Ikweetgeentitelmaarhijzitaanderivier.. - Bella

Een 15jarige jongen liep rustig rond. Hij kwam net van een avondje in het bos doorbrengen en nu was hij op weg naar de rivier. Hij had een heel eind in zijn wolvenvorm rondgelopen, maar nu werd het tijd om op twee benen te lopen. Hij had een top aan waardoor zijn tattoo van de pack goed zichtbaar was. Voor een redelijke fijne jongen had hij best wel spieren. Dat had iedereen van hun. Ze waren ook enorm warm. Hij wist niet hoe koud het nu was, maar super warm was het nog niet. Er hingen grijze wolken aan de lucht en het was nog ochtend. Het was wel weekend dus niemand hoefde naar school. Oké, hij moest zoiezo niet naar school maar mensen wel. Hij grinnikte even bij die gedachten. Mensen, rare wezens. Hij was deels zelf een mens, maar hij vond wolf zijn echt cool. Spijtig genoeg was hij nog geen grote wolf. Tegenover zijn broeders was hij normaal zoals een gewone échte wolf. Hij zuchtte diep en teleurgesteld. Hopelijk werd hij nog groter en sterker. Dan kon niemand hem meer uitlachen. Seth wandelde door het gras en kwam eindelijk bij de rivier aan. Hij zette zich op zijn knieën en maakte zijn handen nat. Hij wreef over zijn voorhoofd en dronk een beetje van het water. Heerlijk. Hij rekte zich uit en keek naar zijn spiegelbeeld. Hij was fijn, klein, smal en erg bruin. Alsof hij net nog van de zonnebank terugkwam. Sommige eigenschappen had hij ook van Jacob. De donkere haren, bruine huid en vooral de bruine ogen. Ook de tattoo zei genoeg. Alleen was het raar dat hij geen familie was. Stiekem was gewoon heel de pack zoals hem. Echt gaaf. Hij kon wel miljoenen broers en zussen hebben gewoon.

Bella.. Jij wou de korte post :'D

Nadat ze met moeite op een kleine rots geklommen was, schoof ze was naar achter en liet ze haar benen naar beneden bungelen. Haar ogen staarde voor haar uit, de heldere glans die hij altijd bevatten was ook vandaag te zien en haar krullende haren vielen rond haar schouders. De stroming van het water was sterk, Bella zou er dan ook écht niet in gaat staan of het überhaupt aanraken. Bang om meegesleurd te worden of iets dergelijks; ze bleef maar gewoon veilig op het land.
Het was weekend en ze had ervoor gekozen om vandaag naar de rivier te gaan, hier was het rustig en vaak zag je hier zowat niemand. Zowiezo was Bella erg voor haarzelf en had ze na al dat gedoe met de scheiding wel behoefte aan wat rust. Bella liet zichzelf achterover vallen, opende haar ogen zodra ze lag en keek richting de grijze wolken aan de hemel. Takken ruisde, Bella negeerde het en had enkel en alleen nog aandacht voor de wolken boven aan de lucht. Hmm, zal het gaan regenen? Bella kwam weer overeind, wreef met haar handpalmen door haar gezicht en geeuwde een enkele keer. Al snel sprong ze van de rots af, rekte haar hele lichaam een keertje uit en begon te lopen. Haar handen hingen in de zakken van haar sweater, ze had oude schoenen aan en een blauwe skinny jeans. Niet dat ze op schooldagen aparte kleding droeg, altijd makkelijk; als het maar lekker zat toch? Snel duwde ze een plukje haar voor haar ogen weg, duwde het achter haar oor en zuchtte even ontspannen.
Op de een of andere manier had ze het idee dat er een persoon in de buurt was, geritsel was duidelijk hoorbaar en Bella fronste haar voorhoofd even toen ze een jongen bij de rivier zag zitten, hij gooide wat water in zijn gezicht en dronk er vervolgens van. Lekker, wie weet wat daar allemaal in ligt?

