Nox? Sairon? Cliff? Somebody?!

Angst was in haar bruine ogen te lezen toen het meisje het bos inliep. Takken kraakten net als de struiken die af en toe eens ritselden. Er was hier iets of iemand. Ze slikte en draaide rond terwijl ze alles afzocht naar iets. Rode ogen kwamen tevoorschijn en met een grom sprong een hele breedgebouwde jongen uit de struiken. Het meisje beet op haar lip en wou niet meteen beginnen schreeuwen om hulp. Dat maakte het misschien erger. De jongen cirkelde om haar heen met de rode ogen op haar gericht. Calista stapte elke keer weer een stuk achteruit, maar het hielp niet veel. Hij kwam elke keer steeds dichterbij. Oké, nu had ze echt wel iemand nodig. Nu begreep ze zowel Nox als Sairon en Cliff. Ze hadden alledrie gelijk. Het was hier gevaarlijk. Het meisje beet op haar lip en proefde wat bloed, net als de vampier die het rook. De jongen pakte haar beide armen vast, maar door haar geschrokken reactie stampte ze hem zo hard als ze kon. Met pijn liet hij los en meteen rende ze ervandoor. Ze rende en rende zigzaggend door de bomen, maar waarheen ze ging wist ze niet. Ze botste tegen iets op en zag de rode ogen doordringend haar aanstaren. Gegil klonk van het jonge meisje dat enorm bang en in paniek was. De jongen gooide haar op de grond en zette zich op haar. Hij pakte haar polsen vast en zoende in haar nek. Calista sloot bang haar ogen en trilde van angst. De jongen beet haar met zijn scherpe tanden en probeerde het bloed uit haar te krijgen.

Open =3
Ik moest ooit eens iets laten gebeuren xp

De wind die er speelde liet zijn vacht opwaaien. Eigenlijk een best grappig gevoel. Hij was in een redelijk goede bui als je het hem vroeg. Hij had zojuist iemand van het leven berooft die hij ervan verdacht een van de daders te zijn die zijn leven wilde ruïneren. En als het inderdaad zo was, was het er al één minder! Gedreven rende hij wat door de bossen. Even wat energie kwijt. Alles ging vlot en lekker totdat er twee geuren zijn neus bereikte. Gevolgd door een gil van een bekende van hem. Calista.. Dacht hij en met een grote sprong zette hij de vlucht in. Hij nam steeds meer vaart. Met 150km/u scheurde hij de bomen voorbij. Zijn ogen signaleerde twee mensen. Al snel werd duidelijk wat hier gaande was. Hij sprong en tijdens deze sprong trok hij de vampier van haar af. Ieuwl.. Vampierenbloed dacht hij vol afschuw. Hij zorgde dat hij tussen beide in kwam te staan. Zijn ogen gefocust op de vampier die een aanval inzette. Uit verdediging beet hij gelijk naar zijn keel. De armen van de vampier waren daarentegen erg krachtig en duwde zijn ribbenkast dichter en dichter. Piepend kreeg hij hem uiteindelijk van zich af. Hij moest een betere tactiek bedenken.. Hij beukte in zijn lever met zijn hoofd. Hierdoor ging de vampier voor over buigen. Daarna gaf hij hem een kopstoot recht in het gezicht waardoor deze weer achterover ging. En nu kon hij hem achterover duwen en de slagaderen doorbijten. Waarna na een halve minuut de vampier versteende en verdween in stof. Vlug keerde hij zich naar Calista maar herinnerde zich de woorden die ze tegen hem had gezegd, hoe eng ze wolven wel niet vond..

Het enige wat ze wist, was de pijn die door haar heenging. Ze voelde de tanden door haar heengaan en van pijn kneep ze haar ogen dicht. Ze hoorde bladeren en takken kraken en opeens hoorde ze iets. De vampier vloog van haar af, maar ze had geen energie meer om iets te doen. Ze wou vluchten of in elkaar kruipen, maar door de pijn die door haar lichaam ging had ze geen fut meer. Ze legde haar hand op de wonde die de vampier gemaakt had. Hij had geen gif gegeven waardoor ze een vampier zou worden en hij had haar niet helemaal leeggezogen dus ze leefde nog als mens. Ze hoorde vele geluiden van een gevecht, maar haar ogen vielen af en toe dicht. Ze moest haar gedachten erbij houden, wilde ze bij bewustzijn blijven. Ze hoorde geen geluid meer en zag voor haar de wolf. Ze wist niet wie het was van de twee die ze kende als wolf. Ze herkende er niets aan. Ze vond het minder eng omdat hij zojuist haar leven gered had. Ze wilde wat zeggen maar er kwam niet veel uit. Alleen gestotter was te horen, maar je kon er geen één woord uitmaken. Haar hand hing vol bloed en pijn was nog steeds door haar hele lichaam aan het vloeien. Haar ogen vielen langzaamaan wat dicht, maar ze weigerde buiten bewustzijn te raken. Ze trilde van pijn, angst en ook deels van de koude. Ze wist niet goed wat er gebeurd was. Ze wist wel dat ze enorm veel pijn had, en angst voor wat er nu nog zou komen of gebeuren met haar of de wolf.

