sam keek glimlachend in Emily’s bruine ogen terwijl hij haar een pirouette liet maken. Emily legde haar hoofd in haar nek terwijl ze lachte van de pret. Het was lang geleden dat ze nog eens samen gedanst hadden en het was zonde dat ze er niet meer tijd voor hadden. De deur was opslot gedraaid zodat de jongens hen niet zouden kunnen storen. Sinds dat Sam wist dat hij een shape-shifter was had hij nog maar weinig tijd voor zichzelf en Emily, maar hij was allang blij dat hij even alleen kon zijn met haar. Zo walste ze nog een tijdje door de woonkamer voordat ze zich allebei op de bank lieten neerzakken. “Je bent het nog altijd niet verleerd.” Sam keek haar met opgetrokken mondhoeken aan. “Waarom zou ik kunnen vergeten hoe je moet dansen?” Sam stond op en trok Emily met zich mee. “Morgen wordt het waarschijnlijk weer een drukke dag, dus we kunnen beter gaan slapen.”

Next day

Emily was net koffie aan het zetten en had net de dagelijkse portie muffins uit de oven gehaald toen er op de deur werd geklopt. Ze haalde de deur van het slot, deed deze open en keek verrast naar Paul die in de deuropening stond. ”Emily, wil je Sam roepen voor mij?” Ze knikte en draaide zich om om haar partner te roepen. Sam draaide zich net om in zijn bed om vredig verder te slapen toen Emily’s stem door het huis galmde. “Sam! Paul is er voor je !” Even mompelde hij iets over hoeveel uren een mens moet kunnen slapen en wilde in eerste instantie gewoon verder slapen, maar toen hij doorhad dat Paul hem niet zomaar zo vroeg zou komen storen, stapte hij toch uit bed en trok zijn broek aan. Voor een tweede keer werd zijn naam geroepen en wat humeurig liep hij de woonkamer in. “Ja ja, ik ben er al.” De jonge man gaf Emily een kus op haar lippen voordat hij zich tot Paul richtte. “Ik wil met je praten en het is redelijk dringend.” Sam knikte en ging op de bank zitten. “Ga je gang.” Even bekeek hij de jongen van top tot teen en keek daarna Emily aan die een nogal bezorgd gezicht trok. “Volgens mij was dat gekraak niet erg gezond. Er is toch niets ergs aan de hand hé?” Hij keek Emily even met een opgetrokken wenkbrauw aan en keek toen terug naar Paul.


Sorry voor de laatheid o_O

Sam kwam te voorschijn terwijl hij eerst Emily een kus gaf voor hij zich op Paul concentreerde. Al snel begon hij weer te denken, zou hij het wel zeggen? Hij liet niet graag zien dat hij pijn had, hij wou echt niet overkomen als een zwak type. Maar het bloed overgeven was nu al 2 dagen bezig en het beterde niks, het werd juist erger. Hij zelf was een beetje afgevallen wat nog niet echt opviel en was verzwakt qua weerstand, wat ook nog niet echt opviel. “Ga je gang.” Zei Sam. Nadat hij zich had uitgestrekt en er luid gekraakt te horen was keek Emily bezorgt naar hem. “Volgens mij was dat gekraak niet erg gezond. Er is toch niets ergs aan de hand hé?” Paul boog zijn nek beiden kanten op waar ook nog eens gekraak te horen was. Dat kon echt wel eens goed doen. “Mijn rug en mijn nek is het minste van mijn zorgen.” Zei hij met een grijns die al gauw verdween en plaats maakte voor een serieuze blik. “Nee, daar ben ik niet voor gekomen. Het feit dat ik bloed overgeef ligt mij zwaarder.” Zei hij, wat tegen zijn zin. Hij zuchte diep.”Toen ik en Rachel vrij hadden genomen en gingen feesten en daarna terug gingen naar huis zijn we 2 vampiers gekruist. Ze daagde ons uit en zijn er op ingegaan. Toen de 1ste bewegingloos op de grond lag, ging ik Rachel helpen. Ik maakte een verkeerde beweging en die Vampier duwde me tegen een boom op. Mijn rug knalde tegen de boom, vandaar het gekraak. De andere Vampier was weer in leven en ik wou hem deze keer echt afmaken. Dat is me gelukt. Maar net daarachter kreeg ik een duw, en vloog met men hoofd tegen een boom aan. Wat daarachter is gebeurt weet ik niet meer, ik weet alleen maar dat ik ….” Paul zijn ogen vernauwde een beetje van ongeloof, dat hij een fout had begaan. Hij had verloren, had gefaald. En nu moest hij het nog zeggen tegen zijn leider, het liefst had hij het verzwegen. “…ik knock-out lag op de grond en toen ik op stond bloed ben beginnen over te geven. Vandaag nog steeds en het betert niet. “ Paul keek naar Emily en dan terug naar Sam. Hij ging heus niet zeggen dat het alleen maar verergerde. Hij haatte het om zoiets mee te delen. “Je weet dat ik het liever verzwijg, dus hou je mond tegen de andere. Ik zal morgen nog steeds wacht lopen. Ik wil alleen weten wat er aan de hand is.” Zei hij op een gewone toon. Gewoon, op een serieuze manier. Hij wachte af op hun reacties.

”Toen ik en Rachel vrij hadden genomen en gingen feesten en daarna terug gingen naar huis zijn we 2 vampiers gekruist. Ze daagde ons uit en zijn er op ingegaan. Toen de 1ste bewegingloos op de grond lag, ging ik Rachel helpen. Ik maakte een verkeerde beweging en die Vampier duwde me tegen een boom op. Mijn rug knalde tegen de boom, vandaar het gekraak. De andere Vampier was weer in leven en ik wou hem deze keer echt afmaken. Dat is me gelukt. Maar net daarachter kreeg ik een duw, en vloog met men hoofd tegen een boom aan. Wat daarachter is gebeurt weet ik niet meer, ik weet alleen maar dat ik ….” Emily had al vanaf de eerste zin een hand voor haar mond geslagen en keek Paul met grote ogen aan. Sam had alleen maar een frons in zijn voorhoofd en toen Paul even stopte gebaarde hij dat hij verder moest gaan. “…ik knock-out lag op de grond en toen ik op stond bloed ben beginnen over te geven. Vandaag nog steeds en het betert niet. Je weet dat ik het liever verzwijg, dus hou je mond tegen de andere. Ik zal morgen nog steeds wacht lopen. Ik wil alleen weten wat er aan de hand is.” Emily was opgestaan en ging naast Paul zitten. "Dat is niet echt goed. Je had het sneller moeten komen zeggen." Ze streek met haar vingers langs Pauls rug om te zien of er niet gebroken was. "Je moet je niet daar niet voor schamen, Paul. Dat kan iedereen gebeuren, maar ik zwijg wel tegen de rest." Hij stond op en liep naar de keuken om nog wat redbull te gaan halen. "Jij blijft morgen in bed liggen. Ik wil je morgen niet zien wachtlopen, anders krijg je problemen." Sam gebaarde duidelijk naar Emily die te druk bezig was met te kijken wat er met Paul aan de hand was om dat te zien. "Je hebt een paar inwendige bloedingen, vandaar dat overgeven. Als je een mens was geweest was je al lang dood. Je zult naar dokter Cullen moeten." Ze keek Paul wat verontschuldigend aan, maar als die jongen niet snel geholpen werd zou hij sterven. Waarschijnlijk zou hij daar niet mee akkoord gaan, maar dan kon ze nog altijd aan Bella vragen of zij Carlisle wilde halen. "Als je niet gaat zul je sterven, Paul."