Seth staarde naar zijn eigen spiegelbeeld. Hij zuchtte luid en bleef staren. Hij had nog niet door dat er ook iemand anders was. Het water was heerlijk helder en je zag de bodem liggen. Heel diep was het niet eigenlijk, maar hij was vandaag tamelijk wild. De jongen zelf had er geen problemen mee met stromingen. Hij was sterk genoeg als jongen, maar ook als wolf. Hij knipperde met zijn ogen en rekte zich eens uit. Hij was moe van zijn lange tocht als wolf. Hij kon heel snel lopen, maar was dan ook wel sneller uitgeput. Hij hoorde plots iets en zijn wolvengevoel zei ook dat er iemand anders in de buurt was. De jongen keek voorzichtig op en zag aan de andere kant een meisje zitten. Ze was een mens. Ze had een normale huidskleur, bruine ogen en bruine haren. Heel helder en mooi. Hij schudde zijn hoofd en grinnikte zwak. Oké, niet inprenten nu. Hij stond op, veegde het vuil van zijn korte short en liep naar het meisje toe. Hij glimlachte vrolijk en plofte naast haar neer. Iets té enthousiast, maar hij was niet zomaar nog maar 15jaar oud. Hij keek kort naar de omgeving, maar richtte zich opnieuw helemaal naar het meisje. Ze was zeker ouder dan hem. Zoiets als Jacob, maar het was een gok. In gokken en spelletjes was hij ook nooit goed in hoor. "Hallo!" Vrolijk begroette hij haar met zijn altijd vriendelijke stem. Af en toe merkte je wel hoe jong hij was, hij zag er ook wel zo uit. Jong, speels, kinderachtig. Je kon vanuit zijn uiterlijk en stem al veel afleiden. "Mijn naam is Seth, wie ben jij?" Hij keek haar nieuwsgierig aan en keek nog eens naar de rivier.

Zodra ze het gezicht van de jongen zag, schatte ze hem ineens héél veel jonger. Desondanks was hij aardig gespierd, maar zodra ze zijn stem hoorde kon ze een kleine grinnik niet onderdrukken. Wów. Uit zijn stem kon je al helemaal afleiden dat hij jonger was dan haar. Bella glimlachte vaagjes naar hem, zuchtte een keertje diep en luisterde vervolgens naar zijn woorden. Seth dus, hmm. Kwam haar niet bekend voor. ''Hé.'' klonk haar in tegenstelling met die van de jongen, zachte stem. Bella hield er niet van op te vallen, ze was vaak ook heel erg rustig en nam alles serieus. Misschien dat dat de reden was dat haar vrienden zeiden dat ze eens wat vrolijker moest zijn.
Haar ogen vielen even kort op de jongen, het was al eventjes geleden dat Seth zijn naam had genoemd, maar Bella was meer bezig met haar gedachten dan dat ze bij de jongen was. ''Oh, aangenaam Seth. Ik ben Bella.'' haar antwoord was kort, misschien een tikkeltje droog en ongeïnteresseerd; maar zo had ze het niet bedoeld. Bella was er gewoon niet helemaal bij nu. Een diepe zucht glipte tussen haar lippen door, ze zat er éigenlijk niet echt op te wachten om gezelschap te krijgen van iemand. Ze had niks tegen jongens zoals Seth, maar nu had ze daar gewoon even geen trek aan. Bella zat niet lekker in haar vel, had even tijd voor zichzelf nodig en dat kon nu wéér niet. Toch wilde ze nieuwe mensen leren kennen hier, puur om het feit zodat ze zich niet altijd zo alleen hoefde te voelen.
''Wat doe je hier?'' haar stem klonk vragen, iets meer geïnteresseerd dan daarnet en ze hoopte dat ze dat op deze manier goedmaakte. Bella wilde vermijden dat mensen vooroordelen over haar hadden, maar als ze zó door zou gaan zouden mensen dat juist wel krijgen. Kalm duwde ze haar haren nog een enkele keer achter haar ogen, genoot van het zonnetje dat af en toe doorbrak en afwachtend keek ze af en toe richting Seth.

