Het kleine begin

Eefje was weg gelopen thuis. Ze wou even rust. Ze was naar het bos gegaan, voor te gaan wandelen. Ze was op de weg aan het wandelen en ze keek rond. Ze ging van het pad af, om haar vampieren krachten te leren kennen. Ze ging maar verder en verder in het bos. Ze keek rond en zag een open plek. ze testen daar alles en ze ging maar verder en verder. Vier uur later was ze in het gras gaan liggen tussen de bomen. Ze deed haar ogen even toe en dacht na over zes jaar geleden. Over hoe der ouders vermoord werden door een vampier en zij gebeten werd. Maar niemand mocht weten dat ze een vampier was. Ze dacht na of ze vijanden had. Ze dacht van niet. Alee, ze hoopte van niet. Als de weerwolf bestaat, dan bestaan andere fantasie wezens ook. Ze zong een liedje en dacht weer na over zes jaar geleden. Ze hoorde geritsel in de struiken. Ze opende haar ogen en zag niks. Ze legde zich terug neer en sloot haar ogen weer. Het geluid was terug. "Het zal de wind maar zijn." Dacht ze stilletjes in haar achter hoofd.



(Ziva)

Verveelt liep Ziva wat in de bossen rond. Het geluid van de natuur maakte haar rustig, zoals meestal. Ze miste de tijd dat ze gewoon zelfzeker haar ding kon doen, dat ze met iedereen over weg kon komen. En dat ze haar element rust echt in haar had. Maar nu had ze gewoon geen rust meer. Elke nacht schoot ze vaak wakker van de nachtmerrie's en af en toe van de pijn. Ze wou Elyaz niet wakker houden elke nacht, dus meestal ging ze beneden liggen. Ze had alleen maar bang dat ze uit elkaar gingen groeien en dat zou ze niet kunnen overleven, Elyaz was haar alles. Ze miste de tijden dat ze gewoon over straat kon lopen zonder schichtig rond haar heen te kijken. Het enige wat haar elke keer opnieuw zelfzeker maakte waren de dingen waar ze goed in was. Hip-hop, Streetdance, Breakdance, Streetrace, .... Maar als Elyaz of haar Crew en vrienden niet in de buurt waren kon ze nogal schichtig overkomen. En angstige 'honden' konden gevaarlijk worden. Ziva had dan zelf ook nog Drugs ingespoten toen ze het moe was de harde pijnen te voelen. De Drugs had haar verdooft, en zo voelde ze haar wondes niet meer. Maar het probleem was dat ze er nu aan verslaaft was, wat ze al helemaal niet wou. Haar lichaam snakte naar het middel. Ziva snoof en ondanks ze nu in haar menselijk lichaam was werkte haar zintuigen even goed dan als ze in haar wolvenlichaam was. Ze rook een vreselijke geur van een vampier. Normaal haatte ze vampieren, omdat die haar ouders hadden vermoord. Erger nog... heel haar familie. Maar nu ze met Elyaz verkeerde, was haar haat voor vampieren gezakt omdat de vrienden van Elyaz ook vampieren waren. Toch vertrouwde ze hen nog niet helemaal, en al helemaal niet nu ze ontvoert en mishandelt was geweest. Ziva was nu bij een adoptie gezin, maar ze woonde meer bij Elyaz dan bij haar Adoptie gezin. Ziva ging uit nieuwsgierigheid even kijken en zag een meisje rond de 16 jaar op de grond liggen. Ze had een doodsgeur rond haar, walgelijker dan welke geur ook. Ziva maakte blijkbaar iets te veel lawaai want het meisje keek naar achteren. Raar... Normaal konden Vampieren meestal meteen ruiken als er een wolf in de buurt was, ookal waren deze wolven in hun menselijk lichaam. Ziva Stapte schichtig naar voren. Elke beweging dat het meisje zou maken, zou zij gezien hebben en ze was klaar om aanvallen te ontwijken en zelf aan te vallen. Ziva keek het meisje in stilte aan. Praten ging zij nu echt niet als 1ste doen.