Terwijl zijn adem zwaar klonk van de optater die zijn longen hadden gekregen keek hij naar Calista. Hij had haar nooit zo alleen moeten laten. Hij voelde of hoorde geen andere aanwezigen in de buurt. Hij veranderde naar mens. Hij wist echt niet wat hij nu moest doen. De wond moest ontsmet worden maar hoe kreeg hij haar mee? Hij trok zijn t-shirt uit om tegen de wond te houden zodat ze niet nóg meer bloed zou verliezen als dat ze al had gedaan. Zachtjes tilde hij haar op. Haar hier laten liggen was natuurlijk geen optie. Aan haar hartslag te voelen was ze nog niet buiten westen. 'Rustig maar.. Ik ben bij je, het komt goed' Fluisterde hij haar in. Hij hoestte een keer waarna hij aanliep richting zijn huis. Hij liep niet al te snel, misschien dat ze dat eng vond. Toen ze de bewoonde wereld naderde zat er niets anders op. Hij transformeerde naar wolf en ging verder met haar op zijn rug. Aangezien niemand wist dat hij wolf was, was dit het veiligste. Hij liep achterom En legde haar zacht neer. Terwijl hij veranderde pakte hij de sleutel vast uit zijn broekzak en opende de deur. Voorzichtig tilde hij haar op en nam haar mee naar binnen. Hij liet haar zakken op zijn bed terwijl hij ontsmettingsmiddel ging halen.

Trillend opende ze haar ogen voorzichtig. Ze hoorde de bekende stem en zag dat de wolf weer naar mens veranderd was. "S S Sairon." Haar stem klonk licht in paniek. Normaal als ze in paniek was, zou ze gillen ofzo maar ze bleef rustig. Ze nam het tshirt aan en drukte het zacht op de wond. Niet te hard want dan zou het vast veel meer pijn doen. Ze voelde hoe hij haar optilde en haar naar zijn huis bracht. Veel voelde ze niet want ze was zwakker dan ooit. Ze zag ook enorm wazig nu. Ze sloot haar ogen even om te kalmeren. Toen hij in een wolf was veranderd voelde ze het ook. Ze hield haar ogen dicht. Ze wilde het nog steeds niet meemaken, zo dicht met een wolf. Toen hij vertraagde werd ze op de grond gelegd. Voorzichtig opende ze haar ogen, maar ze werd alweer opgetild. Het leek allemaal zo snel te gaan en al snel lag ze op het bed. Ze haalde diep adem en voelde haar hart luid bonken. Ze sloot opnieuw haar ogen even om te rusten. Vroeger deed ze dat ook steeds. Als ze ziek was of pijn had, zou ze slapen. Dan voelde je het niet meer. Calista slikte even en opende haar ogen weer toen ze voetstappen hoorde. Haar ene arm tilde ze voorzichtig op en pakte ze de hand van Sairon. Alleen degene die vrij was, want in de andere had hij ontsmettingsmiddel.

Dat ze hem herkende vond hij wel leuk, maar echt erover nadenken kon hij niet. Daar had hij de rust niet voor. Wat eigenlijk wel logisch was. Eenmaal bij hem binnen bij het bed met het ontsmettingsmiddel vast, voelde hij haar hand de zijne pakken. Hij glimlachte vaagjes en streek zacht met zijn duim over haar hand. Hij haalde het t-shirt weg en bekeek de wond. Voorzichtig liet hij het ontsmettingsmiddel op een doekje druppelen. Met het doekje maakte hij de wond schoon. Hij hoopte dat het haar geen pijn zou doen, maar ontsmettingsmiddel beet de bacteriën uit de wond wat natuurlijk altijd wel pijn deed. Hij haalde het gaasje uit de verpakking en legde het op de wond. Eigenlijk twee wonden want het waren twee tanden geweest. Met een speciaal soort tape/plakband maakte hij het gaasje vast zodat er niet opnieuw vuil in zou komen. Hij legde het deken over haar heen. Want door al dat bloedverlies zou warm blijven veel kracht kosten, kracht die ze niet had. Zacht streelde hij langs haar gezicht terwijl met zijn andere hand hij die van haar nog vast had. 'Ga maar slapen.. Morgen voel je je vast beter' Zei hij zachtjes.