De jongen keek weer naar het meisje dat met een zachte stem tegen hem sprak. Heel zacht. Stiekem vond hij dat niet erg. Elke dag moest hij het geschreeuw van Sam aanhoren. Wat kon hij roepen zég. Hij rolde met zijn ogen toen hij aan de zwarte wolf dacht, hatelijke leiders. Een pack met allemaal broeders zonder leider zou eigenlijk best cool zijn, maar natuurlijk gaat dat niet. Typisch hé. Hij richtte zijn heldere ogen vrolijk op het meisje dat er niet echt met haar gedachten bij leek te zijn. Hij hief zijn schoof licht schuin. Het was een irritante gewoonte van zijn wolvengedaante, maar nu deed hij het af en toe als mens. Voor hem was het enorm schattig, maar zelf had hij het niet door. Licht bezorgd keek hij naar het meisje terwijl hij haar woorden hoorde. Het leek wel alsof ze nu pas door had wat hij allemaal tegen haar gezegd had. Ach, niet iedereen kon altijd zoals hem vrolijk zijn. Seth hield zich in niet te beginnen grinniken of lachen, ook weer zo'n slechte gewoonte van hem. Hij moest van iedereen wel iets afleren. Pff, leren leren leren. Alles ging om leren en nooit eens om plezier. Als er plezier was, mocht hij niet meedoen. Zacht gromde de jongen, alsof hij letterlijk een wolf was. Hij schrok en begon zacht te blozen. Niet te ver gaan, Seth. Hij hoorde de vraag en zo snel als hij kon antwoordde hij erop om niet verdacht te lijken: "Oh ik uhm.. Ik weet niet wat ik hier doe eigenlijk. Ik verveel me vaak enorm hard en ja.. Dan dwaal ik wel eens sneller rond." Hij glimlachte naar haar, zwak maar toch goed. Hij haalde kort zijn schouders op. "En jij? Aan het genieten van de zon en het water? Al is de stroming best wat hard vandaag." Hij keek kort nog even naar Bella, maar na een tijd draaide hij zijn hoofd naar de rivier terwijl hij wachtte op een antwoord.

Al snel fronste Bella haar voorhoofd toen een grom uit de mond van Seth hoorbaar was. Hè? Deed ze iets verkeerd ofzo? Kort schudde ze een keertje met haar hoofd, frunnikte wat met haar haren en keek vervolgens richting de jongen, die zo te zien een tikkeltje begon te blozen. Tsja, zou zij ook hebben als ze ineens begon te grommen, niet dát ze dat deed. Bella keek even de andere kant op, maar luisterde wel naar de zinnen die de jongen uitsprak. Een kleine glimlach speelde met haar lippen, Bella staarde vervolgens naar de grond voor haar en bedacht vervolgens een antwoord. ''Ja, zoiets.'' zei ze. Wéér een antwoord van niks, maar op dit moment kon ze gewoon niets beters verzinnen.
Zowiezo was haar humeur niet op zijn best, maar het werd wel tijd voor haar dat ze wat mensen uit de omgeving ging leren kennen. Bella veegde met haar hand het zand van haar Jeans af, keek vervolgens nog even richting de grijze wolken waar af en toe het gouden zonnetje doorheen brak. Het was niet heel slecht weer, vooral niet voor de tijd van het jaar. Ondertussen was het alweer bijna winter, de tijd van sneeuw, vorst en het vréselijke koude gevoel aan je handen als je ergens heen moest op de fiets. Hoofdschuddend keek ze even weg van Seth, maar maakte vervolgens weer oogcontact. ''Vertel eens wat over jezelf.'' greens ze toen zachtjes, waarna haar mondhoeken een brede glimlach vormde.
Op de een of andere manier was hij apart, niet zoals andere. Bella had van horen zeggen te weten gekomen dat er weerwolven rondliepen, maar ze had er nog geen enkele gezien. Ze moesten groot, sterk en gevaarlijk zijn. Yeah right, alsof ze je midden in de nacht op kwamen zoeken en op gingen eten ofzo? Moest ze dat zwetsverhaal gelóven? Een kleine grinnik kon het meisje niet onderdrukken, zuchtend duwde ze haar haren een beetje naar achter en liet haar blik van Seth af glijden.

Seth staarde even een tijd naar de grond. Hij stak zijn handen zin zijn zakken en wiegde heen en weer. Hij had geen idee wat hij nog moest zeggen. Hij was een erg sociaal persoon, maar hij was bang dat hij nu téveel zou zeggen en vrijlaten. Hij wilde zijn identiteit helemaal niet verraden. Volgens Sam mocht dat ook niet, alleen in situatie's waar het écht nodig was. De jongen richtte zijn aandacht weer volledig op Bella en een glimlach sierde zijn lippen. Hij hoorde haar korte antwoord en grijnsde zacht. Wat had die veel te zeggen.. Niet.. Hij haalde kort, zonder enige reden, zijn schouders op en keek naar de rivier. Het was best een beetje saai nu. Hij richtte zijn bruine ogen weer op Bella die wat vroeg. Hij moest wat over zichzelf vertellen. Seth slikte even en keek haar aan. "Nou ik euhm.. Ik ben Seth Clearwater en ik woon aan de klif. Ik heb een zus genaamd Leah en.. Ik heb eigenlijk verder niet super veel te vertellen. Vaak verveel ik me enorm en dwaal ik rond zoals nu.. Ik ben trouwens 15 en meer heb ik niet dat interessant is. Nu jij." Een speelse grijns sierde de lippen van de vrolijke jongen terwijl hij naar het meisje keek. Hij wist echt niets te vertellen. Hij kon over zijn echte leven veel vertellen zoals dat hij een wolf was en alles over de roedel. Maar dat was verboden en dat mocht hij dus niet vertellen tegen een mens.