Topic waar het ongeval en de mishandeling plaats vond: https://twilightgame.actieforum.com/t297-far-away

Eefje ging rechtzitten en keek achter haar en zag door de struiken een meisje komen, ze leek bang en vijandig tegelijkertijd. Het meisje was rond de achttien, negentien jaar, schatte ze. Eefje heeft geen vrienden, dus ze kwam vaak naar het bos, het is daar rustig en zag soms een diertje weg kruipen. Dat vond ze fijn en gaf haar een gevoel dat ze toch ergens voor nodig was. Eefje wilde heel graag dierenarts worden maar dat ging niet, haar adoptie ouders lieten het niet toe. Ze wilde graag gitaar leren spelen, dat mocht ook niet. Eefje keek het meisje angstig aan. 'Is dit jou plek? Ik wil wel weg gaan. Doe me alstublieft geen pijn!" Zei ze angstig met een trillende stem. Ze stond recht en ging een beetje achteruit. Haar vampierenkrachten waren nog niet helemaal ontwikkeld. Ze wist niet dat Ziva een weerwolf was. De aartsvijand van de vampieren. Ze wist niet eens dat vampieren bestond, tot ze er zelf één werd. Laat staan een weerwolf. Ze keek en leesde graag over deze mythische wezens. Ze wou Ziva wel leren kennen, maar ze was bang dat het haar ondergang werd. Ze was aan het wachten wat Ziva zou zeggen.

Ziva keek naar het meisje. Ze straalde 1 en al angst uit. Ziva onspande haar eigen, dat meisje vormde helemaal geen bedreiging, tenzij het een valstrik was. Ziva hoorde de woorden van het meisje. Ziva schudde haar hoofd. “Ik kom hier alleen om me te ontspannen. Dit bos is van iedereen.” Ziva ging naast het meisje zitten en keek even naar haar. “Ik ben Ziva.” Zei ze rustig. Ze wist gewoon dat dit meisje geen bedreiging kon vormen voor haar. Alleen als het meisje zo vals was om haar nu aan te vallen. Ziva kon haar dan wel aan, maar als ze haar ribben zou raken zou ze het sowieso verliezen. Ziva keek weer naar voren. “De enige die ik ken waarvan je beter naar kunt luisteren is mijn vriendje.” Ze keek haar weer aan. “Hij vertrouwt niemand die hij kent en hij weet wel hoe hij zijn eigen kan beschermen.Hij zal mij nooit kwaad doen, maar hij is niet zo voor vreemde. “ Zei ze rustig. Maar waarschijnlijk kende ze Elyaz wel. Wie kende hem nu niet? Vele aanbeden hem en vele hadden gewoonweg schrik van hen. Dan had je ook nog een deel die hem wouden na doen en Ziva van hem willen afpakken, en dan had je nog meisjes die Elyaz probeerde te versieren. Eigenlijk had ze eens gehoopt dat een meisje met hem flirte en dat Ziva dan met hem ging dansen, zodat dat meiske stik jaloers weg ging. Ziva hielt van Elyaz en niet omdat hij een hoge status had. Al hoewel… Dat trok haar ook aan… Maar ze kon meer mensen krijgen met een hoge status, maar hij… hij was de ware..Ziva keek weer naar het meisje en glimlachte naar haar. Ze dacht dat het meisje nog niks van weerwolven wist, dus ze zou nog niet zeggen dat ze een weerwolf was…Wie weet kreeg het meisje nog meer schrik van haar…