Het meisje lag levenloos op het bed. Haar ogen sloten af en toe, maar toen ze zijn duim over haar hand voelde opende ze deze weer. Ze glimlachte zwak naar hem en kneep zacht in zijn hand. Hij pakte het doekje en met ontsmettingsmiddel begon hij de wonde te ontsmetten. Ze schrok even van de pijn die door haar heenging. Ze kneep haar ogen dicht en kneep iets harder in zijn hand. Ze kalmeerde weer iets toen hij het gaasje erop plakte en het deken over haar heenlegde. Ze kreeg het veel warmer door het deken en zijn warme hand. Ze hoorde zijn woorden en haar ogen vielen alweer dicht. Ze voelde zijn vingers over haar gezicht strelen. Ze vond het een fijn gevoel. Ze had zin om dicht bij hem te kruipen of iets anders, maar voor ze goed kon nadenken over iets viel ze al in slaap. Het meisje ademde vredig en was al veel beter dan ervoor. De wonde was ontsmet en ze had niet zoveel bloed verloren. Ze sliep en droomde nu eens over niets, anders waren het altijd nachtmerrie's. Nu droomde ze gewoon niets en had ze ook nergens meer last van.

Zijn donkere ogen waren nog altijd op haar gericht. Hoe had dit kunnen gebeuren.. Toen hij aan haar ademhaling merkte dat ze sliep stond hij zachtjes op zodat hij haar niet weer wakker zou maken. Hij deed het licht uit en sloot de deur achter zich. Hij liep naar het medicijnkastje en pakte een doosje. Hij haalde er een paar pilletjes uit en slikte deze door met wat water. Hierna ging hij op de bank liggen. Dezelfde bank als waar ze nog samen op gezeten hadden. Hij baalde er ongelofelijk van. Hij zette de tv aan met het knopje op de afstandsbediening waarna hij wat zapte. Er was nou niet bepaald iets bijzonders op tv dus besloot hij een film te gaan kijken. Hij sliep bijna nooit. Met een paar uurtjes was hij genoeg uitgerust om er weer een volle dag tegenaan te gaan. En nu was hij nog alles behalve moe. De film die op kwam te staan was de smurven. Het voorstukje ervan had hem grappig geleken dus had hij besloten de film binnen te halen. Aangezien hij eigenlijk alle films al had gezien moest hij maar overstappen op zo'n soort films. Hij besloot de film in het vlaams te kijken. Dat vond hij altijd wel wat hebben. Na een tijdje gekeken te hebben verdwenen zijn vooroordelen over de film. Het was leuker dan hij dacht. En de pilletjes hadden hun werk goed gedaan waardoor hij daar ook geen last meer van had.

Rustend lag ze in het bed. Ze sliep rustig en de wonde was al veel beter na een nacht slapen. Maar de nacht was nog lang niet voorbij. Het meisje begon iets meer te dromen, maar opnieuw veranderde het in een nachtmerrie. Ze liep rond in de nacht door het bos. Het was heel donker en de maan was verdwenen. Je zag niets en de bomen leken reuzen en dicht bij elkaar te groeien zodat je vastzat. Het meisje rende sneller en zocht naar een uitweg. Diezelfde vampier kwam lachend tevoorschijn en naast haar ook haar vader. "Nu heb ik je!" Hij greep haar vast en gegil klonk. Calista schrok wakker met een gil en keek om haar heen. Ze ademde sneller da normaal en angstig keek ze om haar heen. Ze veegde wat zweet weg en merkte dat er tranen in haar ogen gekomen waren. Ze veegde deze weg, maar ze bleven komen. Ze gooide het deken van haar af en liep naar buiten. Ze hoopte maar dat Sairon haar niet gehoord had want misschien sliep hij ofzo. Ze zocht naar de badkamer en keek in de spiegel. De deur stond wel open. Ze pakte wat water en gooide in haar gezicht om het iets frisser te krijgen.Nog steeds was ze lichtjes in paniek van de nachtmerrie en had ze het enorm warm door stress.