Een kleine bries bracht haar haren wat naar voren, Bella's bruine, glinsterende ogen staarde voor zich uit en haar mond was ondertussen weer gezakt naar een rechte trek. Zuchtend liet ze haar blik weer naar Seth glijden, die uiteindelijk iets over zichzelf begon te vertellen. Bella lachtte, schudde een keertje grinnikend haar hoofd en dacht toen even goed na. Wat was er over haar te vertellen? ''Er valt niet héél veel over mij te vertellen,'' begon ze zachtjes. ''Ik ben dus Isabella, maar noem je zo alsjeblieft níet. Bella is goed genoeg.'' haar woorden kwamen er wat enthousiaster uit als daarnet, ze voelde zich ook wat meer op haar gemak en vond het eindelijk een beetje gezellig worden met Seth. ''Ondertussen ben ik 18 jaar en ja, wat wil je nog meer weten?'' het laatste lachtte ze. Bella duwde haar haar opnieuw uit haar gezicht, damn; ze had het op een staart moeten doen of zo. Snel griste ze in haar tas, maar kwam tot de conclusie dat ze géén elastiekje bij had op het moment. Zuchtend keek ze weer even richting Seth, glimlachte naar hem en wachtte af op zijn reactie.
Bella voelde zich op haar gemak bij de jongen, hij was vriendelijk en op de een of andere manier zorgde hij ervoor dat ze zich weer vrolijk voelde. Wat overigens al een lange tijd terug was, want na al dat gedoe met haar thuis situatie had ze zich na lange niet zó goed gevoeld als vandaag. Misschien omdat ze ook weer wat rust had, alles speelde voortaan een rol. Zachtjes snoof ze, richtte haar blik weer even op Seth. ''Wil je hier de hele tijd blijven zitten, of ga je mee eventjes lopen?'' om de stilte te doorbreken, vroeg ze dát maar. Niet dat het veel zin had om te gaan lopen, het was meer een excuus om ongemakkelijke stiltes te vermijden.

Seth's bruine ogen gleden over de omgeving. Hij luisterde naar de rivier en keek er ook even heen. Hij wist nog dat Bella een raar gezicht trok toen hij dronk van het water. Hij vertelde niet dat hij het gezien had. Zo was hij niet. Sommigen zouden zich schamen of beginnen blozen. Hij grinnikte en richtte zijn blik weer op Bella. Ze vertelde dat er veel over haar was, maar veel kwam er daarna niet uit. Haar naam, leeftijd en dan vroeg ze wat hij nog meer wilde weten. "Aangenaam Isa.. Nee nee Bella." De jongen glimlachte vrolijk en speels omdat hij haar echte naam eigenlijk wel wou zeggen. Maar als ze het écht niet wou, zei hij die ook niet. Hij begreep wel dat ze Bella veel leuker vond. Isabella was wel een mond vol. Hij zuchtte zacht en keek haar rustig en vriendelijk aan. "Nou, net zei je dat er veel over je te vertellen was en nu vertel je wel niet veel he. Maar ik hoef niets meer te weten. Je hoeft heel je privé leven niet met mij te delen. Daar hou ik niet altijd van." Zijn stem was rustig, kalm, vriendelijk. Vaak was hij ook enorm sociaal en kinderachtig, maar bij haar niet. Ze was ouder en dan deed hij ook een stuk volwassener. Net alsof hij bij Sam was. Dan deed hij ook rustig. Hij hoorde haar volgende vraag en haalde haar schouders op, waarna een knik met zijn hoofd volgde. "Goed hoor." Hij stak zijn handen in zijn broekzakken en wachtte op Bella. Hij was altijd redelijk snel in lopen dus daarom mocht ze eerst. Dan kon hij zich aanpassen aan haar tempo. Hij glimlachte naar haar terwijl hij wachtte tot ze kwam.