Eefje keek naar het meisje. Ze zij haar naam op een ontspannen manier. Ze dacht eerst dat ze haar wou vermoorden. Het meisje ging naast haar zitten. Ze begon te vertellen dat haar vriendje geen vreemde vertrouwt. Ze keek haar aan en er liep een traan van haar gezicht. Niet van verdriet maar van blijdschap en geluk. Het was de eerste keer dat iemand met haar praten zonder haar belachelijk te maken of te pesten. ze hoopte eerlijk gezegd dat ze vrienden kunnen worden. Eefje keek terug voor zich en begon met een trillende stem te vertellen over haar en haar leven. "Weetje ik ben altijd gepest geweest en heb niet veel vertrouwen in mensen, maar de enige mensen van wie ik echt hielt zijn vermoord door wolven. Ik zit nu bij een adoptie gezin maar ben bijna nooit thuis, zit vaak ergens anders, soms in het bos, soms ergens anders. Jij bent de eerste persoon die aardig tegen me is." Ze had haar leven in het kort uitgelegd. Ze keek het meisje terug aan. Wachtend op de reactie die het meisje op haar verhaal had.

Ziva had wel gemerkt dat er tranen in de ogen van het meisje blonken. Rustig luisterde ze naar het meisje der verhaal. Ziva was niet zo’n Bitch, maar dat kon ze wel zijn. Ziva begreep dat het meisje een moeilijk leven achter de rug had. Want vreemd genoeg had Ziva bijna hetzelfde meegemaakt als het meisje naast haar. “Ik weet exact hoe je je voelt. Alleen.. Mijn ouders zijn vermoord door vampieren. Ik zat bij een adoptie gezin, maar ik woon nu bij mijn vriendje. Zelf word ik niet meer gepest. Vroeger heb ik dan wel veel slaag gekregen door mijn vrienden te willen beschermen. Mijn beste vriendin is voor mijn ogen dood geslagen en ik mocht niks doen. Nu ben ik een meisje met een hoge status. Ik doe mee aan streetdance, Hiphop, Breakdance en Streetraces. Mijn vriendje doet hetzelfde als mij, maar hij heeft zijn eigen bende…” Ziva keek haar aan. Ze zou niets zeggen dat ze in de maffia zat, ookal was het nu wel makkelijk te raden. “*…When shit knocks you down, try to land on your back. Because if you can look up, you can get up. Je leven zal altijd zelf zijn weg kiezen, wat je ook doet. Maar als je ergens in gelooft, heb je de kracht om het waar te maken. " Ziva was jong en toch had ze al veel levenkennis. Ze had momenten gehad dat ze eronderdoor ging, maar ze wist zich elke keer weer erboven te krijgen. De laatste keer was het met hulp van Elyaz, als hij er toen niet was geweest… was zij nu dood. Ze duwde het meisje plagend opzij en grijnsde. “Laat het verleden achter je, er staat je een toekomst te wachten.” Ziva stond op en stak haar hand uit naar het meisje. Zodat ze haar omhoog kon trekken zodra ze haar hand had vast gepakt…

Waneer shit je naar beneden slaagt, probeer op je rug te landen. Want als je omhoog kunt kijken, kan je ook opstaan.

Eefje keek het meisje aan en luisterde aandachtig naar haar verhaal. Ze hoorde een woord dat haar aanstond. Vervolgens duwde het meisje haar speels. Ze zei iets over haar verleden achter te laten, er staat je een toekomst te wachten. Eefje antwoorden daar op. "Streetraces? Cool, lijkt me leuk om er aan mee te doen. Maar dat is maffia!" Zei ze stilletjes zodat niemand anders haar hoorde. Je weet maar nooit wie mee luistert. Ze keek omhoog en keek hoe de vogels vrij vlogen in de lucht. Ze keek naar de bomen, die zachtjes met de wint mee, heen en weer gingen. Ze voelde het gras aan haar handen kriebelen. Ze voelde de wint door haar bruine, lange haren vliegen. Ze genoot hier van. Ze keek naar het meisje met de naam Ziva. De zon kwam door de bomen en scheen op haar huid. Ze is een vampier en dus glinsterde haar huid. Ze wist niet wat ze moest zeggen tegen Ziva. Ze stond op en draaide haar rug naar Ziva, ze keek haar aan uit haar ooghoek en zei tegen haar met een verlegen stem. "Nu weet je wat ik ben. Ik wil je niet vermoorden ofzo, ik probeer zoveel mogelijk van mensen bloed af te blijven." Ze keek vooruit en zetten een paar stappen, vervolgens stopte ze even en keek weer met haar ooghoeken naar Ziva. ze vroeg zich af wat ze dacht over haar.