Zo nu en dan keek hij naar links om te kijken of ze misschien aan de wandel was gegaan. Nog elke keer was er geen verandering te zien. De film duurde nog aardig lang. Maar eigenlijk had hij dat niet zo door. De film was bijna ten einde en aangezien het geluid best hard stond en hij diep in de film zat hoorde hij de gil van Calista niet. De film draaide verder en hij had nu al een half uur niet meer gekeken of ze al wakker was. Een grijns ontstond op zijn lippen toen gargamel voor karnemelk werd uitgemaakt. Toen de smurfjes weer terug waren bij hun eigen thuis in hun eigen dimensie, was de film afgelopen. Hij bekeek de plaatjes van de aftiteling waarna hij de televisie weer op 'TV' zette en dus weer de gewone zender voor zijn neus kreeg. Hij keek afwezig weer een keer naar links en draaide zijn hoofd terug. Toen pas drong het tot hem door dat de deur van de slaapkamer openstond. Hij stond vlug op en ging naar haar opzoek. Uiteindelijk vond hij haar in de badkamer, met een betraand gezicht. 'Wat is er gebeurd?' Vroeg hij bezorgd en kon wel duidelijk merken dat ze het bloedheet had. Het was dan ook geen slim idee om haar aan te raken met zijn lichaamstemperatuur. Niet weten wat te moeten doen bleef hij daar staan, zichzelf afvragend wat er gebeurd was..

Haar bruine ogen waren rood van de tranen. Ze zuchtte en keek af en toe in de spiegel. Haar handen hadden de zijkanten van de lavabo -weet geen andere naam xd- vast. Ze ademde nog steeds snel en haar bruine ogen staarden recht in de spiegel. Ze hoorde opeens iemand op de trap en draaide haar om. Ze zag dat Sairon er stond en hij vroeg wat er gebeurd was. Meteen rende ze naar hem toe en klemde ze haar armen rond hem heen. "Ik had een vreselijke nachtmerrie.. Mijn vader en en.. Die vampier.. Ze wouden me weer grijpen.." Tranen vormden zich opnieuw en gleden over haar wangen. Ze had vaker gedachte aan visioenen. Wat als het terug een visioen was? Wat als haar vader wraak zou nemen met vampieren? Angst maakte haar lijkbleek. Ze drukte haar hoofd tegen hem aan en klemde haar armen rond hem heen. Ze wilde er niet aan denken. Ze zou het nooit overleven als dit nog zou gebeuren in haar leven. Ze was al bang genoeg. Ze besefte ook nu pas dat ze gelukkig er niet alleen voor stond. Je had Sairon en nog wat vrienden van haar. Ze zuchtte even opgelucht en kalmeerde. Ze liet hem iets losser, maar bleef tegen hem aanhangen. Ze voelde haar nu vele veiliger.

De tranen in haar ogen waren moeilijk om te zien voor hem. Bij sommige mensen kickte hij erop om de tranen in hun ogen te zien, maar bij Calista was het juist alles behalve kicken. Toen ze hem zag kwam ze gelijk naar hem toe en klemde haar arme om hem heen. Hij kneep hij ogen strak dicht maar gaf geen krimp. Zijn armen legde hij zachtjes om haar heen en hij luisterde naar haar stotterde woorden. Hij dacht terug aan wat er gebeurd was. Troostend streelde hij haar en was blij dat ze hem uiteindelijk wat losser vasthield. Ze was alweer bijna helemaal rustig, 'Ik zal doen wat ik kan om je te beschermen..' Zei hij zachtjes. 'Maar blijf weg uit de bossen in het donker' Zei hij erachteraan. Het bos was de verzamelplaats van vampieren en wolven. Gelukkig ook enkele goede wolven, maar niet zoveel. 'Wil je iets gaan doen? Als wat afleiding ofzo.. Zeg het maar, ik vind het allemaal goed, zolang je je maar veilig en op je gemak voelt' Zei hij met een glimlach.

haha had nog nooit van een lavabo gehoord xD
flut i know ;o

Het meisje snikte zacht en sloot haar ogen. Ze voelde zijn armen rond haar heen en meteen kwam die warme gloed weer door haar. Ze genoot ervan en opende haar ogen weer. Ze hoorde zijn woorden en knikte zachtjes. Ze wist niet dat het daar zo gevaarlijk was. Ze wist niet meer waar ze veilig was. Alleen bij hem natuurlijk en bij de anderen. Ze veegde nog wat tranen weg en keek naar hem toen hij vroeg of ze zin had om iets te doen, iets dat veilig was. Het meisje haalde haar schouders op en keek naar de grond. "Ik weet niet of ik nu wel iets wil doen.." Zuchtend en héél voorzichtig wrong ze haar uit zijn armen. Niet om te zeggen laat me los ofzo. Ze liep langs hem naar de kamer en zette haar op het bed. Ze voelde haar echt slecht nu. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen eromheen terwijl ze haar hoofd ertegenaan legde. Was het ooit wel veilig op deze wereld? Ze haalde diep adem en hoorde voetstappen. Ze keek niet op. Ze wilde gerust zijn gezelschap, maar ze was nog steeds een beetje gestresst door de droom en de aanval van daarnet.

Ja weet niet hoe jullie het noemen :'D