"Streetraces? Cool, lijkt me leuk om er aan mee te doen. Maar dat is maffia!"Ziva grijnsde. Die reactie had ze wel verwacht. Het was Ziva opgelegd te zwijgen tegen andere mensen dat zij in een bende zat. “Het is inderdaad leuk om te doen..Maar levensgevaarlijk. Nou ja…De maffia is veel gezegd. Ik hoor bij een bende straatmensen, meer niet. Het wilt niet zeggen dat je meedoet aan straatracen dat je bij de maffia zit…” Ziva had nu geen andere keus dan te liegen. Maar wat ze zei was waar. Sommige amateurs zaten niet bij een bende maar kende de bazen wel en deden er ook aan mee… maar Ziva, ging om en zat in zo’n bende. Waarschijnlijk niet meer voor lang. Sommige van hen kende Elyaz en dus kon ze een uitzondering zijn Normaal kon je niet echt uit een bende gaan, buiten als je overstapte… en dan moest je zelfs oppassen dat er geen kogel door je kop geschoten werd. Ach ja, zo erg zou het toch niet worden? Toch niet bij haar, wel? Al snel hoorde ze het volgende. . "Nu weet je wat ik ben. Ik wil je niet vermoorden ofzo, ik probeer zoveel mogelijk van mensen bloed af te blijven."Ziva grinnikte lichtjes. “Ik weet dat je dat niet gaat doen. En des ondanks ik schichtig ben geworden, kon ik vampieren aan. Heb er vaak genoeg tegen moeten vechten, vroeger.” Nee zo snel kon je haar niet vermoorden. Ziva stapte verder en werd rustig van het geluid van de natuur. Ziva keek naar het meisj. “Zeg eens.Hoe noem je eigenlijk?” Vroeg ze rustig met een glimlach op haar gezicht…

Eefje keek naar Ziva nadat ze zei dat ze eigenlijk een vampier was. Ze keek hoe Ziva grijnsde. Ziva zei volgende woorden: “Ik weet dat je dat niet gaat doen. En des ondanks ik schichtig ben geworden, kon ik vampieren aan. Heb er vaak genoeg tegen moeten vechten, vroeger.” Eefje keek haar aan en dacht dat ze Eefje wou vermoorden. Ze zag dat Ziva genoot van de geluiden van de natuur, ze werd rustig er van. Plots vroeg Ziva de naam aan Eefje. Eefje ging naast haar zitten, keek naar haar gezicht en zei. "Ik ben Eefje en hoe heet jij als ik het vragen mag?" Ze wachte geduldig op het antwoord en begreep iets niet... Waarom zei ze dat ze een vampier aan kon en vooral waarom dat ze wist dat ze geen mensenbloed dronk. De vragen bleven door haar hoofd spoken, maar wou het moment niet onder breken. Eefje keek naar het gras, dat haar handen voelde. Ze keek naar voor. Ze verwachte niemand meer, maar... het kan altijd gebeuren. Eefje voelde zich ineens niet meer zo veilig in haar buurt en de geur van Ziva kwamen in haar neus en rook de geur van een weerwolf. Op dat moment wist ze het. Waarom Ziva een vampier aan kon en ze vroeg zich nog altijd af waarom ze wist dat Eefje geen mensenbloed dronk. Die vraag bleef in haar hoofd zitten. Ze keek naar Ziva en je kon aan haar gezicht zien dat die vraag in haar hoofd bleef zitten.